نقایص فنی استقلال و اجرای سیستم در حد محلات/ چرا سپاهان برنده شد؟

تیم فوتبال استقلال درحالی یکی از مهمترین دیدارهای نیم فصل اول لیگ بیستم را به رقیب جدی اش در صدر جدول واگذار کرد که پر از ایرادهای فنی بود و فکری نتوانسته بود تیم خوبی را آماده کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، شبه فینال لیگ برتر در اصفهان، به سود سپاهان و سود بیشتر برای پرسپولیس به پایان رسید تا استقلال در این باخت علاوه بر امتیاز، خیلی چیزهای دیگر را هم از دست بدهد.

برای ثبت این باخت بر حق، آشفتگی، سراسیمگی و بی برنامگی استقلال کاملاً عیان بود. در میدان مسابقه آنچه که بیشتر به چشم می‌آمد یک چیدمان و تعریف بسیار ساده از (۲-۵-۳) در حد محلات بدون کوچک‌ترین شرح وظیفه دیکته شده، تمرکز و حتی رعایت اولیه اصول پوشش و جاگیری بود.

بازبینی گل اول بازی، نشان بارز و آشکاری از عدم توجیه سه مدافع میانی داشت. اگر قرار به بازی با پوشش از یزدانی و یارگیری از غلامی و دانشگر در عمق بود، پس یزدانی چرا جلوتر از دو مدافع یارگیرش جاگیری کرده بود و اگر قرار به بازی با آرایش خطی بود که بازهم استقرار مدافعین میانی استقلال جای سوال داشت.

به همین منوال بازبینی گل دوم بازی هم نشان آشکاری از عدم هماهنگی میان سه هافبک مرکزی استقلال داشت. جایی که اصلاً بازی مهدی پور و اسماعیلی و رضاوند بهم نمی‌خورد.

جا ماندن رضاوند روی پایه گیری گل دوم، عدم پوشش مهدی پور، خطای آشکار، ضربه ایستگاهی و ثبت یک گل آسان. راستی در آن صحنه، غلامی به عنوان مدافع یارگیر چپ پشت سر یزدانی و دانشگر به عنوان مدافع یارگیر راست چه می‌کرد؟ حضوری مداخله گرانه و کاملاً بی آزار!

حکایت خط حمله فاصله دار و سردرگم استقلال هم که در این میان کاملاً آشکار بود. عدم انسجام و سردرگمی و دروازه بان خوبی بنام مظاهری که در آتش این بی برنامگی می‌سوزد!

در مقابل سپاهان کاملاً متمرکز و با برنامه و برای ثبت گلهای پیروزی بخش و حیاتی اش اصل را بر غافلگیری حریف گذاشته بود. شروع سریع ضربات ایستگاهی و شروع‌های مجدد بازی (اوت دستی) و غافلگیری حریفان. علاوه بر آن، اعتقاد و پایداری بر سیستم تعیین شده (۴-۲-۳-۱).

سپاهان و ترکیب ایده آل کادر فنی با در اختیار داشتند شور و شعور؛ جوانی نویدکیا در کنار تجربه مرزبان.

سپاهانی که سیستم و شیوه بازی اش با کارهای ترکیبی در کانال‌های کناری شکل می‌گیرد و به حتم، بهترین مدافعین نفوذی و کناری (نورافکن و اسماعیلی فر) و بهترین وینگرهای لیگ (محبی و حسینی) را در اختیار دارد و در این شیوه از بازی (میرزایی و خلعتبری) یاران سرعتی و تکنیکی نیز ذخیره‌های طلایی زوج‌های کناری زردپوشان اصفهانی هستند.

در میانه میدان نیز شعور، تکنیک و تجربه سروش رفیعی با اوجگیری شهباززاده مهاجم نوک، هارمونی فوق العاده به آنها می بخشد. تیمی که به حق لایق و مدعی عنوان قهرمانی می‌باشد.