عصبانيت كيهان از عكس بدون حجاب مقابل دانشگاه تهران

کیهان نوشت: ماله کشان ظاهراً مسلمان اسلام آمریکایی پیوسته در حال حساسیت‌زدایی جامعه از منکراتی هستند که ساده‌انگاری آنها نتیجه‌ای جز استحاله انقلاب از اصول بنیادین خود را به دنبال نخواهد داشت.

مصداقی که این روزها بسیار درباره رخداد آن بحث و گفت‌وگو در گرفته، جنجال عکس یادگاری جمعی از دانشجویان بی‌حجاب در مقابل سردر دانشگاه تهران (که ظاهرا دانشجویان خارجی این دانشگاه بوده‌اند) است. در همین زمینه، باید بسیار خوشبخت بود که در روزگاری که اکثر ملل جهان در برابر سیاست برهنه‌سازی غرب سر تسلیم فرود آورده‌اند، هنوز وجود دارند ایرانیان مسلمان و غیوری که از سر تکلیف شرعی و من باب قاعده الهی نهی از منکر، در برابر این رویداد موضع می‌گیرند و نسبت به آن حساسیت دارند.
جالب اینجاست، چند روز بعد که تعدادی از بانوان محجبه یک گروه سرود در واکنش به این اقدام ناشایست، آن واقعه را با ظاهری عفیفانه بازسازی کردند، مُشتی ژورنالیست پروژه بگیر وارد میدان شدند و با انتشار این دو تصویر در کنار هم، اظهار امیدواری کردند تا در آینده‌ای نه چندان دور شاهد ثبت عکس یادگاری از هر دو طیف محجبه و بی‌حجاب در کنار یکدیگر باشند!

لازم است بدانیم که قانون حجاب اسلامی از جمله سنگرهایی است که تاکنون از دست درازی طیف غربزده و لیبرال در امان مانده و علیرغم راه‌اندازی کارزارهای مذبوحانه‌ای همچون «چهارشنبه‌های سفید»، پایبندی به عفاف و حجاب اسلامی کماکان از خصایص همیشگی بانوان ایرانی محسوب می‌شود.

القای این گزاره غلط که باید برای هر طرز فکر و هر نوع پوششی احترام قائل شد و آستانه تحمل خود را با ذبح غیرت دینی بالا بُرد، دقیقاً روی دیگر سکه همان سیاست شوم فتح سنگر به سنگری است که نتیجه آن انتشار وقیحانه خزعبلات زیر در مطبوعات زنجیره‌ای تجدیدنظرطلب در دوران اصلاحات بود:

+ «به خدا هم می‌توان اعتراض کرد و او را فتنه‌گر نامید.»! [کاظم اصفهانی/روزنامه ایران/تیر 1379]
+ «حذف صحنه‌های جنسی و مشروب‌خواری از فیلم‌های مستند هیچ مستند شرعی ندارد.»! [جعفر هرندی/هفته نامه آبان/بهمن 1378]
+ «نظریه غیرت دینی، ویران‌کننده اندیشه و فرهنگ و تمدن است.»! [عطاالله مهاجرانی/روزنامه آریا/فروردین 1379]
+ «مظاهر دینی چون حجاب و حیای زنان، نماد عقب‌افتادگی است.»! [نوشین احمدی/ماهنامه جامعه سالم/تیر 1377]
+ «قوانین شرعی در مورد زنان ظالمانه است.»! (مهرانگیز کار/روزنامه عصر آزادگان/بهمن 1378]
کوتاه سخن آنکه، هیچگاه نمی‌توان معروف را با منکر و حق را با باطل درآمیخت و ممزوج نمود؛ چه آنکه اگر بر فرض محال، این دو با همدیگر قابل جمع بودند، اساساً دیگر نیازی به سرنگونی رژیم ستمشاهی در بهمن 1357 یا تقدیم بیش از 200 هزار شهید در هشت سال دفاع مقدس نبود!