چرا اصول‌گرایان برای رسیدن به پاستور عجله دارند؟!

عصرایران؛ مصطفی داننده- اصول‌گرایان در حال شمارش روزها هستند تا زمان انتخابات 1400 فرابرسد و آنها بتوانند به حسرت 31 ساله خود برای رسیدن به پاستور پایان دهند.

هیاهوی آنها در مجلس هم این روزها به خاطر همین معناست. آنها نگران هستند در ماه‌های باقی مانده از دولت روحانی، اتفاقی رخ دهد که دوباره دست‌شان از ریاست جمهوری کوتاه بماند.

فکر می‌کنید چرا آنها این همه نگران سخنان حسن روحانی هستند؟ هرگاه رییس جمهور از مذاکره و صلح حرف می‌زند، اصول‌گرایان شمشیرهای خود را از نیام بیرون می‌آورند و بالای سر رییس قوه مجریه می‌گیرند و به او می‌گویند که تو چه کاره هستی که از صلح و گفت‌وگو حرف می‌زنی؟

نگرانی این جناح سیاسی قابل درک است. این جریان به خوبی می‌داند که پیروزی بایدن در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده و یا تغییر روش ترامپ و ایران در قبال یکدیگر، می‌تواند شوک مثبتی به بازار ایران وارد کند.

اصول‌گرایان به دنبال وضعیتی مثل انتخابات مجلس یازدهم هستند. مردم خسته که پای صندوق رای نمی‌روند و زمینه برای پیروزی این جریان فراهم می‌شود.

مثبت شدن وضعیت اقتصادی کشور و بازگشت ثبات به دریای طوفان زده زندگی مردم، می‌تواند دوباره دست اصول‌گرایان را از پاستور کوتاه کند و آنها به ویژه رییس‌شان در مجلس در حسرت عبور از میدان پاستور تهران و رسیدن به نهاد ریاست جمهوری بمانند.

راست‌گرایان هرکاری می‌کنند که روحانی با آرامش دولت خود را به پایان نرساند. آنها می‌خواهند کاری کنند که تا لحظه آخر از رییس جمهور و دولت دوازدهم راضی نباشند. روحانی نباید کشتی طوفان زده اقتصاد ایران را به سرمنزل مقصود برساند.

البته دراین میان یادآوری این نکته هم ضروری است که نمی‌توان از نقش شخص حسن روحانی در به وجود آمدن شرایط فعلی و امیدوار شدن اصول‌گرایان به راحتی گذشت.

روحانی به لطف مذاکرات هسته‌ای و برجام، توانست ثبات را به کشور هدیه کند. مردم در دولت اول او ثبات قیمت ارز و کالاها را تجربه کردند. همین حس آرامش باعث شد تا دوباره آنها در انتخابات 96 به شیخ دیپلمات و برنامه‌های او اعتماد کنند.

خروج آمریکا از برجام، روحانی را آچمز کرد و تمام برنامه‌های او را بر باد داد. روحانی دولتش را بر اساس تدوام برجام چیده بود اما داستان به گونه‌ای دیگر رقم خورد.

رییس جمهور روحانی نتوانست از شوک به کُما رفتن برجام خارج شود و همین انفعال باعث شد تا شرایط کشور به بدترین شکل خود برسد. روحانی تقریبا برنامه مشخصی برای وضع موجود نداشت و همین بی‌برنامه‌گی باعث شد تا امروز اصول‌گرایان در که انتخابات‌های مختلف طعم شکست را چیده بودند، دوباره هوای مجلس و ریاست جمهوری به سرشان بزند.

مجلس را فتح کردند و آماده به دست گرفتن ریاست جمهوری هستند. اگر شرایط کشور به همین منوال باشد، باید شاهد یک رییس جمهور اصول‌گرا باشیم. اما اگر اتفاق دیگری مثل بازگشت آمریکا به برجام رخ بدهد شاید داستان انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 ایران به گونه‌ای دیگر نوشته شود. این تفاوت زمانی حاصل می‌شود که رییس جمهور روحانی 6 ماه متفاوتی را رقم بزند. 6 ماهی که می‌تواند او را به رییس جمهور متفاوت تبدیل کند.