نیاز مبرم کشور به فراجناحی ترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی

متاسفانه یکی از بزرگترین آفات سیاست ورزی در کشور ما جناحی و قبیله ای عمل کردن دولت ها اعم از اصلاح طلب و اصولگرا بوده است، طی تمامی این سال ها همه دولت ها اتوبوسی آمده و اتوبوسی رفته اند و رئیس جمهور بعدی معمولا کمتر چشم به انتصاب افراد شایسته بدون در نظر گرفتن تعلقات حزبی و جناحی شان داشته است.

نواندیش- رضا امیری: متاسفانه یکی از بزرگترین آفات سیاست ورزی در کشور ما جناحی و قبیله ای عمل کردن دولت ها اعم از اصلاح طلب و اصولگرا بوده است، طی تمامی این سال ها همه دولت ها اتوبوسی آمده و اتوبوسی رفته اند و رئیس جمهور بعدی معمولا کمتر چشم به انتصاب افراد شایسته بدون در نظر گرفتن تعلقات حزبی و جناحی شان داشته است.

اکنون پس از انتخاب سید ابراهیم رئیسی به ریاست دولت سیزدهم همه نگاه ها معطوف به انتخاب کابینه وی است، ایشان اگرچه خود را مستقل معرفی کردند اما تلاش برخی اصولگراها و فرصت طلبان برای سهم خواهی از وی باعث شده نگرانی هایی در مورد کابینه احتمالی ایشان به وجود آید.

سید ابراهیم رئیسی البته تاکنون چندین بار گمانه زنی ها پیرامون انتصاب لیست ها منتشر شده را رد کرده و حتی اعلام داشته است که وزرای انتخابی ایشان متفاوت از تیم انتخاباتی اش خواهد بود، اظهاراتی که به نوعی امید ها را در مورد فراجناحی بودن کابینه ایشان زنده نگه می دارد.

در حال حاضر شرایط کشور بسیار پیچیده و دشوار است، بر کسی پوشیده نیست که کشور به واسطه تحریم، بحران کرونا و برخی مشکلات دیگر در چه تنگنایی قرار دارد و شکاف مردم و مسئولان نیز روز به روز در حال فزونی یافتن است. در چنین وضعیتی است که اهمیت انتخاب افراد شایسته، کاردان، باتجربه و در عین حال پرانگیزه با هر تعلق حزبی و جناحی بیش از پیش اهمیت می یابد، خوشبختانه در کشور ما مدیران و افراد تحصیلکرده و شایسته بسیاری وجود دارند که تنها به خاطر برخی ملاحظات سیاسی بیرون گود نشسته اند، اکنون زمان آن است که برای عبور کشور از بحران همه این افراد دلسوز و وطن پرست را وارد صحنه کرد، افرادی مومن و انقلابی و در عین حال مدیر و کاردان.

با توجه به آنچه که گفته شد و با توجه به اظهارات خود سید ابراهیم رئیسی از ایشان انتظار می رود که در چینش کابینه شایستگی از هر نظر را بر هر موضوع دیگری اولویت بخشند و راه را بر هرگونه سهم خواهی فرصت طلبانی که هشت سال برای چنین روزی صبر کرده بودند، ببندند، این آخرین فرصت ایران برای جا نماندن از قطار توسعه جهانی است که اگر از دست برود دیگر امیدی نخواهد بود.

گزارش خطا