محسن هاشمی: مشارکت بالا در انتخابات، وقتی شکل می گیرد که برنده از پیش معلوم نباشد

محسن هاشمی، رییس شورای شهر تهران در روزنامه ایران نوشت: در آستانه سده چهاردهم قرار داریم و انقلاب اسلامی، 4دهه از دوران تثبیت خود را سپری کرده است، اگر امروز بخواهیم با معیارهای مختلف، در صنعت، رفاه، ارتباطات، سلامت، قدرت دفاعی، فن آوری، توانمندی علمی و... وضعیت امروز جامعه را با سالهای قبل از انقلاب مقایسه کنیم، در شاخصهای فراوانی شاهد پیشرفت قابل توجه خواهیم بود، البته این پیشرفت اختصاص به ایران ندارد و در بسیاری از کشورهای جهان و منطقه نیز رخ داده است اما موارد زیادی نیز از جوامع وجود دارد که همچنان با مشکلات بیش از ما دست به گریبان هستند.

نمی توان همراستا با سیاه نمایی که توسط رسانه های بیگانه یا محافل خاصی در کشور صورت می گیرد، انقلاب اسلامی را بدون دستاورد یا با دستاوردهای ناچیز معرفی می کنند، حاصل انقلاب را برای ایران نادیده انگاشت. اما در جهت مقابل نیز سفیدنمایی از سوی برخی دستگاهها و مسئولین وجود دارد که کاستی ها را نادیده می گیرند و مشکلات را فرافکنی می کنند تا به گمان خود از انقلاب دفاع کنند، در حالیکه واقع نگری و عمل گرایی ایجاب می کند که با آسیب شناسی وضعیت امروز جامعه و عملکرد مسئولان بسوی کاهش آسیب ها گام برداریم و تاب آوری انقلاب وایران را در برابر تهدیدات افزایش دهیم.

در این فرصت کوتاه به دو آسیب مهم، اشاره می کنم:

آسیب نخست در عدم تناسب شعارها و اهداف انقلاب با واقعیات و محدودیتها و الزامات کشور است، هر کشوری در جهان، قدرت ملی و منابع و امکانات محدود ومشخصی دارد و اگر اهداف و راهبرد خود را واقع گرایانه ومطابق این اهداف تعیین نکند، طبعا نه تنها قادر به تحقق آن اهداف آرمانی نخواهد بود بلکه با مصرف منابع و افزایش هزینه ها شاهد افت وکاهش قدرت ملی خواهد بود.

این قاعده مختص ایران وجامعه ما نیست بلکه شامل هرکشور و سرزمینی در جهان می شود، یکی از آسیبهایی که در انقلاب اسلامی شاهد آن بودیم، آرمانگرایی برخی از شخصیتها ومسئولان بود که موجب می گردید تا از واقعگرایی فاصله بگیرند و منابع کشور را در اولویتها مصرف نکنند.

نمونه ای از این موضوع مخالفت دلواپسان وقت از دوجناح چپ وراست با احداث مترو در اوایل انقلاب بود که می گفتند مترو کالایی لوکس است وباید بودجه مترو صرف توسعه روستاها شود و عملا چندین سال فعالیت مترو را متوقف کردند که با تلاش آیت الله هاشمی رفسنجانی و خواندن خطبه مترو در نمازجمعه ی تهران و همچنین تنها حضور ایشان در هیات دولت، ساخت مترو در سال 1365، البته بدون بودجه دولت تصویب شد.

تسخیر سفارت عربستان توسط نیروهای انقلابی و دلواپس در اعتراض به اعدام شیخ نمر نمونه ای دیگر بود که با انتقاد و تذکر جدی رهبرانقلاب مواجه شد.

آرمانگرایی که صفتی مثبت و مورد نیاز برای جوانان پرشور در تفکر و رشد است، نباید با واقعگرایی در صحنه عمل و توسط دستگاههای مسئول تزاحم وتناقض پیدا کند چرا که این تناقض موجب تضعیف همان آرمانها نیز خواهد شد.

نکته دوم، اعتقاد به مردمسالاری و پذیرش پیامدهای آن است، از ابتدای انقلاب، یکی از چالشها تفاوت فرد مطلوب برخی از افراد با فرد مقبول جامعه بود، چالشی که در انتخاب سه رییس جمهور یعنی شهید رجایی، ایت الله خامنه ای و آیت الله هاشمی رخ نداد اما در سایر دوره های ریاست جمهوری کم وبیش شاهد آن بودیم، نگاه آیت الله هاشمی به این موضوع انتخاب مردمسالاری بود، ایشان بارها در جلسات خصوصی و سخنان رسمی و غیررسمی این بحث را طرح کردند که نظام باید بین مشارکت بالا و پیروزی گزینه مطلوب در صندوقهای رای یک گزینه را انتخاب کند. اگر بر گزینه مطلوب اصرار داریم نباید بدنبال مشارکت بالا باشیم چرا که مشارکت بالا وقتی شکل می گیرد که برنده انتخابات از پیش معلوم نباشد و گروههای از جامعه بخواهند که سلیقه متفاوتی در مدیریت حاکم شود، در مقاطع حساسی نظیر انتخابات دوم خرداد 1376، رهبرانقلاب بین این دو گزینه، مشارکت بالا و انتخابات پرشور را برگزیده است و نتیجه آن را در تقویت ارکان و تعمیق ریشه های نظام در جامعه مشاهده کردیم.

بازهم گروههای هستند که بدنبال گزینه مطلوب ولو به قیمت انتخابات سرد وبا مشارکت پایین نظیر انتخابات اخیر مجلس هستند که طبیعتا در این شرایط که آمریکا بعنوان حریف اول جمهوری اسلامی در جهان، پرشورترین انتخابات تاریخ خود را پشت سرگذاشته است، برگزاری سردترین انتخابات ریاست جمهوری تاریخ انقلاب، می توان پیامدهای منفی در قدرت ملی ایران در برابر آمریکا داشته باشد و از این رو تداوم راهبرد رهبرانقلاب مبنی بر برگزاری انتخابات پرشور ریاست جمهوری باید از سوی مسئولان مربوطه مدنظر قرار گیرد.