- کاظم صدیقی کیست؟ / از روایت چشم باز کردن آیت الله مصباح در زمان غسل میت تا حوزه علمیه ازگل
- سوت و تشویق برای معین و هایده در برنامه زنده شبکه سه ! (ویدئو)
- با بازشماری آرا، نماینده منتخب مسجدسلیمان تغییر کرد / رضا جباری به مجلس رفت / جزئیات کامل آرا انتخابات مجلس در مسجد سلیمان
- صلاحیت مهدی زمانی افشار، منتخب مردم ورامین در انتخابات مجلس رد شد!
- شورای نگهبان؛ تغییر نتیجه انتخابات مجلس در لنجان / ابطال تعدادی از صندوق های رای در حوزه های انتخابیه مبارکه، ساوجبلاغ و کهگیلویه / تکلیف انتخابات گچساران روشن شد
- آيت الله موسوي خوئيني ها؛ چرا انتخابات به اينجا كشيد / تندروها به خاتمي که شخصيتي محبوب است، مي تازند
- از خدا و دین و کربلا برای زمین زدن برجام استفاده کردند اما حالا برای همان برجام با آمریکایی ها مذاکره می کنند!
- کاظم صدیقی تا پایان رسیدگی به پرونده زمین خواری حوزه علمیه ازگل، خطیب جمعه تهران می ماند؟
- ادعای ترامپ : اگر رییس جمهور بودم, بی تردید ایران را وارد توافق ابراهیم می کردم
نواندیش- رضا امیری: انجام نظرسنجی های انتخاباتی در جهان پیش از برگزاری هر رقباتی مرسوم اما پر از اما و اگر است، نمونه بارز آن هم انتخابات آمریکا در دو دوره اخیر بود که چه در سال 2016 حکایت از پیروزی کلینتون داشت که درست برعکس شد و چه در سال 2020 که این میزان رای آوردن ترامپ را پیش بینی نمی کرد. در این بین اگرچه قصد ایجاد مشابهت میان انتخابات ایران و آمریکا را نداریم، اما نظرسنجی های انتخاباتی منتشر شده طی روزهای اخیر نیز پر از شک و شبهه است و باید با دیده تردید بسیار به آن ها نگریست.
بر این اساس نباید به هیچ روی فریب نظرسنجی های به نوعی مهندسی شده روزهای اخیر رو خورد، حتی در اکثر این نظرسنجی ها علیرغم مشارکت حدود 40 درصد کشیده شدن رقابت به مرحله دوم تا حد زیادی محتمل به نظر می رسد به همین خاطر نمی توان خیلی به پیروزی یک کاندید خاص مطمئن بود.
این نگرانی و آگاهی البته به نظر می رسد در میان برخی از تئوریسین های این جریان از جمله حسین شریعتمداری جدی است چرا که وی همین امروز عدم انصراف 4 کاندید پوششی به نفع کاندید اصلی اصولگرایان را به نوعی گناهی نابخشودنی خواند! دیگر چهره های رسانه ای اصولگرا نیز نگرانی های مشابهی دارند و هنوز با وجود تمام تلاش هایشان از نتیجه انتخابات خیلی هم مطمئن به نظر نمی رسند چرا که به خوبی تجربه انتخابات های گذشته را به یاد می آورند.
به قول مطلب روز گذشته روزنامه "کریستین ساینس مانیتور" انتخابات پیشین درسی برای دولت پنهانی و در سایه ایران بود. آنان درک کردند که در انتخابات کاملا رقابتی توان پیروز شدن را نخواهند داشت. بنابراین، اگر بخواهند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند مجبور هستند فضای سیاسی را تا حد زیادی ببندند و عرصه را بر فعالان سیاسی تنگ کنند تا بتوانند نام شخص مدنظر خود را از صندوق های رای بیرون آورند. برای دولت در سایه انتخابات از نوع سوریه و روسیه پذیرفتنی و محبوب است.
با این شرایط باید به کسانی که نتیجه را قطعی دانسته و با استناد به نتیجه نظرسنجی ها هم انگیزه ای برای حضور ندارند گفت اگر دلیل شان برای عدم مشارکت این موضوع است چندان به این نتایج استناد نکنند.
برخی فکر می کنند که رای ندادن در عالم واقع ضربه ای به تحمیل گران و قدرت طلبان می زند. خیر این صرفا یک بار ذهنی است که در طی سالها در ذهن ما ایجاد کرده اند تا رای خاموش ها از رای خود منصرف بشوند و در عمل کاندیداهای حداقلی تند رو مطلوب حاکمیت رای بیاورند. اما این مساله صرفا ذهنی تاثیر واقعی مشخص و به نفع ملک و ملتی ندارد. افراد در قدرت این را زودتر از مردم دریافته اند و به همین دیدگاه این بار دیگر حتی ظاهر کار را هم حفظ نکرده اند در تایید رقیبان انتخاباتی. ما مردم باید هوشمند باشیم و از زیر بار این کنترل ذهنی که شده ایم بیرون آییم و از این تخیل که با رای ندادن کاری یا فایده ای خواهیم داشت بیرون بیاییم. نه این که بگویم رای دادن خیلی تاثیر بزرگی دارد که البته گاهی شاید داشته باشد اما دست کم یک تاثیر واقعی دارد به اندازه 10 تا 20% هم تفاوت ایجاد بکند این تاثیرش واقعی است و دست کم این که جلوی تحمیل کاندیدای اقلیت و تندروتر را می گیرد.
هرچه باشد بهتر از رای ندادن با تخیل اینکه به انتصاب مسلکان ضربه ای وارد می آید می باشد.