کساني که واقعيت سقوط قيمت ها با بايدن را انكار مي‌کردند، آن را مي‌دانستند ولي چيز ديگري را مي‌گفتند

مسيح مهاجرى در جمهورى اسلامى نوشت:

چاپلوسي، از آفت‌هاي بزرگ تعامل اجتماعي به‌ويژه در عرصه مديريت است. اين آفت، معمولاً به جان افراد ضعيف، ناکارآمد، وابسته و فاقد برنامه روشن مديريتی مي‌افتد. کشور ما از گذشته‌هاي دور به اين آفت مبتلا بوده و با اينکه انتظار مي‌رفت انقلاب اسلامي اين قبيل آفت‌ها را ريشه‌کن کند و در نظام جمهوري اسلامي هرگز چاپلوسي، تملق، بله‌قربان‌گوئي و تعريف و تمجيد‌هاي زياده‌گويانه وجود نداشته باشد، متأسفانه اين آفت‌ها نه‌تنها ريشه‌کن نشده‌اند بلکه در حال رشد و همه‌گير شدن نيز هستند و در شکل‌هاي مختلف ظاهر مي‌شوند.

از جمله عوارض آفت چاپلوسي اينست که بلافاصله بعد از آنکه رهبري درباره يکي از مشکلات سخن مي‌گويند و خواستار حل آن مي‌شوند، عده‌اي از مديران اقدام به تشکيل جلسه فوري مي‌کنند و درباره ضرورت حل همان مشکل داد سخن مي‌دهند و عجيب اينست که خيلي فوري و حتي آني به اين نتيجه مي‌رسند که اين مشکل قابل حل است و وعده مي‌دهند که سريعاً آن را برطرف خواهند کرد. عجيب‌تر اينکه همين حضرات باز هم در برابر مشکلات ديگر ناکارآمدي نشان مي‌دهند و يا از کنار آنها تا زماني که نهيبي زده نشود بي‌تفاوت عبور مي‌کنند.

رهبري در سخنان روز عيد ميلاد پيامبر گرامي اسلام و امام صادق صلوات‌الله‌عليهما روي اقلامي از قبيل گوشت قرمز، گوشت مرغ، گوجه فرنگي و پوشک انگشت گذاشته و گفتند گراني اينها و بعضي چيزهاي ديگر قابل توجيه نيست. اين سخن، حدود يکساعت به ظهر روز سه‌شنبه گذشته از تلويزيون پخش شد و حدود ساعت 3 بعدازظهر دو تن از وزرا و چند تن از معاونان وزارتخانه‌ها و رؤساي سازمان‌ها و ساير دستگاه‌ها در جلسه‌اي فوري و اضطراري گردهم آمدند و اعلام کردند که اين اقلام به‌زودي ارزان مي‌شوند و آنچه در گمرکات رسوب کرده سريعاً به بازار خواهند آمد و تمام مشکلات مربوط به آنها حل خواهد شد.

درباره اين وضعيت، يک سؤال وجود دارد، يک توصيه و يک پيوست.

سؤال اينست که مديراني که بلافاصله بعد از تذکر رهبري اقدام به تشکيل جلسه و مثلاً تلاش براي حل مشکل نمودند، آيا نمي‌دانستند اين گراني‌ها وجود دارند و توجيه‌پذير نيستند يا مي‌دانستند؟ اگر نمي‌دانستند، بايد بپذيرند که اهليت تکيه زدن بر صندلي‌هائي که بر روي آنها نشسته‌اند را ندارند. و اگر مي‌دانستند و در عين حال کاري براي حل مشکل نمي‌کردند، بايد به اين نتيجه رسيد که اين حضرات،‌ ناکارآمد هستند و بايد جاي خود را به افراد کارآمد بدهند تا مردم از اينهمه مشکلات رهائي يابند.

توصيه اينست که مسئولان نظام در بدنه دستگاه‌هاي مديريتي کشور تجديدنظر اساسي نمايند. واقعيت اينست که مجموعه اين دستگاه‌ها در بخش‌هاي مختلف و در دستگاه‌هاي نظارتي دچار عناصر ناکارآمدي هستند که نه براساس شايسته‌سالاري بلکه با قوم و خويش‌سالاري و دوست‌سالاري و نان به همديگر قرض دادن به مناصب کليدي رسيده‌اند. هرچند اين واقعيت تلخ است ولي بايد بپذيريم که بسياري از مديران ثابت کرده‌اند که يا دردها و رنج‌هاي مردم را نمي‌فهمند و يا درد و رنج مردم براي آنها اهميتي ندارد. وقتي خودشان مي‌گويند يک ميليون تن کالا در گمرک رسوب کرده و همزمان مي‌بينند گراني استخوان‌هاي مردم را درهم شکسته و در عين حال اقدامي نمي‌کنند، اين يعني بيگانه از مردمند. اينها بايد کنار گذاشته شوند و افراد کارآمد و دلسوزي که درد مردم را درد خود بدانند جاي آنها را بگيرند.

پيوست‌ هم اينست که حضرات مديران و مسئولان با مردم صادق باشند. همه گفتند انتخابات آمريکا هيچ تأثيري در وضعيت کشور ما نخواهد داشت، ولي وقتي زمزمه اينکه ممکن است بايدن پيروز اين انتخابات باشد در خبرها پيچيد، قيمت ارز و سکه سقوط کرد و مردم نفس راحتي کشيدند. اين وضعيت، خوشايند نيست ولي واقعيت است، واقعيتي که تمام کساني که انکارش مي‌کردند، آن را مي‌دانستند ولي چيز ديگري را مي‌گفتند. نتيجه‌اي که از جمع‌بندي آن سؤال و اين توصيه و پيوست مي‌گيرم اينست که در سطح مديريت کلان کشورمان، صداقت گمشده امروز است.