انتخاب بایدن و تاثیر آن بر سیاست در ایران از زبان عباس عبدی

عباس عبدی، روزنامه نگار درباره انتخابات آمریکا با "صدا" گفت و گو کرد.

متن این گفت و گو به شرح زیر است:

*ارزیابی شما از اهمیت پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا چیست؟ تفاوت این انتخابات با ادوار قبل را چه می‌دانید؟

اهمیت آن بیش از آن که در رابطه با ایران باشد از نظر جهانی است. ترامپ سیاست جدیدی را در جهان اعمال کرده بود که کل نظم جهانی را با چالش مواجه می‌کرد و اگر بایدن بیاید دوباره به نظم سابق باز خواهد گشت. علت توجه جهانی و مشارکت بالا نیز همین نکته است که انتخاب را به نحوی دو قطبی کرد. البته این اتفاق برای آمریکا ریشه داخلی دارد که در این مورد برای اظهار نظر آشنایی کافی ندارم.

*بسیاری از رسانه‌ها به توجه ویژه افکارعمومی ایران در این دوره به انتخابات آمریکا اشاره کرده‌اند. دلیل این مساله را چه می‌دانید؟ آیا می‌توان آن را نشانه‌ای از ناامیدی جامعه به تحولات درون‌زا دانست؟

بخشی از این توجه طبیعی است. اول. ساختار متنوع و نمایشی(نه لزوما به معنای منفی) انتخابات این کشور جذابیت‌های بصری دارد.

دوم. این که عملکرد چهار ساله ترامپ او را مورد توجه قرار داده بود و فضای مجازی نیز به این روند کمک زیادی کرده بود.

سوم. این انتخابات کمابیش بر سیاستهای جهانی و هر کشوری اثر دارد به همین دلیل همه پیگیر بودند هر کشوری به تناسبی که خود را اثرپذیرتر می دید توجه بیشتری می‌کرد.

*آرایش سیاسی جامعه ایران پس از این انتخابات چه تغییری خواهد کرد؟ آیا فضا برای اصلاح‌طلبان بازتر خواهد شد؟

تنها نکته‌ی مثبتی که در انتخاب بایدن برای ایران به نظر من می‌رسد، ایجاد شدن یک فرصت موقتی است که بر اساس آن احتمالاً خطر جنگ برطرف می‌شود و تحریم‌ها کاهش پیدا می‌کند و کمی وضع مردم بهبود پیدا می‌کند ولی باید با سیاستگذاران گفت‌وگو کرد و حتی از آنان خواست تا برجام را به عنوان یک شیوه سیاسی حل مشکلات توسعه دهند و این‌گونه که هست ادامه ندهند. این که برجام تنها محدود به حوزه هسته‌ای باشد و بخواهند از عواید آن استفاده کنند ولی در سایر حوزه‌ها کار خود را انجام دهند قابل تداوم نیست.

*به نظر شما، مجموعه ساختار سیاسی و نیز نیروهای سیاسی مسالمت‌جو در شرایط کنونی چه فرصت‌هایی در اختیار دارند و چه راهبردی را باید در پیش گیرند؟

فکر نمی‌کنم در این مورد تاثیر چندانی داشته باشد. هر گونه تاثیرات بیش از آن که واقعی و قابل سنجش باشد نوعی گمانه‌زنی است.