جوادی حصار: اصولگرایان در همان بازی ستارگان باقی مانده اند/باید به تیم مذاکراتی در پای میز مذاکره قوت قلب بدهیم نه اینکه دست و دلشان بلرزد/گشایش های اقتصادی ابتدا به نفع مردم و بعد اصلاح طلبان است

نوانديش: یک فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: اینکه اگر فضای مذاکراتی رخ دهد به نفع جریان اصلاح طلب است آدرس اشتباه دادن اصولگرایان است.

محمد صادق جوادی در گفتگو با نواندیش درباره تلاش جریان اصولگرایی برای پیروزی در انتخابات و نگرانی آنها از فعالیت انتخاباتی اصلاح‌طلبان به دلیل ایجاد شدن فضای مذاکراتی گفت: ابتدا اینکه به نظر من عده‌ای که در مورد دولت آقای روحانی شکست و پیروزی آن را به حساب اصلاح‌طلبان می گذارم به نوعی در حال آدرس اشتباهی رفتن هستند چون همگان می دانند این دولت به عنوان دولت اعتدالی از ظرفیت اصلاح طلبان استفاده کرد اما در زمین اصلاح‌طلبان بازی نکرد بلکه برای خودش زمین دیگری تعریف کرد و بیشتر در زمینی بازی کرد که اصولگرایان طراحی کرده بودند و به بیانی به او فشار آورده بودند که در آن زمین بازی کند.

عضو حزب اعتمادملى افزود: در بهترین وضعیت باید گفت در یک اتوبان دو طرفه روی خط سفید حرکت می‌کرد و تلاش می‌کرد هر دو طرف را برای خود نگه دارد و بیشتر اوقات نیز به سمت جناح راست متمایل بود تا جریان چپ. به این دلیل که قدرت فائقه در کشور متمایل به جریانات راست است و این دولت هم چاره ای نداشته جز اینکه خود را با جریان راست که قدرت برتر کشور است متوازن و هماهنگ کند.

این چهره سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: از این رو اینکه اگر فضای مذاکراتی رخ دهد به نفع جریان اصلاح طلب است آدرس اشتباه دادن اصولگرایان است. در واقع اگر این گشایش ها رخ دهد به نفع مردم است و اگر مردم دلگرم شوند به عرصه برگردند و در انتخابات شرکت کنند آن زمان است که مردم اگر بخواهند انتخاب کنند سابقه سیاسی نشان داده که توده و عمده مردم جامعه تمایلات شان مطالباتشان با مطالبات جریان اصلاح طلبی نزدیکتر است.

او عنوان کرد: در واقع نگرانی اصولگرایان بیشتر از این باب است که اگر برجام به نتیجه برسد و گشایش‌های برجامی آغاز شود ممکن است دلگرمی مردم و بازگشت آنها به عرصه و صندوق های رأی را به دنبال داشته باشد. در واقع تلاش اصولگرایان در این راستا است که این ممکن را ناممکن کنند و کاری کنند که حداقل تا انتخابات ریاست جمهوری این اتفاق رخ ندهد و در انتخابات ریاست جمهوری رقیب ضعیف تری داشته باشند.

جوادی حصار یادآور شد: بنده بارها این مثال را مطرح کردم مبنی بر اینکه نهادهای کشور به عنوان مثال ۳ قوه و نهادهای فراقوه‌ای کننده نیروهای نظامی، انتظامی و جریان های معنوی، اگر بخواهیم نقششان را به عنوان هم پوشاننده در نظر بگیریم که می خواهند همه چیز را بسیج کرده و رو به جلو حرکت کنند به جای سامان بخشی و هدایتگری تبدیل به وضعیت امتیازگیری از یکدیگر شده‌اند.

اين عضو حزب اعتماد ملى بیان کرد: دقیقا این نهادها به جای اینکه یک نقش خشک کننده کنار زمین بازی را داشته باشند و به نیروهای داخل زمین نظم ببخشند و بر آنها رهبری کنند خودشان وارد میدان بازی می شوند با همان نیرویی که باید مورد حمایتشان باشد کشتی می گیرد و بازی می کند و به آن گل می زند و در نهایت از آن امتیاز می گیرد.

این چهره سیاسی اصلاح طلب عنوان کرد: به بیانی دیگر در حقیقت خودشان با هم دیگر در زمین کشور بازی می کنند و نیروهای یکدیگر را حذف می کنند تا یکی به چشم نیاید اگر بازی فوتبال را در نظر بگیریم سی سال قبل در کشورهای آسیایی و اروپایی این سنت رایج بود که یک ستاره در زمین داشته باشند و همه به آن ستاره پاس بدهند تا آن گُل بزند اما الان مهم این است که تیم گل بزند.

او اشاره کرد: براین اساس اصولگرایان هنوز در همان بازی ستارگان باقی مانده اند یعنی می گویند کسی که گل می زند و می درخشد از فلان تیم یا تیم ما باشد از جریان اصولگرا و راست باشد. این بازی کار را به جایی رسانده که الان می گوییم مشکلات کشور باید حل شود اما آنها می گویند مشکلات کشور حل شود اما به دست ما حل شود. دیگری می گوید حل شود اما توسط تیم ما حل شود.

این فعال سیاسی اصلاح طلب در پاسخ به این سوال که آیا اصولگرایان در حوزه سیاست خارجی کارنامه درخشانی دارند که بگوییم قابلیت حل مشکلات در حوزه سیاست خارجی را دارند؟ تاکید کرد: بنده این قابلیت را برای یک جریان تعریف نمی کنم این قابلیت را برای کشور تعریف می کنم کشور این قابلیت را دارد که مشکلاتش را هم با منطقه و هم با دنیا حل کند. در واقع به تعبیری ما باید بازیکنان ضعیف را زمین بازی بیرون بکشیم و بازیگرانی را که می توانند به تمام ظرفیت ها فکر کنند وارد میدان کنیم.

او اضافه کرد: این ظرفیت سازی از عهده کسانی برمی آید که این نگاه جامع و کامل را نسبت به ظرفیت های کشور داشته باشند حال این نگاه در حوزه رهبری شکل می گیرد رهبری باید این کار را انجام دهد یا در حوزه ریاست جمهوری شکل می گیرد ریاست جمهوری باید این کار را انجام دهد یا در جریان های معنوی و معنویت ساز و یا هماهنگ کننده کشور فارغ از ریاست جمهوری و قوه قضاییه و مقننه شکل می گیرد اینها بیایند این کار را انجام دهند.

جوادی حصار تاکید کرد: در حال حاضر متاسفانه یک اتفاقی رخ داده که بازی را از اصل رها کردند و در قرون بازی می کنند اینکه چه کسی کشور را از مهلکه نجات دهد برایشان مهم است مهم نیست که کشور چگونه از این مشکلات رهایی پیدا کند اصولگرایان می گویند اگر ما برویم و برنده شویم می توانیم قدرت و ثروت و شوکت خودمان را در کشور تضمین کنیم و یا دیگری هم همین را می گوید.

او اظهار کرد: از نظر من مسئله ایران و جهان کاملا قابل حل است و تمام ظرفیت ها نشان می دهد که ما هیچ مشکلی برای حل این موضوع نداشتیم دوره اول حسن روحانی یک برگ روشن شفاف و قابل دفاع است که می توانیم به استناد آن دوره در مورد توانایی های کشور و نظام و حتی دولت قضاوت کنیم اما در همانجا هم مشاهده شد که عده ای فرش را از زیر پای یکدیگر کشیدند و گفتند اگر قرار یک قهرمان جلوه کند چرا ما نباشیم چرا حسن روحانی و یا دولت ائتلافی اصلاح طلبان با روحانی باشد؟! چرا اصلا نظامی ها روی کار نیایند؟! چرا نگوییم نظامی هایی که توانستند جنگ را مدیریت کنند اقتصاد و کشور را مدیریت کنند؟! پس ما هم باید ظرفیت خود را نشان دهیم.

این چهره سیاسی گفت: متاسفانه این خرده فرهنگ ها در مدیریت کشور وجود دارد و ما برای رفع این بحران ها قبل از این که بگوییم آقای روحانی موفق می شود یا مخالفان روحانی، باید به این قضیه نگاه کنیم که پای میز مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران موفق می شود یا نمی شود. اگر این گونه به قضیه نگاه کردیم فرقی نمی کند که به تعبیری چه کسی گُل می زند یا پنالتی می زند. ممکن است یک پنالتی زن ماهر برود پشت توپ تا پنالتی را بزند اما اینکه سند را به نام فرد خاصی بزنیم که همیشه آن فرد پنالتی بزند منطقی نیست.

عضو حزب اعتمادملى تاکید کرد: در مجموع اینها دغدغه های است که ما به عنوان تحلیلگر مسائل جاری کشور داریم اما نهایتش این است که آن مدیران تصمیم گیری و تصمیم ساز هستند که در لحظات بحرانی باید مسلط و معتمد به نفس خودشان و متکی به آرای ملی پای میز مذاکره سخن بگویند و گفت و گو کنند در واقع نباید روحیه آنها را تضعیف کنیم که وقتی پای میز مذاکره گفت و گو می کنند دست و دل شان بلرزد مبنی بر اینکه کاری که می کنند مورد حمایت مردم است یا نیست. آنها باید قوت قلب داشته باشند تا پای میز مذاکره، کارشان را انجام دهند.