ضربه ای تازه به حیثیت روحانیت با همراهی صدا و سیما!

نواندیش- رضا امیری: «خیلی بر ما سخت می گذشت. ایشان که دید ما ناراحتیم چشمانش را باز کرد و فرمود ناراحت نباشید این ناراحتی تا دو هفته است. دو هفته بعد باغ وسیعی برای ما تدارک دیده شده است و ما را آنجا می برند. این دلداری را به ما داد و دو هفته بعد هم تمام شد. یعنی دقیقا وقت وفات خودشان را خبر داشتند و جایگاهش را هم به او نشان داده بودند، در یک باغ وسیعی. داماد داماد ایشان آیت الله محمدی عراقی هستند که از فضلای متدین و انقلابی و از خبرگان هستند؛ داماد ایشان آقای دکتر محمدی جزء مریدان مرحوم آقای حق شناس بود گفت که آیت الله مصباح را در خانه غسل دادند و کسی غسل داد که آقای حق شناس را غسل داده بود. غسال گفته بود که آیت الله جاودان به ما پیام داده که حواستان باشد که اگر از آقای مصباح کرامتی دیدید به ما بگید. گفت این پیام را وقتی ما دریافت کردیم، وقتی من غسل می دادم آرزو کردم که کاش آقای مصباح از ما هم شفاعت کند و تا این آرزو آمد دیدم آقای مصباح چشمانشان را باز کردند. یک نگاه مهربانانه کردند و دوباره چشمانشان را بستند. ایشان از اولیای مسلم خدا بود...»

اگر این اظهارات 1000 سال پیش مطرح می شد احتمالا بخشی از مردم از آن استقبال کرده و باور می کردند، اما امروز در قرن 21 عصر فضا و کامپیوتر و هوش مصنوعی در دنیایی که بشریت به دنبال تسخیر فضا است بیان چنین اظهاراتی و از همه بدتر پخش رسمی آن  به شدت عجیب، غیر قابل باور و از همه بدتر شرم آور است!

این نخستین بار نیست و احتمالا آخرین بار هم نخواهد بود که افرادی از قشر روحانیت با بیان چنین ادعاهایی ضربه ای مهلک به حیثیت قشر روحانی و از همه بدتر دین می زنند، چنین بیاناتی جز اینکه اعتماد عمومی و به ویژه قشر جوان و نوجوان را از بین می برد چهره ای نامطلوب از این قشر را به تصویر می کشد.

در این بین اما مسئولیت اصلی شاید متوجه صدا و سیما به عنوان رسانه رسمی کشور باشد که اقدام به انتشار این اظهارات می کند، این البته نخستین بار نیست که رسانه ملی با اقداماتی این چنینی به اعتماد عمومی ضربه می زند اما ای کاش که آخرین بار باشد!

برخی روحانیون عزیز باید شرایط زمانه خود را درک کنند و بدانند که اظهاراتی از این قبیل دقیقا عکس وظایف و مسئولیت های آنان است چرا که ضمن بهانه دادن به دست دشمنان عملا اقدامی در راستای اهداف آنان است، این جنس اظهارات در سال 1400 دیگر خریداری نداشته و تنها موجبات تاسف و تمسخر است!