مرگ بر گلوبالیست ها، زنده باد پوپولیست ها!

نواندیش- رضا امیری: ادعاهای گزاف، دروغگویی، خود بزرگ بینی، رفبق بازی، عوام فریبی، توهین به مخالفان، بی علاقگی به متخصصان این ها ویژگی های مردی است که تا نزدیک به دو ماه دیگر باید کاخ سفید را ترک کرده و به جایی برگردد که در حقیقت هم به آن جا تعلق دارد!

کنار رفتن ترامپ بدون شک همه پوپولیست های جهان و حامیان اش را متاثر کرد حتی نسخه وطنی خودمان را! از زمان اعلام پیروزی بایدن عبدالرضا داوری از نزدیکان احمدی نژاد در سوگ این فراق در صفحه توییتر اش مرثیه ها سر داده چنان که به نظر می رسد او و احتمالا سایر همفکرانش از غمگین ترین انسان های این روزهای کره خاکی هستند!

عبدالرضا داوری زمانی که هنوز به پیروزی ترامپ امید داشت در توییتی نوشت:

با پیروزی ترامپ، شمارش معکوس برای تحقق وعده تاریخی انبیاء در غلبه فرودستان بر فرادستان، وراثت مسنضعفان در زمین و پژواک صداهای خاموش علیه مستکبران گلوبالیست در سراسر جهان، آغاز می‌شود. پیروزی ترامپ، جبر تاریخ است.

اما کار به همین جا ختم نشد و بعد از قطعی شدن شکست ترامپ این مشاور احمدی نژاد در مقایسه عجیب و غیرعادی دونالد ترامپ رییس جمهور درحال خروج آمریکا را به شخصیت تابناک کربلا حربن ریاحی تشبیه کرد!

داوری در توییتر نوشت:

حر ریاحی، سالها پاسبان امویان در کوفه بود تا پیر شد؛ او بود که راه را در کربلا بر حسین بست تا لشگر عمر بن سعد برسد، با اینهمه وقتی خط را عوض کرد و مقابل شیطان ایستاد، رستگار شد. ترامپ هم هرچه بوده، امروز در نبردی تاریخی، مقابل شیاطین گلوبالیست و الیگارشی جهان‌سالار ایستاده است.

از این تشبیهات عجیب و غریب که بگذریم یک سوالی مطرح می شود و آن اینکه چرا احمدی نژادی ها تا این اندازه با ترامپ احساس نزدیکی و به نوعی همزادپنداری می کنند، پرسش روشن است: شباهت عجیب رفتارهای ترامپ و احمدی نژاد!

شاید امروز رهبران پوپولیست زیادی از آمریکا و برزیل و مجارستان و فیلیپین در چهارگوشه دنیا روی کار باشند، اما نسخه وطنی این رهبران را ما در روزگاری داشتیم که هنوز پوپولیسم البته در قرن 21 تا این اندازه مد نبود! طبیعی است که آقای داوری و همفکران ایشان از شکست ترامپ مرثیه سرایی کنند چرا که بیشترین قرابت را بین او و رئیس خودشان یافته اند. تمام ویژگی هایی که در ابتدای مطلب بر شمردیم جناب احمدی نژاد هم در داشتن آنها با ترامپ مشترک است و درست به همین خاطر آقای داوری تا این حد با او همزاد پنداری می کند و شعار مرگ بر گلوبالیست ها زنده باد پوپولیست ها سر می دهد، بالاخره پوپولیست های جهان همه از یک ریشه اند!