- حمله حسین شریعتمداری به احتمال مذاکره ایران - آمریکا
- پاسخ دختر سرلشکر شهید شادمانی به اظهارات سردار جلالی؛ پدرم گوشی هوشمند نداشت و پروتکلهای امنیتی را رعایت کرده بود + تصویر
- انتشار فیلم با کیفیت از لحظه حمله جنایتکارانه اسرائیل به میدان تجریش (ویدئو)
- ترامپ: لازم باشد، شخصاً با طرف ایرانی دیدار میکنم
- تصویر واضح از موشکی که به تجریش اصابت کرد + مشخصات (عکس)
- همدستی دوباره اردوغان و علیاف علیه ایران
- ادعای خبرساز یک رسانه درباره دور بعدی مذاکرات
- ماجرای نجات سرلشکر موسوی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از حمله اسرائیل
- پیغام خانواده قربانی تیراندازی گشت امنیتی در همدان
سمت احتمالى سعيد جليلى
شرق نوشت: «علی لاریجانی به مجمع تشخیص مصلحت میرود یا سعید جلیلی؟ شاید هم هیچکدام. با خروج محسن رضایی از این نهاد و رفتنش به دولت باید دید که سمت دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام به چه کسی میرسد. یکی از چهرههایی که بیشترین گمانهزنی درباره او مطرح شده، علی لاریجانی است و دیگری سعید جلیلی.
اخبار حاکی است که علی لاریجانی بعد از رد صلاحیتش در انتخابات ریاستجمهوری به همه دعوتها پاسخ رد داده است؛ ازجمله پست ریاست هیئت امنای دانشگاه آزاد را هم به جای ولایتی نپذیرفته است. دراینصورت شاید دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام را هم برعهده نگیرد. البته یک اماواگر دیگر هم در این زمینه وجود دارد و آن حضور برادرش در سمت ریاست مجمع است.
بودن دو برادر در سمت رئیس و دبیر یک نهاد از یک سو میتواند شائبه خانوادگیشدن این نهاد را ایجاد کند یا به نظر اتفاقی مانعهالجمع برسد؛ اما از نگاه دیگر به نفع خود این نهاد و خروجی آن است؛ چون هماهنگی بین دو قسمت ریاست و دبیری را بیشتر میکند؛ اما نکته دیگری که حضور لاریجانی را در این سمت کمرنگ میکند، تفاوت نگاه و اختلافات ماهوی بین او، لاریجانی و رئیسی است...
اما سمت دبیری مجمع به نظر به سعید جلیلی نزدیکتر خواهد بود. او در مقایسه با لاریجانی پا به رکابتر است و همسوییاش با دولت فعلی بر کسی پوشیده نیست. او حتی میتواند با حضورش ایده دولت در سایه را این بار رسمی و نظاممندتر دنبال کند. بهویژه آنکه یکی از وظایف مجمع نظارت بر حسن اجرای سیاستهای کلی است. سعید جلیلی خودش گفته که میخواهد ایده دولت در سایهاش را همچنان ادامه دهد...
او میتواند دولت در سایهاش را با این وظیفه نظارتی در مجمع جمع کند. بعد نظارتی را در کمیسیونها و دبیرخانه افزایش دهد و کمیسیونها را محل تشکیل چهرههای نزدیک به خود سازد و به شکل رسمی با اهرم فشار بالای سر دولت وارد شود.»