روزهای پایانی آقای وزیر!

نواندیش- اکبر مختاری: آخرین گزارش وزیر امورخارجه در مورد برجام‌ در حالی تقدیم مجلس شد که ایران در یکی از بحرانی ترین شرایط اقتصادی سیاسی خویش در دوران پساانقلاب بسر می برد.

در گزارش ظریف امیدها و گلایه ها توامان دیده میشود، در این گزارش وزارت امور خارجه به ریاست ظریف اشاره دارد که میشد برحام را به جاهای بهتری رساند اگر برخی کارشکنی ها نبود و در این مورد به موانع سرمایه گذاری در داخل برای برخی کشورها اشاره می شود.

منظور او بطور تلویحی ایالات متحده است و اینکه اگر آمریکا اجازه داشت در ایران سرمایه گذاری کند شاید براحتی ترامپ از برجام خارج نمی شد.

گزارش ظریف نشان می دهد که دیگر تا پایان دولت روحانی که کمتر از یک ماه مانده،
خبری از احیای برجام نخواهد بود.

برجامی که بدون احیای آن کار برای هر دولتی بسیار دشوار خواهد بود.

ظریف در حالی با وزارت خداحافظی می کند که نام های جایگزین برای او در سطحی بسیار پایین تر از او در امر دیپلماسی قرار دارند.

جواد ظریف روزیکه نامش بعنوان وزیر خارجه ایران اعلام گردید فضایی متفاوت را متصور ساخت تا جاییکه روزنامه نیویورک تایمز از انتخاب او بعنوان شاخه زیتون ایران به آمریکا نام برد همان شاخه زیتونی که سرانجام توانست برحام را به ثمر رساند.

فارغ از نقدهایی که جناح های مختلف در کشور و مخالفان بیرونی به او دارند، اگر به همان منتقدان و مخالفان بگوییم بهترین فردی که در این «ساختار حکومتی» می توانست سکان دیپلماسی را برعهده گیرد کیست احتمالا اگر ظریف را بعنوان نفر اول معرفی نمی‌کردند قطعا جزیی از لیست دو سه نفره انتخابی شان بود.

ظریف اگرچه در حوزه سیاست منطقه ای بسیار دست بسته حرکت کرد اما با توافق برجام بر وجاهت وزارت خارجه افزود.

اگر بخواهیم مهم ترین نام کابینه دولت روحانی را نام بریم ظریف جز اولین ها خواهد بود.

گزارش پایانی او نوعی نگرانی را هم ایجاد می کند او در گزارش خود اشاره دارد که بخش عمده روند مربوط به احیای برحام در وین به نتیجه رسیده و حالا این دولت بعدی خواهد بود که باید تصمیم سرنوشت ساز را اتخاذ کند.

مذاکرات وین در آخرین پرده خویش با پرانتزهای بسیار مهمی روبرو شده است که اگرچه تعدادش کم است اما پرکردن آنها نیازمند شجاعت طرفین ایرانی و آمریکایی است.

وضعیت کشور بخصوص از نظر اقتصادی در مرحله حساسی است هرخبر بد ومنفی از وین و در مورد آینده برجام می تواند تاثیرات غیرقابل جبرانی بر آینده اقتصادی کشور بگذارد.

زمان به ضرر ایران درحرکتست و همانطور که در یادداشت های پیشین نیز اشاره کرده ام هرچه زمان از دست رود و روند احیای برحام به تاخیر افتد از احتمال احیای برجام ۲۰۱۵ کاسته شده و احتمال افزایش درخواست های طرف آمریکایی افزون تر خواهد شد تا جاییکه برای حل بحران، ایران نیز باید تصمیم سخت تر پذیرش توافق جامع تر را بپذیرد.

جواد ظریف و یارانش در امر مذاکرات هسته ای، شاید پرده آخر سیاسی خویش در عرصه قدرت سیاسی را به اتمام رساندند، اما تازه مسیر جدید آغاز شده است "مسیری سخت" که موفقیت در آن نیازمند تصمیمات سخت خواهد بود همان تصمیمات سختی که با همه پیامدهای های مثبت و منفی اش روزگاری ظریف و یارانش برای تحقق آن کوشیدند و بهایش را نیز پرداختند.