امید تازه بشر به حل یک معمای تاریخی در مورد حیات در کره زمین!

دانشمندان در منظومه شمسی جرم نادری را کشف کرده‌اند که ویژگی‌ دنباله‌دارها و سیارک‌ها را هم‌زمان دارد. دنباله‌دارها معمولا در نواحی سرد منظومه شمسی بیرونی، جایی بیرون از مدار نپتون یافت و با تبدیل یخ به گاز در فرایندی که تصعید نامیده می‌شود، ایجاد می‌شوند. مدار بسیار کشیده، آن‌ها را فقط برای مدتی کوتاه، به نزدیکی خورشید و زمین می‌کشاند که گرم شدن آن‌ها را باعث می‌شود و آن دُم را که نشانه ویژه یا علامت مشخصه آن‌ها است، ایجاد می‌کند.

نواندیش: دانشمندان در منظومه شمسی جرم نادری را کشف کرده‌اند که ویژگی‌ دنباله‌دارها و سیارک‌ها را هم‌زمان دارد. دنباله‌دارها معمولا در نواحی سرد منظومه شمسی بیرونی، جایی بیرون از مدار نپتون یافت و با تبدیل یخ به گاز-در فرایندی که تصعید نامیده می‌شود- ایجاد می‌شوند. مدار بسیار کشیده، آن‌ها را فقط برای مدتی کوتاه، به نزدیکی خورشید و زمین می‌کشاند که گرم شدن آن‌ها را باعث می‌شود و آن دُم را که نشانه ویژه یا علامت مشخصه آن‌ها است، ایجاد می‌کند.

به گزارش آریا سعادتمند از سرویس بین الملل نواندیش، مجله ساینس در این باره نوشت: از سوی دیگر، سیارک‌ها معمولا بین مریخ و مشتری در کمربند سیارکی یافت می‌شوند و تصور می‌شود که به مدت نزدیک به پنج میلیارد سال در نواحی گرم منظومه ما بوده‌اند؛ این اجرام معمولا فاقد یخ‌اند.

اگرچه چند نمونه استثنای غیرعادی در این تقسیم بندی دوگانه وجود دارد که به عنوان «دنباله‌دار کمربند اصلی» شناخته می‌شوند. در این مورد، سیارکی با نام سیارک ۲۴۸۳۷۰ یکی از تقریبا ۲۰ جرم آسمانی است که در حال حاضر وجود آن‌ها یا به عبارتی احتمال وجود آن‌ها، تایید شده است.

هنری هسیه، پژوهشگر ارشد موسسه علوم سیاره‌ای می‌گوید: ۲۴۸۳۷۰ را می‌توان هم یک سیارک و هم یک دنباله‌دار و به شکل دقیق‌تر یک سیارک کمربند اصلی دانست که تازه همین اواخر به عنوان یک دنباله‌دار نیز شناخته شده است.

از آنجا که جرم آسمانی احتمالا یخی است و گردوغبار در فضا می‌پراکند، با تعاریف فیزیکی از دنباله‌دارها سازگار است؛ هرچند مدار حرکت سیارکی دارد. این دوگانگی و وضعیت نامشخص در مرز بین دو چیز که ما قبلا تصور می‌کردیم دو نوع جرم آسمانی به کلی متفاوت‌اند -سیارک‌ها و دنباله‌دارها- همان بخش مهم و کلیدی است که این اجرام آسمانی را جالب و جذاب می‌کند.

این سیارک یک سر جامد تقریبا به ابعاد سه کیلومتر دارد که با ابری از غبار احاطه شده و در حالی که عرض آن تنها حدود یک هزار و ۵۰۰ کیلومتر است، طول دم آن به ۷۲۰ هزار کیلومتر می‌رسد.

هسیه می‌گوید: دم به شدت باریک حاکی از این است که ذرات غبار در سرعت‌های به‌شدت کم به‌سختی از هسته جدا و در فضا رها می‌شوند و اینکه فرار گاز خارج شده از دنباله‌دار که معمولا در فضا معلق می‌ماند، [در مورد این جرم آسمانی] بسیار ضعیف است. چنین سرعت‌های کمی معمولا فرار غبار از دام گرانش خود هسته را با دشواری روبه‌رو می‌کند. از این رو، این موضوع نشان می‌دهد که عامل دیگری ممکن است به غبارها کمک کرده باشد تا خارج شوند. برای مثال، هسته ممکن است به حدی سریع بچرخد که غبار را در فضا بپراکند.

کشف این جرم عجیب و غیرعادی به مطالعاتی تکمیلی منجر خواهد شد؛ زیرا گمان می‌رود که بخش عمده‌ای از آب زمین از طریق برخودهای سیارکی از کمربند اصلی به زمین آورده شده باشد. این سنگ‌ها روش بالقوه‌ای برای آزمودن این فرضیه‌ها ارائه می‌دهند و به کسب اطلاعات بیشتری درباره منشا حیات روی زمین می‌انجامند.

گزارش خطا