سردار حسین دهقان كيست و شانس او براى ١٤٠٠ چقدر است؟

آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: این صحبت «اسماعیل کوثری» که:«مگر نظامی‌ها چه کار کرده‌اند که مردم را می‌ترسانیم؟» اگرچه به نوعی برای نامزدهای نظامیِ احتمالی در حکم بازار گرمی بود اما واکنش‌هایی در پی داشت که حکایت از حساسیت ماجرا دارد.
اسماعیل کوثری گفته است: «من نمی‌دانم چرا بعضی‌ها می‌خواهند جنگ روانی راه بیندازند و بگویند نظامی! منظور آنها بچه‌های سپاه است. بچه‌های سپاه قبل از اینکه به سپاه بیایند، سیاسی بودند و مبارزه می‌کردند، برای همین براساس تکلیف الهی که حضرت امام فرمودند جنگ در اولویت است، خیلی از این بچه‌ها دانشگاه‌های خود را رها کردند و لباس سپاه به تن کردند تا پای انقلاب و دشمنی که تجاوز کرده بود، بایستند. مگر آنها گناه کردند که در سخت‌ترین شرایط مسئولیت پذیرفتند؟».

نظامی‌ها تا این لحظه توفیقی به دست نیاورده اند
محسن رفیق دوست در کتاب خاطرات خود (برای تاریخ می‌گوید) در جایی به کاندیداتوری محسن رضایی برای ریاست جمهوری، نظر جالب توجهی دارد: به او گفتم از یک شهر کوچک و برای مجلس شروع کن. بگذار مردم تو را بشناسند بعد برای ریاست جمهوری اقدام کن اما او به حرف من گوش نکرد(نقل به مضمون) این که چرا محسن رضایی، محمدباقر قالیباف و علی شمخانی برای ریاست جمهوری خود را نامزد کرده‌اند یک سوی ماجرا است اما این که با چه مطالعه و امکان سنجی سیاسی ـ اجتماعی پای در صحنه گذاشته اند، روی دیگر ماجرا است.
تا این لحظه البته منعی برای حضور کاندیداهای نظامی وجود نداشته اما فیتیله ی حضور نظامی‌ها در ریاست جمهوری 1400 را شاید حسین الله کرم روشن کرد. الله‌کرم، دبیر کل سابق انصار حزب‌الله چندی ‌پیش گفته بود: «این جایگاه برجسته باید به دست فرد استراتژیک اداره شود و کسی با تخصص نظامی و امنیتی بیشتر از دیگران می‌تواند به‌عنوان محور مدیریت استراتژیک نقش‌آفرین باشد». همین حرف کافی بود تا دوباره بحث‌هایی در این زمینه بالا بگ یرد.

مالک شریعتی، نماینده این روزهای تهران پیش از انتخابات آمریکا و به مناسبت هفته دفاع مقدس در توییتی نوشته بود: «امروز ‎جنگ اقتصادی به‌مراتب پیچیده‌تر از جنگ نظامی ۴۰ سال قبل است. خون و آتش و گلوله ندارد؛ اما خون جگر، آتش‌فشان و ترکش بسیار. خانه‌ای ویران نمی‌کند؛ اما خانواده بسیار. پدرها را نمی‌کشد؛ اما غرور پدرها را بسیار. تحریم‌ها سال‌ها می‌مانند. دولت ۱۴۰۰ ‎کابینه جنگ می‌خواهد».
ابراهیم فیاض، جامعه‌شناس و تحلیلگر اصولگرا هم از آمادگی جامعه برای پذیرش یک رئیس‌جمهور نظامی گفته بود؛ اما محمدصادق جوادی‌حصار، تحلیلگر اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد اعلام می‌کند:«احتمال روی‌کارآمدن گزینه نظامی به‌عنوان رئیس‌جمهوری در شرایط بحرانی سیاسی و اجتماعی است که قوت پیدا می‌کند.»

سردار حسین علایی، فرمانده پیشین ستاد مشترک سپاه پاسداران اما به انتخاب نظامیان از زاویه‌ای دیگر نگاه کرده و در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفته بود: «معتقد هستم باید شرایطی را فراهم کرد تا مردم بتوانند آزادانه افراد مدنظر خود را انتخاب کنند. باید فضایی در کشور به وجود آورد تا همه کسانی که می‌خواهند رای بدهند، با علاقه پای صندوق‌ها بیایند و به هرکس که دوست دارند و او را برای پیشرفت ایران مفید می‌دانند، رای بدهند. از طرف دیگر همه کسانی که صلاحیت ریاست ‌جمهوری را در خودشان احساس می‌کنند و منعی از نظر قانون اساسی ندارند، بتوانند کاندیدا شوند. دیگر فرقی ندارد که این فرد روحانی یا دانشگاهی یا پاسدار یا ارتشی یا کاسب یا دارای شغل آزاد باشد. مهم‌ترین مسئله این است که مردم زمانی که رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند، بگویند ما خودمان او را بی‌واسطه انتخاب کرده‌ایم و بتوانند از عملکرد آن فرد در حین ریاست‌جمهوری سوال کنند و او را پاسخ‌گو بدانند.

آن فرد هم نتواند بگوید که دست من در سیاست داخلی و خارجی و قضايى بسته است. این مشکل را باید تصمیم‌گیرندگان و مسئولان عالی کشور حل کنند؛ و الا اینکه رئیس‌جمهور چه کسی یا چه نوع آدمی باشد، مسئله‌ای را حل نمی‌کند. مسئله اصلی، برگزاری انتخابات آزاد، رقابتی و سالم است».

حسین دهقان و 5 چهره ی احتمالی دیگر
به غیر از سردار «حسین دهقان» که رسما حضور خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 اعلام کرده؛ «محسن رضایی»، فرمانده سابق سپاه که اکنون دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام است، «رستم قاسمی»، فرمانده سابق قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا(ص) و وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد، «علی شمخانی» که زمانی فرمانده نیروی دریایی سپاه و ارتش و وزیر دفاع بود و اکنون دبیر شورای عالی امنیت ملی است و سردار «سعید محمد»، فرمانده فعلی قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا(ص) و «محمدباقر قالیباف» فرمانده سابق نیروی هوایی سپاه و فرمانده سابق نیروی انتظامی گزینه‌هایی با سبقه ی نظامی هستند که حضور آنان در انتخابات ریاست جمهوری 1400 محتمل به نظر می‌رسد اما در میان این 6 چهره، هیچکدام از جایگاه اجتماعی خارق العاده یا شخصیتی «کاریزماتیک» که اقبالی بدان‌ها متصور باشد دیده نمی‌شود زیرا از میان این 6چهره، قالیباف، رضایی و شمخانی پیشتر بخت خویش آزموده و نتوانسته‌اند صندوق‌ها را به نفع خود بسیج کنند، رستم قاسمی اگرچه وزیر نفت بوده اما چهره ی چندان شناخته شده‌ای نیست و وضعیت دهقان و محمد نیز تفاوت چندانی با بقیه ی نامزدهای نظامی احتمالی ندارد.

حسین دهقان کیست؟
حسین دهقانی پوده مشهور به حسین دهقان (زاده دوازدهم اسفند ۱۳۳۵ در روستای پوده، استان اصفهان) سیاستمدار، معاون ریاست‎جمهوری، رئیس سابق بنیاد شهید و فرمانده نظامی است که پیش‌تر در دولت یازدهم، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بود. او هم‌اکنون به ‌عنوان مشاور فرمانده کل قوا در صنایع دفاعی فعالیت می‌کند. سردار دهقان دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته مهندسی متالورژی از دانشگاه تهران و دانش‌آموخته دکتری مدیریت از دانشگاه تهران است. سردار دهقان فعالیت نظامی خود را از سال ۱۳۵۸ با عضویت در سپاه پاسداران آغاز کرد و در طول جنگ ایران و عراق از اعضای این نهاد بود. سردار حسین دهقان از ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹ جانشینی فرمانده نیروی هوایی سپاه و از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۰ نیز فرماندهی نیروی هوایی سپاه پاسداران را برعهده داشت. او در فاصله سال‌های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ جانشین رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران بود. دهقان در دولت هفتم به‌ عنوان قائم‌مقام وزیر دفاع و در دولت‌های هشتم و نهم، به‌عنوان معاون رئیس‌جمهوری و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران فعالیت می‌کرد.

حسین دهقان می‌گوید: «فکر می‌کنم که قادرم یک فضای اجماع، تفاهم و گفت‌وگو در سطح ملی و یک فضای گفت‌وگو از موضع قدرت و عزت با خارج فراهم کنم و از آن طرف هم بستر حضور همه کسانی که در موضع و عزم و اراده خدمت به جامعه و کشور هستند را فراهم کنم.»
سردار دهقان خواستار نظام اداری سالم و کارآمد شده معتقد است: «باید از فضای سنتی حاکم بر اداره و تصمیم‌گیری‌مان فاصله جدی بگیریم و به فضایی جدید وارد شویم و نظام اداری سالم و کارآمدی را که در خدمت توسعه کشور باشد فراهم کنیم.» حال باید دید جامعه تا چه اندازه با این تفکرات همراهی خواهد کرد. فی‌الحال تا انتخابات ریاست جمهوری راه درازی باقی مانده و قطعا چهره‌های بیشتری برای ساکن پاستور شدن اعلام آمادگی خواهند کرد، چهره‌هایی اعم از نظامی و غیر نظامی...