چرا باز هم مختار؟!

تلویزیون باز هم دارد مختار نشان می‌دهد و مردم باز هم دارند مختار را نگاه می‌کنند. واقعا این اتفاق، پدیده‌ای است که می‎‌شود آن را بررسی کرد و در مورد آن حرف زد.

مصطفی داننده با این مقدمه در عصر ایران نوشت: «من یکی فکر نمی‌کردم، مدیران تلویزیون باز هم به سراغ ساخته درخشان میرباقری بروند و آن را پخش کنند اما این کار را کردند. این نشان می‌دهد که تلویزیون ایران دیگر حرفی برای گفتن ندارد و دل‌خوش به همان ساخته‌های قدیمی است که مردم دوست‌شان دارند.

دیگر نمی‌شود از تلویزیون انتظار داشت شب دهم بسازد یا سفر سبز با بازی امین تارخ و پارسا پیروزفر را به خانه مردم بیاورد.»

در بخش دیگری از این نوشته آمده است: «این که چرا مردم مختار را می‌بینند هم سه دلیل مشخص دارد. اول این که مختار به شدت سریال خوش‌ساختی است. میرباقری نشان داده است که در ساختن سریال‌های تاریخی استعداد بی‌نظیری دارد. امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، مسافر ری و مختارنامه به خوبی حکایت از این معنا دارد.

دومین دلیل این است که مردم شخصیت مختار را دوست دارند. مختار کاری را کرد که قلب شیعیان به واسط انتقام او آرام شد. مردم از به تصویر کشیده شدن انتقام گرفتن مختار از قاتلین امام حسین(ع) لذت می‌برند و با شوق آن را نگاه می‌کنند. لحظه کشته شدن شمر و حرمله قطعا پرطرفدارترین قسمت‌های پخش شده از سریال مختار است.

سومین مسئله این است که به جز سینمایی درخشان روز واقعه به نویسندگی بهرام بیضایی، مختارنامه تنها سریالی است که به صورت مستقیم به حادثه کربلا و روز عاشورا می‌پردازد.

با این که ما در تاریخ به‌واسطه وجود تعزیه تصویر سازی زیاد از کربلا داریم اما در قاب تلویزیون و سینما نتوانسته‌ایم به این مهم به درستی بپردازیم. احمدرضا درویش سینمایی با نام رستاخیز با محوریت روز عاشورا و حادثه کربلا ساخت اما این فیلم به دلیل نشان دادن چهره حضرت عباس و حضرت علی اکبر دچار توقیف شد. با توجه به این که رستاخیز را در سی و دومین جشنواره فجر دیده‌ام، می‌توانم بگویم این سینمایی توقیفی هم از نظر روایت تاریخی هم از نظر سینمایی به مراتب کاری ضعیف‌تر از مختار نامه و روز واقعه است.

القصه تا ساخته شدن سریالی تازه در باب محرم باید هر سال مختار را ببینم. چون تفکر مدیران صداوسیما تغییری نمی‌کند و آش همان آش است و کاسه همان کاسه.»