داد زدیم، ماسک نزدیم و همایون را مواخذه کردیم!

حالا که پیکر استاد شجریان در خانه ابدی آرام گرفت، خوب است رفتار برخی از مردم در این دو روز را با هم مرور کنیم. رفتن مردم و تجمع جلوی بیمارستان جم تهران، قابل پیش‌بینی بود. تقریبا اولین واکنش هر فردی برای از دست دادن عزیزی، رساندن خود به بیمارستان یا خانه اوست.

مصطفی داننده در ادامه یادداشت خود در «عصر ایران» نوشت: در عصر کرونا اما انتظار این بود کسانی که هنردوست هستند، کمی بیشتر رعایت می‌کردند. به طرز فجیعی پروتکل‌های بهداشتی زیر پا گذاشته شد و مردم در کنار هم حتی گاهی بدون ماسک، برای شجریان عزیز اشک ریختند.

اتفاق بدتر وقتی افتاد که این جمع تصمیم گرفتند جلوی بیمارستان آهنگ‌های ماندگار شجریان را زمزمه کنند؛ بدون اینکه حواسشان به بیماران خوابیده در بیمارستان باشد. بوق‌زدن جلوی بیمارستان ممنوع است، چه برسد به اینکه یک جمعیت چند هزار نفری با هم یک تصنیف را زمزمه کنند. داغدار بودن یک حرف است و مردم‌آزاری داستان دیگری.

باید یاد بگیریم اگر جلوی بیمارستان هم رفتیم، احساسات خود را کنترل کنیم. زمانی که ناصر حجازی فوت کرد، طرفداران او جلوی بیمارستان شعار می‌دادند که «ناصر بلند شو» و این در حالی بود که بیماران در بیمارستان بستری بودند و احتیاج به آرامش داشتند.

مردمی که در کرونا جلوی بیمارستان جمع شدند و آواز خواندند، همایون شجریان را هم مواخذه کردند که چرا پیکر استاد را به مشهد می‌برید و شما چه‌کاره هستید؟ واقعا چه عجیب! آیا همایون و دیگر اعضای خانواده حق ندارند در مورد محل دفن پدرشان تصمیم بگیرند و حتما باید از مردم اجازه بگیرند؟ بهتر بود مردم کمی خود را جای اعضای خانواده شجریان می‌گذاشتند و بعد آنها را به خاطر تصمیمشان محکوم می‌کردند. شجریان، اول پدر آنهاست بعد خواننده محبوب ما. در آن لحظات دلم برای همایون شجریان سوخت. مانده بود به آن مردم چه بگوید.

متاسفانه این رفتارها از سوی کسانی اتفاق افتاد که هنردوست بودند یا حداقل ادعای آن را داشتند. دیدن رفتار این بخش از مردم نشان می‌دهد که مدیریت کرونا و نهادینه‌کردن برخی از رفتارها چقدر سخت است.

باید به بخش مذهبی جامعه توضیح داد که در ایام محرم و صفر نباید همچون گذشته مراسم برگزار کنند. نباید به پیاده‌روی اربعین بروند. حتی کار به جایی رسید که مقام معظم رهبری وارد میدان شدند و در مورد اربعین اظهار نظر کردند و مردم را از رفتن به سمت مرزها برحذر داشتند. باید به اهالی هنر و موسیقی گفت که در هنگام وداع با پیکر یک هنرمند، باید پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود تا جمعی درگیر کرونا نشوند. باید به مردم عادی توضیح داد که باید در مکان‌های عمومی ماسک بزنند و تا جایی که می‌شود نکات بهداشتی را رعایت کنند و تا جایی که می‌شود سفر نروید. نکته جالب این است که بخش‌های مختلف جامعه دیگری را متهم به رعایت‌نکردن شرایط کرونایی می‌کنند.

فرایند درگذشت استاد شجریان نشان داد که برای شکست کرونا ما راه زیادی در پیش داریم و با این شرایط نمی‌شود چندان امید داشت که ما پشت این ویروس قدرتمند و در عین حال کوچک را به خاک بمالیم.