تصمیم گیرانِ هسته ای فعلی واقع بین و منطقی هستند

نواندیش: پرونده هسته‌ای که اتفاقا مهم‌ترین پرونده جمهوری اسلامی در دهه اخیر بوده و همچنان هست، باید چطور مدیریت شود تا بتواند منافع ملی را از تهدید نجات بدهد تا از این طریق شاهد کاهش محدودیت‌ها باشیم؟ اصولا رعایت چه باید‌ها و نبایدهایی لازم است تا بتوانیم در این چالش پیچیده موفق شویم؟ آیا با شرایط جدیدی که در فضای هسته‌ای بین ایران و ۱+۵ به وجود آمده است، می‌توان نسبت به تعامل و البته توافق امید داشت؟ سئوال مهم این است که آیا حل احتمالی اختلاف هسته‌ای می‌تواند منجر به بهبود وضعیت اقتصادی و کاهش فشارهای مالی بر مردم باشد؟ 

دکتر جواد جهانگیرزاده با گفتن اینکه «در فضای سیاسی دنیا «اطمینان به مذاکرات» به بالا‌ترین حد ممکن خود رسیده است و شرایط با قبل اصلا قابل قیاس نیست.» نسبت به حل مساله ابراز امیدواری می‌کند.

گفت‌و‌گوی نواندیش با عضو کمسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نهم در زیر می‌آید:

انگار واقعا فضای هسته‌ای بین جمهوری اسلامی و ۵+۱ به فضایی توام با اعتماد بدل شده است.

ببینید! مساله هسته‌ای در طول یک دهه اخیر، به مساله پیچیده و حتی لاینحل شباهت داشت و به همین دلیل کمتر کسی پیش بینی می‌کرد که دو طرف مذاکره بتوانند در مذاکرات «همصدایی» را تجربه کنند. اما اتفاق افتاده، این است که به طور کاملا آشکار مذاکرات در این چند وقت اخیر در شرایطی پیگیری می‌شود که فضای بین ایران و گروه غربی به فضایی مملو از اعتماد و البته منطق مداری تبدیل شده است و به همین دلیل شاهد این هستیم که در فضای سیاسی دنیا «اطمینان به مذاکرات» به بالا‌ترین حد ممکن خود رسیده است و شرایط با قبل اصلا قابل قیاس نیست. همچنین ذکر این نکته ضروری است که آنهایی که به عنوان نماینده هسته‌ای جمهوری اسلامی دور میز مذاکره می‌نشینند، باید شاخصه‌هایی را در نظر بگیرند تا بتوانند حافظ منافع ملی باشند

چه شاخصه‌هایی؟ لطف شرح بدهید.

اول مساله مهم این است که «عزت و اقتدار کشور و نظام» را تحت هیچ شرایطی نادیده نگیرند و بدانند که نظام اسلامی تحت هیچ شرایطی نباید وجهه‌اش را خدشه دارد ببیند.

تا به حال این مهم را جدی گرفته‌اند؟

حتما. البته دور از واقع بینی است اگر نگوییم که گروه فعلی به خوبی و آنطور که انتظار می‌رود، توانسته‌اند هم اهداف را تعیین کنند و هم امتیاز خاصی به طرف مذاکره ندهند.

و شاخصه‌های دیگر؟

باید گفت که وقتی لایه‌های مختلف به نوعی مرتبط با سیاست هسته‌ای است، هیچ غفلت و غلط یا کوتاهی را نمی‌توان توجیه کرد. پس دوباره تاکید می‌شود، از تیم فعلی هسته‌ای فقط و فقط این انتظار موجود است که هیاهوهای بین المللی و همچنین به برخی رفتارهای داخلی کمترین توجهی را نشان ندهند تا به مانند این چند ماه اخیر، گام به گام به توافق نهایی و در نتیجه بهبودی شرایط جامعه و البته مردم نزدیک‌تر شوند. به هر حال باید پذیرفت که در کنارِ تلاش برای عزت و اقتدار ایران و نظام، با دنیا هم تعامل کنیم تا بتوانیم به رشد و تعالی برسیم.

به لایه‌های مختلف با سیاست هسته‌ای اشاره کردید. توضیح بیشتری می‌دهید؟

ببینید! در دنیا برای توسعه و پیشرفت حتما لازم است که ما با کشورهای دیگر رابطه و همکاری داشته باشیم. در این چند سال به وضوح مشاهده شد که تحریم‌ها چه هزینه‌هایی به جامعه تحمیل کردند و در نتیجه مردم محدودیتهای اقتصادی و در نتیجه بحران معیشتی را در زندگی خود تجربه کردند. دقیقا به همین دلیل است که تاکید موکد می‌شود که در سیاست هسته‌ای باید به دور از حاشیه و احساسات مذاکرات را به پیش ببریم تا بلکه از وضعیت نامطلوب فعلی رهایی پیدا کنیم.

با توجه به فضای فعلی می‌توان نسبت به بهتر شدن شرایط، به ویژه شرایطِ اقتصادی خوش بین بود؟

به نظر من حتما. واقعیت موجود این است که در حال حاضر تصمیم گیران وظیفه تصمیم گیری را به عهده گرفته‌اند که واقع بینی و همچنین منطق گرایی را اولویت خود می‌دانند و دقیقا به همین دلیل است که اطمینان اذهان عمومی نسبت به آینده‌ای کم مشکل‌تر ملموس است و نوعی نشاط به جامعه تزریق شده است.

ممنون. حرفی مانده است؟

پرونده هسته‌ای مهم‌ترین چالش پیش روی جمهوری اسلامی ایران است و به همین دلیل کمترین کوتاهی یا خطایی از جانب هیچ کس و هیچ گروهی تحت هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست، چرا که فضای هسته‌ای جدید، از بهبود وضعیت اقتصادی می‌دهد و به همین دلیل نباید به شرایط نامطلوب گذشته برگردیم.