- پاسخ رد هایده به خواستگاری احمدشاه قاجار + عکس
- روزهای قمر در عقرب سال ۱۴۰۴ : آغاز سال نو با نحسی! (جدول)
- راهنمای استفاده از سپینو بانک صادرات برای کارت رفاهی معلمان و فرهنگیان + مراحل
- خواص بی نظیر کلم بروکلی که نمی دانستید
- تقویم کامل سال ۱۴۰۴ همراه با تعطیلات و مناسبتها + زمان سال تحویل و شروع ماه رمضان
- آموزش ثبت نام در سامانه ملی املاک و اسکان + لینک
- روش صحیح فاتحه خواندن و متن آن: برای فاتحه چه سوره ای باید خواند؟
- خواص ماهی شیر جنوب + سه شیوه پخت و طعم دار کردن
- قرص مترونیدازول چیست؟ علت و روش مصرف + عوارض و موارد منع استفاده
- 3 روش استعلام دهک بندی یارانه خانوار : چطور بفهمیم دهک چندم هستیم؟ + روش اعتراض به دهک بندی یارانه معیشتی + لینک
دانشمندان پدران بد را به پدران خوب تبدیل کردند!
تبدیلکردن والدین بد به والدین خوب اغلب کار مددکاران اجتماعی و معلمان است اما پژوهشگران دانشگاه هاروارد مدعیاند میتوان راه آسانتری را برای این موضوع در پیش گرفت.
به گزارش ایسنا، این دانشمندان مدعیاند کلیدی را در مغز موشهای نر کشف کردهاند که میتواند پدران نامطلوب را به پدرهای خوب تبدیل کند. این تحقیق بر گروهی از عصبها در مغز موشهایی متمرکز بود که با مراقبت پدرانه مرتبط بودند. با تاباندن نور برای تحریک این گروه از سلولهای مغزی، دانشمندان توانستند رویکرد موشهای نر را تغییر دهند.
تفاوتهای آشکاری بین انسان و موشها و در انسانها پیچیدگیهایی شامل تجارب اجتماعی و فرهنگی وجود دارد. با این حال، در سطح اساسی، محققان مدعیاند این مطالعه دیدگاههای کلیدی را در خصوص چگونگی عملکرد مغز با در نظرگرفتن فرآیند والدینبودن ارائه میدهد. همچنین این واقعیت که انسانها نیز پستاندار هستند، بدین معناست که آنها نیز مطمئنا دارای چنین عصبهایی هستند.
در حالی که این مطالعه فقط روی موشهای نر تمرکز کرده است اما میتوان نتایج آن را به آسانی بر مادهها نیز اعمال کرد و این واقعیت که نر و مادهها دارای این مدار مغزی کلیدی هستند، نشان میدهد پدرها نیز میتوانند به خوبی مادران باشند.
در این تحقیق روی گونههایی از موشها تمرکز شد که در آنها، نرها به کودکان دیگر موشها حمله میکردند اما سه هفته پس از جفتگیری با نوع ماده و متولدشدن کودکان خودشان، رفتار خشونتآمیزشان را کاهش دادند.
محققان به دنبال یافتن عصبهای مغزی بودند که شاید مسئول این تغییر رفتار بودند؛ آنها بر ناحیهای موسوم به «فرمونهای حسکننده» متمرکز شدند. این بوها بر رفتار دیگر حیوانات اثرگذار است و به نظر میرسد در جفتگیری نیز نقش مهمی ایفا میکنند.
با نابودکردن سلولهای مغز در این ناحیه، ماهیت خشونتآمیز موشهای نر مجرد به صورت قابلتوجهی کاهش یافت و به جای حمله به موشهای جوان، از آنها مراقبت کردند و حتی لانههایشان را ساختند. برعکس، زمانی که محققان این سلولهای عصبی را در میانه مغز موشهای ماده نابود کردند، مادران به صورت خشنتری رفتار کردند.