اعتراض الياس نادران به تلاش برخى نمايندگان براى حضور در دولت و شهردارى آينده: بعد از ٥ ماه انقلابى ترين مجلس هيچ دستاورد اقتصادى و اجتماعى ندارد

اعتماد: آن روز كه نامش در ليست به اصطلاح ائتلاف اصولگرايان در شهر تهران قرار گرفت و موفق به ورود به يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي شد، آن‌ هم در انتخاباتي نه چندان پرشور كه بيشتر به رقابتي درون‌گروهي شبيه بود، بسياري نامش را كنار ساير به چهره‌هاي شاخص اصولگراي حاضر در پارلمان گذاشتند و حتي در مقاطعي از الياس نادران به عنوان يكي از گزينه‌هاي تصدي كرسي رياست مجلس نام بردند. ناراستي اين گمانه‌زني‌ها اما خيلي زود و پيش از آغاز به كار مجلس يازدهم بر همگان اثبات شد؛ چرا كه نادران خود به زمين محمدباقر قاليباف رفت و مقابل ساير مدعيان، به حمايت از رييس فعلي مجلس پرداخت و البته پايداري‌ها و ياران احمدي‌نژاد، رييس‌جمهوري سابق ايران در مجلس را نيز به باد انتقاد گرفت؛ انتقاداتي كه خيلي زود كار دستش داد. قاليباف رياست مجلس را برعهده گرفت، ناچار به تقسيم كرسي‌هاي مهم «بهارستان» ميان اصولگرايان شد و در اين ميان سهمي به نادران نرسيد كه البته در ادامه برخي از اين احتمال گفتند آنچه سر او را از اين غنايم بي‌كلاه گذاشته، دست خود آقاي نادران بوده و خواست او كه ظاهرا ترجيح داده به بازي دست‌هاي پنهان پارلماني كه رياستش را قاليباف برعهده دارد، تن ندهد.

چنانچه در ادامه و در جريان انتخابات رياست كميسيون برنامه و بودجه، با توجه به دخالت هيات رييسه در چينش اعضاي كميسيون‌ها از يك‌سو و حمايت قاليباف و يارانش از حميدرضا حاجي‌بابايي از سوي ديگر ناكام ماند تا شايعه احتمال استعفايش از مقام نمايندگي رسانه‌اي شود. نوع كنش و واكنش‌هاي نادران به‌ روشني نشانگر تداوم فعاليت او در مجلس بود اما حالا از قرار معلوم همه اين دلخوري‌ها و بدعهدي‌هاي ياران اصولگراي نادران سبب شده تا او يكي از جدي‌ترين منتقدان قاليباف و يارانش در مجلس باشد؛ انتقادهايي كه او روز گذشته و در جريان نطق ميان دستور خود نيز تكرارش كرد.

انفعال فراكسيون
يكي از نكات قابل‌ توجه نطق ميان‌دستور اين نماينده تهران، اشاره او به فراكسيون نيروهاي انقلاب به عنوان تنها فراكسيون سياسي مجلس است. مجلس يازدهم برخلاف مجلس دهم و حداقل تا اينجاي كار، نه تنها هيچ اقدام فراكسيوني ترتيب نداده بلكه فراكسيون اصولگرايان با توجه به رياست قاليباف بر خود، عملا به انفعال تن داده و حتي از ساده‌ترين اقدامات همچون موضع‌گيري درباره پديده‌هاي مختلف نيز سر باز مي‌زند.

نادران با اشاره به همين مساله گفت كه «به اعتقاد بنده آنچه از اين تريبون قابل بيان است دو آفت مجلس را تهديد مي‌كند: نحوه شكل‌گيري ساختار قدرت در مجلس از هيات رييسه و كميسيون‌ها تا فراكسيون اكثريت مجلس تا چه حد بر اين توصيه‌ها استوار بوده است؟ چرا فراكسيون در مسائل مهم پيش آمده براي مجلس منفعل بوده است؟ متاسفانه زين كردن اسب براي انتخابات 1400 توسط تعدادي از عزيزان نماينده و دست و پا كردن كسب موقعيت در دولت آينده يا شهرداري تهران، آثار نامطلوبي به‌ جا گذاشته است. ناكارآمد كردن مجلس و سياسي كردن تصميمات كارشناسي و بي‌اثر كردن ابزارهاي نظارتي مجلس، از شش برادري كه بنابر اطلاع در تدارك اين مهم هستند خاضعانه مي‌خواهم وقت خود را صرف اداره مجلس و نهادهاي مرتبط كنند.»

طعنه به سخنگو
نادران البته گفته‌هاي خود را به انتقاد از مجلس و نمايندگانش محدود نكرد، بلكه به سخنگوي دولت و به ‌طور كلي قوه مجريه نيز تاخت و يكي پس از ديگري به انتقاد از برنامه‌هاي اقتصادي دولتمردان پرداخت. اين عضو كميسيون برنامه و بودجه با اشاره به گفته‌هاي اخبر علي ربيعي، سخنگوي دولت كه طرح‌هاي نمايندگان مجلس را غيركارشناسي خوانده بود، گفت كه «متاسفانه سخنگوي دولت كه بيشتر استاد جنگ رواني است تا كارشناس اقتصادي بر خلاف اقارير رياست محترم جمهوري، مجلس را به تمسخر گرفته است. من از همين تريبون مسوولان دولتي را در رابطه با طرح مجلس و راه‌هاي تامين مالي آن به مناظره دعوت مي‌كنم تا معلوم شود كدام شيوه‌ها و عملكردها و رويكردها در بودجه 99 عاقلانه‌تر و عادلانه‌تر و شدني‌تر بوده و آثار تورمي كمتري دارد و طبقات ضعيف و متوسط را بيشتر حمايت مي‌كند.»

او همچنين درباره افزايش هزينه تراكنش تبادلات بانكي گفت: «ممنونيم از ابلاغيه هزينه تراكنش بانكي توسط بانك مركزي و ان شاءالله براي ريختن آنها به خزانه و هزينه كردن آن براي معيشت مردم به جاي پر كردن جيب بانك‌هاي خصوصي، دولتي، بانك مركزي و سايرين هم به زودي طرحي را تقديم مي‌كنيم. آثار تورمي‌اش هم گردن برادر عباد و عبدالناصر و...»

نااميدي از پارلمان
نكته قابل ‌توجه آنكه نادران در جريان نطق ميان‌دستور خود تلويحا انتقادها به مجلس مبني بر ناكارآمدي نمايندگان مجلس يازدهم را تاييد كرد و گفت كه «مزين شدن اين مجلس به مجلس اميد و انتظار و اينكه يكي از انقلابي‌ترين و قوي‌ترين مجالس پس از انقلاب است، حكايت از انتظاراتي دارد كه به اعتقاد بنده هنوز به مقصد نرسيده است. عدم ‌تحقق اين مطالبه - هر چند هنوز قضاوت كردن زود است - مستلزم آسيب‌شناسي جدي است. امروز ساختار‌هاي مجلس شكل گرفته است. هيات رييسه، كميسيون‌ها، فراكسيون‌هاي سياسي، غيرسياسي و نهادهاي اجرايي مستقر شده‌اند. چرا پس از 5 ماه خروجي قابل‌اعتنايي در حوزه اقتصادي و اجتماعي نداريم؟» او در پايان بر لزوم همراهي و همسويي مجلس و دولت تاكيد كرد و گفت كه «نسبت مجلس و دولت مانند استاد آهنگري و شاگردش است كه بايد به هر قيمت تا پايان دوره اين دولت به سرانجام برسد. فراموش نكنيم كه امپراتور رسانه‌اي دشمن خارجي به‌دنبال پمپاژ نااميدي است.»