توجه به معيشت معلمان

محمود بهشتي لنگرودي*

براي آن که بخواهيم درباره جايگاه معلم سخن بگوييم، ابتدا بايد ببينيم علم در جامعه ما چه جايگاهي دارد. جايگاه معلم، تحت تاثير جايگاه علم در جامعه است. معلماني که روزي علم بهتر است يا ثروت را موضوع انشاي دانش آموزان مي کردند حال، خود سوژه اين موضوع شده اند.

در جامعه اي که علم جايگاه مهمي داشته باشد انتقال دهنده آن هم داراي جايگاه بالاو منزلت خواهد بود. اما امروزه در جامعه ما ارزش علم رو به افول است و ارزشگذاري ها روي افراد در جامعه بر مبناي چيزهايي غير از علم است، در اين شرايط طبيعتاً نه مدرک ملاک ارزش است و نه تجربه کاري و تنها مبناي ارزشگذاري و منزلت ميزان ثروت و دارايي افراد مي شود. مسائلي که در جامعه علمي و فرهنگي با تاريخ کهن آن نبايد ديده مي شد بويژه بر سر موضوع معيشت و مسائل مالي.

در خصوص مسائل مالي با وجود آن که قوانين خوبي براي بهبود معيشت کارمندان بويژه فرهنگيان به تصويب رسيده است اما اين قوانين تاکنون به مرحله اجرا در نيامده است. در برنامه پنج ساله و مديريت خدمات کشوري پيش بيني شده حقوق کارمندان و حقوق بگيران بايد حداقل معادل تورم افزايش داشته باشند، براساس اعلام مسئولان در خوشبينانه ترين حالت تورم به حد 25درصد مي رسد ولي شاهديم که مبناي افزايش حقوق 20درصد خواهد بود.

اين به معناي آن است که قدرت خريد نسبت به سال قبل پايين تر خواهد آمد. مضاف بر اين که در قانون مديريت خدمات کشوري هم ذکر شده که در بخش آموزش 10درصد نسبت به بخش هاي ديگر در واقع افزايش حقوق بيشتري داشته باشد اما از همان ابتداي تصويب اين قانون در حالي که با اجراي آن فاصله حقوقي معلمان هرسال نسبت به سال قبل و نسبت به ساير کارمندان کاهش مي يافت اما متاسفانه اين قانون هم در اجرا دچار مشکل شد و به نتيجه اي نرسيد.

اين تنها مسائل معلمان نبوده چراکه در سال هاي اخير حق و حقوق معلمان حق التدريس و اضافه کار آن ها بموقع پرداخت نشده است. بيمه طلايي هم بطور کامل اجرا نشد و شاهد بوديم که برخي تعرفه ها مانند خدمات خريد عينک و دندانپزشکي و... تحت پوشش بيمه طلايي قرار نگرفت.

شرايط معيشتي بازنشستگان فرهنگي نيز تعريف چنداني ندارد، مبلغي که بابت پايان خدمت فرهنگيان پرداخت مي شود با وجود آن که رقم قابل توجهي است اما به دليل تاخيرهاي بسيار طولاني و با اقساط طولاني باعث شده که آن مبلغ ارزش گذشته خود را از دست بدهد و کارايي نداشته باشد.

مسئولان بايد توجه داشته باشند که اگر به دنبال رشد و توسعه در جامعه هستيم بايد نخست در همين کلاس هاي درس آن را جست و جو کرد. از همين معلماني که مسئوليت تربيت و دانش افزايي را به فرزندان افراد جامعه بر عهده دارند. هرچند با آغاز به کار دولت تدبير و اميد بارقه اي از اميد در ميان فرهنگيان و فعالان صنفي معلمان شکل گرفته که بتوان آينده بهتري را براي معلمان شاهد باشيم اما مسلماً آموزش و پرورش به تنهايي قادر به رفع کوهي از مشکلات انباشته در اين وزارتخانه نيست و نياز به همت همه مسئولان دارد.

*سخنگو و بازرس کانون صنفي معلمان ايران

*ایران

گزارش خطا