اندیشه سیاسی امام(ره) و تکلیف امروز ما

در روزهای مصادف با بیست و پنجمین سالگرد رحلت امام (ره) کشور ما در یکی از حساس ترین شرایط تاریخی خود قرار دارد و مساله مذاکرات هسته ای به هفته ها و ماه های تعیین کننده خود رسیده است. هر چند بر اساس راهبرد کلان نظام نباید مساله حیات و ممات کشور و نظام را به مساله هسته ای گره زد، اما در این واقعیت تردیدی نیست که بسیاری از بحران های منطقه ای کنونی در خاورمیانه به نحوی به مساله رویکرد ایران گره خورده است و مهم ترین پرونده مورد مناقشه کنونی ایران و قدرت های جهانی مساله هسته ای است.

در چنین شرایطی حفظ وحدت و اجماع ملی و حمایت از رویکرد دولت یازدهم در مدیریت اجرایی سیاست های راهبردی نظام و کشور از اهمیت به سزایی برخوردار است. نظامی که امام خمینی (ره) بنیان آن را گذاشت اهل مسامحه بر سر اصول و منافع کلان ملی نیست و راهبرد سازش ناپذیری در اصول ملی اصلی لایتغیر در سیاست های راهبردی نظام است، اما در کنار این اصل توجه به مصالح نیز لازم است و مصلحت فعلی کشور و ملت در حمایت از راهبرد دولت یازدهم در گشودن برخی گره ها در سیاست های داخلی و خارجی است.

بر اساس اندیشه سیاسی امام، حفظ نظام اسلامی که در واقع نخستین تجربه دولت اسلامی در دوران مدرن است، از اوجب واجبات است و برای حفظ نظام باید نگاهی راهبردی و کلان داشت و تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد و از فرصت ها به بهترین وجه در جهت منافع نظام و ملت بهره جست.

در این چارچوب رویکرد دولت یازدهم که با رای قاطع و حضور حماسی مردم در انتخابات 24 خرداد 1392 متبلور شد، باید مورد حمایت قرار گیرد و البته این بدان معنا نیست که مخالفان و منتقدان لب فروبسته و انتقاد نکنند، بلکه حق انتقاد در جای خود محفوظ است ، اما در مقام اجرا باید رای اکثریت حاکم شود و در کنار آن حقوق اقلیت محفوظ باشد و این چرخش ادواری قدرت و جایگاه اکثریت و اقلیت است که از راکد ماندن برکه سیاست جلوگیری می کند و محیط نظام سیاسی را از فساد و خودکامگی می زداید.

این رویکردی بود که امام نیز در دهه ولایت و رهبری خود همواره بر آن مبنا عمل می کرد و حتی رای اکثریت مردم را بر رای و نظر شخصی خود نیز ارجح می دانست و بر همین اساس بود که به حمایت همه جانبه از دولت دوران جنگ با وجود انتقادهای منتقدان ، ادامه می داد.

بر اساس این رفتار امام بود که مقاومت مردم ایران در برابر هجوم همه جانبه دشمن در جریان جنگ 8 ساله تحمیلی ، معنا و مفهوم یافت و اعتماد دو جانبه رهبری و ملت ضامن استقامت ملی در برابر دشمن بعثی مورد حمایت همه جانبه کشورهای منطقه و قدرت های غربی شد.

امروز نیز اگر خود را پیرو و راهرو مکتب و راه امام می دانیم باید بر اساس همان نگاه و دیدگاه از رای اکثریت مردم پاسداری کنیم و همراه آن بر حفظ حقوق اقلیت و مخالفان دولت پای بفشاریم به نحوی که دیکتاتوری اکثریت شکل نگیرد و همزمان سیاستی که اکثریت ملت با رای خود بر اجرای آن تاکید کرده اند، به مورد اجرا در آید.