موفقیت دولت یازدهم در نخستین آزمون دشوار سیاست خارجی

نواندیش: منتفی شدن چشم انداز حمله احتمالی نظامی آمریکا به سوریه خبری خوب برای منطقه و جهان است.

هر چند اوضاع داخلی سوریه بسیار ناگوار و دهشتناک است و ضرورت مداخله خیر خواهانه جامعه جهانی برای توقف خشونت ها و رسیدن به راه حلی سیاسی و پایان دادن به جنگ داخلی این کشور را می طلبد، اما حمله نظامی آمریکا به سوریه نه تنها کمکی به پایان دادن خونریزی جاری در سوریه نمی کرد، بلکه بیم آن می رفت دامنه جنگ را به یک درگیری منطقه ای بکشاند و ثبات نیم بند موجود در منطقه خاورمیانه را از بین ببرد.

آمریکایی ها هم با نظر به این ملاحظات در نهایت ترجیح دادند متوسل به استفاده از نیروی نظامی نشوند و در قبال امتیاز گیری از دولت سوریه بر سر پیوستن این کشور به معاهده منع استفاده از سلاح های شیمیایی و نیز تسلیم سلاح های شیمیایی این کشور ، به نظر می رسد از حمله نظامی به سوریه (دستکم در شرایط کنونی) منصرف شده اند.

پرواضح است که مساله بحران استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه نخستین مساله و معضل دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجی بود و با نگاهی به مواضع و اقدامات و تحرکات دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی در هفته های گذشته، می توان نمره ای قابل قبول به سیاست خارجی کشورمان داد.

مواضع ایران در بحران اخیر : محکومیت استفاده از سلاح های شیمیایی از سوی هر کس، هشدار نسبت به عواقب احتمالی مداخله نظامی آمریکا در سوریه و نیز همکاری و رایزنی نزدیک دیپلماتیک با روسیه برای رسیدن به یک راه حل میانه به منظور جلوگیری از اقدام نظامی آمریکا به سوریه بود.

سیاستی که به نظر می رسد شاهد نتیجه بخش بودن آن هستیم ؛ در بحران اخیر دستگاه سیاست خارجی کشورمان نه ذره ای از مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران عقب نشینی کرد و نه با به کار گیری ادبیات نا متعارف با جهان دیپلماسی، سبب تحریک شد و نتیجه آن این است که خوشبختانه تنها کشور عربی متحد خود را از گزند یک اقدام نظامی خسارت بار رهانید.

در واقع حمله آمریکا به سوریه بدترین سناریوی ممکن هم برای آمریکا و هم برای ایران و روسیه و سوریه بود و در حالی که چند کشور منطقه به ویژه ترکیه به دلیل اتخاذ رویکردهای افراطی در سیاست خاری شان نسبت به دولت سوریه در سال های گذشته ،برای این حمله احتمالی "سرودست " می شکتند، ابتکار روسیه و حمایت ایران از پیشنهاد روسیه و پذیرش این طرح از سوی سوریه و در نهایت خردورزی سیاستمداران واشنگتن در نچکاندن ماشه جنگ، منطقه را از یک جنگ احتمالی و سناریوی خطرناک رهایی بخشید.

هر چند که تا زمان پایان نیافتن جنگ داخلی سوریه ، وضعیت این کشور همچون زخمی عمیق و نیازمند درمان است؛ درمانی که به طور طبیعی راه حل اساسی آن از لوله تفنگ و بمب و موشک خارج نمی شود و باید در پشت میز مذاکره و از طریق مذاکره و راه حل سیاسی به دست آید.