ادعاى «روشنگري» احمدى نژاد درباره حوادث 88

اعتماد: آخرين ساعت شامگاه يكشنبه بود كه پايگاه خبري دولت بهار به عنوان ارگان رسانه‌اي احمدي‌نژاد و نزديكان او، تيزري كوتاه از يك گفت ‌وگوي ويديويي از محمود احمدي‌نژاد درباره حوادث بحث‌انگيز انتخابات رياست‌جمهوري دهم در سال 88 منتشر كرد و درحالي از اين خبر داد كه متن كامل اين گفت‌وگو «به زودي» منتشر خواهد شد كه كسي كه روبه‌روي احمدي‌نژاد نشسته بود، نه يك خبرنگار مستقل بلكه علي‌اكبر جوانفكر، مشاور رسانه‌اي و ازجمله نزديك‌ترين ياران رييس دولت بهار بود. آنچه البته از اين گفت‌وگو منتشر شده، چند جمله به‌ نسبت نامفهوم و بخش‌هايي جسته گريخته از يك گفت‌وگوي طولاني است كه طبيعتا امكان اظهارنظر دقيق درباره آن را حتي بيش از ديگر اظهارات مطبوعاتي احمدي‌نژاد دشوار و بلكه عملا ناممكن مي‌كند اما با توجه به سكوت چندين و چند ساله احمدي‌نژاد نسبت به آن روزهاي پرالتهاب و حوادثي كه پيامدي جز حصري 10ساله براي دو رقيب اصلي او همراه نداشت، نمي‌توان به راحتي از كنارگفته‌هاي رييس دولت نهم و دهم گذشت. احمدي‌نژاد البته در بحبوحه حوادث 88 به هيچ عنوان ساكت نبود و درحالي تا مدت‌ها پس از پايان رقابت‌هاي انتخابات و اعلام نتايج به نفع او همچنان به رقبايش مي‌تاخت و فراتر از آن هواداران ميرحسين موسوي و مهدي كروبي را كه از شهروندان ايراني بودند «خس و خاشاك» مي‌خواند كه با پايان كار دولت بهار و خزان روزگار پاستورنشيني تا مدت‌ها به گوشه‌اي رفت و كلامي نگفت.

احمدي‌نژاد البته حالا در شرايطي دوباره فعال شده و در آستانه انتخابات رياست‌جمهوري 1400 به هر بهانه و از هر تريبوني- داخلي و خارجي- براي بيان ديدگاه‌هايي استفاده مي‌كند كه زمين تا آسمان با آنچه در روزهاي دولت نهم و دهم از او به ياد داريم كه درست 4 سال پيش و در آستانه انتخابات رياست‌جمهوري 96 نيز ناگهان پس از حدود 4 سال سكوت رسانه‌اي وارد ميدان شد. بازگشتي ناگهاني كه ازقضا نقطه آغاز واپسين تحول احمدي‌نژاد بوده، البته اگر از تغييراتش در دولت دهم نسبت به دولت نهم چشم‌پوشي كنيم. تغييراتي كه هر چه دولت دهم به روزهاي پاياني مي‌رفت، بيشتر و بيشتر نمود مي‌يافت اما اگر همان تغييرات را هم با آنچه حالا از او مي‌بينيم و مي‌شنويم، قياس كنيم بايد بگوييم كه احمدي‌نژاد دولت نهم و دهم چندان هم متفاوت نبوده و آنچه با احمدي‌نژادي كه در ذهن داريم، متفاوت است احمدي‌نژادي است كه از ميانه دهه 90 وارد ميدان شد. احمدي‌نژادي كه حتي به ‌رغم مخالفت «پشت بلندگو» و صريح رهبري با كانديداتوري‌اش به ستاد انتخابات رياست‌جمهوري 96رفت و نام‌نويسي كرد و البته چنانچه انتظار مي‌رفت، رد صلاحيت شد. رويدادي كه به باور بسياري از ناظران تغييركامل او از يك چهره نزديك به محافظه‌كاران و حاكميت به يكي از تند و تيزترين منتقدان نظام جمهوري اسلامي را رقم زد و او را حتي به باور بسياري به يك چهره اپوزيسيون تبديل كرد. 

آنچه اما در اين اظهارات تازه احمدي‌نژاد جالب ‌توجه است، نه ادامه رويكرد دور شدن اوست از مواضع اصولگرايانه و محافظه‌كارانه سال‌هاي دولت بهار و دهه 80  و ادامه مسيري كه از ميانه دهه 90 پيش گرفت بلكه اتقاقا بازگشتي است عجيب به آنچه در آن روزها از او به ياد داريم. البته اين سال‌هاي سكوت نسبي احمدي‌نژاد در مواجهه با هزاران پرسش حوادث انتخابات 88 بسياري از اين مي‌گفتند كه او احتمالا اميد دارد با اين حدود يك دهه سكوت، جزييات حوادث 88 در ذهن شهروندان ايراني كمرنگ شود و بعد در حالي كه هنوز رقبايش در حصر روزگار مي‌گذرانند هر آنچه مي‌خواهد از آن روزها روايت كند اما حالا بار ديگر به احمدي‌نژاد خرداد 88 تبديل شده و از «تقلب» به عنوان «كليدواژه جنگ رواني» ياد مي‌كند و حتي احمدي‌نژادتر از احمدي‌نژاد خرداد 88 و بيشتر شبيه به احمدي‌نژاد خرداد 84 ادعا مي‌كند كه «جبهه اشراف در سال ۸۸ درواقع تلاش براي كودتا عليه مردم بود» و «اراذل و اوباش سازمان يافته توسط گروه امنيتي جوري جلوه مي‌دادند كه انگار كل ايران در التهاب است... مثل همان چيزي كه در قتل‌هاي زنجيره‌اي در دولت آقاي خاتمي اتفاق افتاد.» مواضعي كه بيش از آنچه از احمدي‌نژاد 99 انتظار مي‌رود به روايت طيفي خاص از جناح محافظه‌كار شبيه است و آنچه بيشتر در «كيهان» خوانده و مي‌خوانيم. 

آنچه روشن است، اظهارنظر قطعي درباره اين چند جمله از يك مصاحبه احتمالا مفصل اقدامي درست نيست اما از آنجا كه اين جملات توسط رسانه‌اي كاملا در اختيار احمدي‌نژاد و با تيتر «كودتاي اشرافيت» منتشر شده  شايد دست‌كم بتوان از اين احتمال سخن گفت كه او به ‌واقع روايت طيفي خاص از جناح محافظه‌كار را تكرار مي‌كند. اقدامي كه شايد بيش از آنچه پايگاه اطلاع‌رساني دولت بهار مدعي شده «روشنگري» درباره حوادث 88 باشد پالسي است به شوراي نگهبان و مجموعه حاكميت در آستانه انتخابات رياست‌جمهوري 1400و انتخاب بالاترين مقام اجرايي كشور در آغاز سده  15.