برای مهرداد؛ چپ پای همیشه سرخ فوتبال ایران!

گاهی نوشتن از برخی مسائل به قدری سخت است که گویا انگشتان روی کیبورد یا قلم روی کاغذ اصلا خودش تمایلی به چرخیدن ندارد، مرگ آن هم این قدر ناباورانه یکی از آن مسائل است. شب گذشته کرونا لعنتی باز هم یک هموطن دیگر را از ما گرفت تا جمع قربانیان این ویروس همچنان رو به صعود داشته باشد. تازه ترین قربانی کرونا اما مردی سرخ بود، فوتبالیست خوش نقش دهه 70، یکی از حماسه سازان دیدار تاریخی ایران و آمریکا در جام جهانی، عاشق پرسپولیس عشقی که حتی باعث می شد هواداران رقیب از دست اش برنجند، جوانی که تازه دو ماه پیش درست در 45 سالگی قصد داشت فصل جدیدی از زندگی خودش را آغاز کند، او مهرداد میناوند بود!

نواندیش- رضا امیری: گاهی نوشتن از برخی مسائل به قدری سخت است که گویا انگشتان روی کیبورد یا قلم روی کاغذ اصلا خودش تمایلی به چرخیدن ندارد، مرگ آن هم این قدر ناباورانه یکی از آن مسائل است. شب گذشته کرونا لعنتی باز هم یک هموطن دیگر را از ما گرفت تا جمع قربانیان این ویروس همچنان رو به صعود داشته باشد. تازه ترین قربانی کرونا اما مردی سرخ بود، فوتبالیست خوش نقش دهه 70، یکی از حماسه سازان دیدار تاریخی ایران و آمریکا در جام جهانی، عاشق پرسپولیس عشقی که حتی باعث می شد هواداران رقیب از دست اش برنجند، جوانی که تازه دو ماه پیش درست در 45 سالگی قصد داشت فصل جدیدی از زندگی خودش را آغاز کند، او مهرداد میناوند بود!

مهرداد در باشگاه پاس درخشش را آغاز کرد، با پایان دوران سربازی‌اش به تیمی رفت که همیشه عاشق اش بود، زندگی با فوتبال برای او وقتی جذاب شد که پیراهن پرسپولیس را پوشید، وقتی ۲۰ ساله بود و خیلی زود به چهره جوان و دوست‌داشتنی برای هواداران پرسپولیس تبدیل شد. استانکو پاکله‌کوویچ بازیکن جوانی را از سال ۷۴ در پرسپولیس داشت که چپ‌پای خوش‌نقش و دونده‌ای بود به نام مهرداد میناوند.

مهرداد در پرسپولیس فقط یک فصل فرصت می‌خواست تا به عنوان بازیکن تیم ملی شناخته شود. او سال ۷۵ اولین اردوی تیم ملی را تجربه کرد و طی ۷ سال ۶۷ بار برای تیم ملی بازی کرد و دورانی خوشایند از فوتبال خود را در تیم ملی ایران گذراند. او در تیم محمد مایلی‌کهن یکی از جوان‌های نسل تازه تیم ملی بود.

مهرداد میناوند از بازیکنان نسل جام جهانی ۱۹۹۸ در تیم ملی ایران بود که از حضور در جام جهانی، فرصت بازی در اروپا را به دست آورد. میناوند به اشتورم گراتس رفت تا هم قهرمانی در لیگ اتریش را تجربه کند و هم قهرمانی در جام حذفی و دو بار قهرمانی در سوپرجام اتریش. میناوند در لیگ اروپا ده بار با پیراهن اشتورم گراتس بازی کرد و همین چندی پیش در صفحه توییتر خود صحنه‌ای را با اشتیاق به نمایش گذاشته بود که در حال مهار دیوید بکام است. مرور خاطرات برای بازیکنانی که دوران فوتبال‌شان تمام شده، تلخ و شیرین است، تلخ برای پایان دورانی جذاب و شیرین برای یادآوری آنچه رقم زده‌اند. میناوند پس از اشتورم گراتس، به شارلروا و سپس الشباب رفت و سال ۸۲ به پرسپولیس برگشت. دو سال پایانی فوتبالش را در سپاهان و راه‌آهن گذراند.

میناوند فقط ۴۵ سال داشت که با ابتلا به کرونا جانش را از دست داد، به تازگی با همسرش زندگی خانوادگی را شروع کرده بود. همیشه حتی بعد از بازنشستگی با اشتیاق از فوتبال حرف می‌زد و سرش با اجراهای برنامه‌های اینترنتی گرم بود و در کارهای تبلیغاتی فعالیت می‌کرد. میناوند در مربیگری فعالیتی طولانی نداشت اما دوره‌های کوتاهی در پرسپولیس، خونه به خونه بابل و سپیدرود رشت گذراند.

میناوند در دوران فوتبال خود چهره یکی از چپ‌پاهای فراموش‌نشدنی فوتبال ایران را ساخت، با نمایش‌هایش در پرسپولیس و تیم ملی، با بازی در جام جهانی و تجربه بازی در اروپا. آن تصویر جوان و پرنشاط را که از سال‌های دور به خاطر بیاورید، چرخش قلم دشوار تر هم می شود. او پیش از ابتلا به کرونا با بیماری دیگری دست و پنجه نرم کرده بود اما این ویروس مرگبار کرونا، این لعنتی او را از پا انداخت!

روح او و همه قربانیان ویروس کرونا شاد و قرین رحت الهی باد...

گزارش خطا