پیشرفت بزرگ دانشمندان در جست‌وجوی "موجودات فرازمینی"؛ یک قدم تا حل بزرگترین معما بشر؟!

دانشمندان به پیشرفت بزرگی در جست‌وجوی موجودات فرازمینی دست یافته‌اند، اما اولین کشف آنها چندان امیدوارکننده نیست. هنوز مانده است تا موجودات فرازمینی را ملاقات کنیم.تحقیقات جدید به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد تا فراتر از خورشید و منظومه شمسی، جوّ فضایی اطراف ستاره‌های مجاور زمین را بررسی کنند. اما اولین گزارش از وضعیت جوّی یکی از ستاره‌های نزدیک به زمین، به نام پروکسیما قنطورس که فقط ۴.۲ سال نوری با ما فاصله دارد، حاوی خبر دلگرم‌کننده‌ای نیست.

نواندیش: دانشمندان به پیشرفت بزرگی در جست‌وجوی موجودات فرازمینی دست یافته‌اند، اما اولین کشف آنها چندان امیدوارکننده نیست. هنوز مانده است تا موجودات فرازمینی را ملاقات کنیم.تحقیقات جدید به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد تا فراتر از خورشید و منظومه شمسی، جوّ فضایی اطراف ستاره‌های مجاور زمین را بررسی کنند.

به گزارش آریا سعادتمند از سرویس بین الملل نواندیش، اندرو گریفین در مطلبی پیراون یافته های تازه دانشمندان برای کشف موجودات فرازمینی در ساینس نوشت: اما اولین گزارش از وضعیت جوّی یکی از ستاره‌های نزدیک به زمین، به نام پروکسیما قنطورس که فقط ۴.۲ سال نوری با ما فاصله دارد، حاوی خبر دلگرم‌کننده‌ای نیست.

اندرو زیک از دانشگاه سیدنی، می‌گوید: ستاره‌شناسان اخیراً دو سیاره صخره‌ای «زمین‌مانند» در مدار پروکسیما قنطورس پیدا کرده‌اند که در آن آب می‌تواند در حالت مایع وجود داشته باشد، و از این رو دارای حیات باشد.

اما با توجه به این که پروکسیما قنطورس یک ستاره خیلی کوچک قرمز و سرد است،‌ مدار مستعد حیات به دور آن بسیار نزدیک به ستاره و بسیار نزدیک‌تر از عطارد به خورشید ما است. این بدان معناست که پرتوهای خطرناک یونی هر گونه حیات را از بین می‌برد.

جوّ فضایی یکی از مهمترین شرایط لازم برای وجود حیات بر روی یک سیاره است. این نکته هم در مورد زمین صادق است و هم در مورد هر سیاره دیگری در سراسر کیهان. گرچه می‌توان اطلاعات نسبتاً مفصلی درباره خورشید و جوّ فضایی زمین جمع‌آوری کرد، اما تهیه گزارش‌ درباره جوّ فضایی سیارات دوردست که برای ارزیابی امکان وجود حیات بر آنها ضروری است، بسیار دشوار است.

این مطالعه جدید که در مجله علمی استرو فیزیکال ژورنال منتشر شده است، نشان می‌دهد که ارتباطی بین شراره‌های نوری و انفجارهای رادیویی در سایر منظومه‌های خورشیدی وجود دارد. بنابراین، می‌توان از این پیوند برای تهیه گزارش درباره جوّ فضایی در سایر نقاط کیهان استفاده کرد.

آقای زیک می‌گوید:خورشید ما منظم ابرهای داغی از ذرات یونیزه را طی آنچه ما «پرتاب توده تاج» می‌نامیم، ساطع می‌کند. اما با توجه به این که خورشید بسیار گرم‌تر از پروکسیما قنطورس و سایر ستاره‌های کوتوله قرمز است، فاصله «منطقه مستعد حیات» در منظومه شمسی ما از خورشید آنقدر زیاد هست که حیات را در مقابل آن تشعشعات حفاظت کند.

علاوه بر این، زمین دارای یک میدان مغناطیسی سیاره‌ای بسیار قدرتمند است که ما را از این انفجارهای شدید پلاسمای خورشید محافظت می‌کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که وجود این پیش‌شرط‌ها نه تنها در پروکسیما قنطورس، بلکه در سایر نقاط کیهان نیز نادر است.

آقای زیک می‌گوید: به نظر می‌رسد که رایج ترین ستارگان کهکشان، یعنی کوتوله‌های قرمز، مکان مناسبی برای یافتن زندگی به همان شکلی که ما می‌شناسیم، نباشد.

خبرهای مرتبط