از ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰: حالِ ما را کُن‌ تو خوشتر حال‌ها ...

نواندیش- رضا امیری: چه این آخرین ساعات قرن باشد و چه نباشد ایران ما در 100 سالی که گذشت روزهای پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت، این کهن بوم در حالی 100 سال پیش پای به سال 1300 گذاشت که به همت حکام بی لیاقت قاجار در هر گوشه و کناری فقر و بد بختی و شرارت زبانه کشیده بود، کشوری که روزگاری سردمدار جهان بود در آن روزها مثل یک گوشت قربانی زیر دندان استعمارگران مزه می شد، خبری از هیچ یک از ابزار مدرنیته نبود و مردم بر اثر ساده ترین بیماری ها و قحطی و گرسنگی جان می دادند. 

حالا در این ساعات پایانی سال 1399 ایران شرایطی به کلی متفاوت از آن روزگاران دارد، شاید هنوز آنطور که باید و شاید نتوانسته باشد به آن چه لیاقتش را دارد برسد، اما نباید فراموش کرد که این سرزمین استوار و زخمی که در همین یک قرن 3 حکومت، دو جنگ ویرانگر و هزاران مصائب ریز و درشت دیده است، همین حالا درگیر تحریم هایی است که می توانست کمر هر کشوری را به کلی بشکند.

با وجود همه این مشکلات اما ایران قهرمان ما با آنکه پیر و زخمی است اما همچنان همچون شیری با یال و کوپال غرش اش تن همه کفتارها را می لرزاند. هنوز دیر نیست و زخم های این سرزمین را مرهمی می توان نهاد. امروز ما بر خلاف آنچه برخی اصرار دارند که وانمود کنند تا یکسره در بدبختی و مشکلات هستیم هنوز روزنه های تابناک امید پیش رویمان است، شاید به خیلی چشم اندازها ترسیمی نرسیده باشیم، اما هیچ گاه برای رسیدن دیر نیست.

ایران امروز به همت میهن پرستان همچنان در بسیاری از عرصه های جهانی با وجود فشار و تحریم و تهدید نامش بر تارک دنیا می درخشد، پس دلیلی بر ناامیدی نیست، اصلا مگر نه اینکه تا شقایق هست زندگی باید کرد؟! همه ما در روزهای پایانی سال معمولا از آنچه بر ما گذشته گله و شکایت می کنیم، این گله و شکایت حتی گاهی رنگ و بوی نا امیدی به به خود می گیرد تا جایی که انسان را دلمرده می کند، آدمی که با فلسفه زندگانی و نوروز آشنا باشد اما نیک می داند که همیشه از پس زمستان بهار می آید.

حالا یکبار هم که شده بیایید در این واپسین ساعات سال 1399 فارغ از نگاه سیاسی فارغ از اینکه دولتمردان و حاکمان چه باید می کردند و نکردند، فارغ از مشکلات، مصائب، گرانی ها و فشارها عملکرد یک ساله خودمان را زیر ذره بین ببریم، اصلا نه یک ساله که عملکرد تمام این سال های گذشته این که ما چه ظلم هایی در حق خودمان کردیم، اینکه ما چه ها می توانستیم در حق خودمان، تنی که حاکمیت اش را بر عهده داریم بکنیم و دریغ کردیم، دست برداریم از عجز و ناله مداوم زندگی خیلی کوتاه تر از آن است که مدام در غم و حسرت سر کنیم پس یکبار هم که شده با خدای خود عهد و پیمان ببندیم تا حداقل در قسمت هایی که مربوط به خودمان است تمام تلاش خود را برای ساختن سالی بهتر به خرج دهیم.

 آنچه در این چند خط پراکنده و شاید مشوش بیان شد تنها دل نوشته های این لحظات بود، 1399 از همه نظر سال سختی بود خیلی ها عزیزانشان را به دلیل مصیبت کرونا از دست دادند، خیلی ها کسب و کارشان نابود شد و درگیر مشکلاتی شدند که از دست خودشان کاری ساخته نبود به همین خاطر در این لحظات از خداوند بزرگ می خواهیم در سال جدید و قرنی جدید لحظات خوش تری را برایمان رقم بزند، غم و شادی هر دو وجود دارند اصلا تا غم نباشد که شادی معنا پیدا نمی کند، اما از او مسئلت داریم کاری کند تا کفه شاد ترازو زندگیمان بر لحظات غمبارش سنگینی کند.

نواندیش ضمن تبریک نوروز 1400 سالی سرشار از سلامتی و شادکامی را برای همه مردم ایران خواستار است با این امید که در این سال جدید نو بیاندیشیم.

ای‌ ز تو نورِ دل‌ و دیدارِ ما

 گردشِ اندیشه بیدارِ ما

 ای‌ ز تو رویان‌ زمستان‌ و بهار

 ای‌ تو گرداننده لیل‌ و نهار

 ای‌ ز تو تغییرِ حال‌ و سال‌ها

 حالِ ما را کُن‌ تو خوشتر حال‌ها