مطالعه ای تازه در مورد عارضه بلندمدت آنفولانزا!

برای چندین دهه، متخصصان مغز و اعصاب مشکوک بودند که بین آنفلوآنزا و بیماری پارکینسون، یک اختلال مزمن و پیشرونده سیستم عصبی که با مشکلات حرکتی، تغییرات شناختی و طیف وسیعی از علائم دیگر مشخص می‌شود، ارتباط وجود دارد. برای مثال، چندین مطالعه قبلی، افزایش شدید موارد ابتلا به پارکینسون را پس از همه‌گیری آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸ گزارش کردند.

نواندیش: یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ممکن است بین عفونت آنفلوآنزا و افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون ارتباط وجود داشته باشد.

به‌گزارش زهرا حسین زاده از سرویس سلامت نواندیش به نقل از نیویورک‌تایمز؛ برای چندین دهه، متخصصان مغز و اعصاب مشکوک بودند که بین آنفلوآنزا و بیماری پارکینسون، یک اختلال مزمن و پیشرونده سیستم عصبی که با مشکلات حرکتی، تغییرات شناختی و طیف وسیعی از علائم دیگر مشخص می‌شود، ارتباط وجود دارد. برای مثال، چندین مطالعه قبلی، افزایش شدید موارد ابتلا به پارکینسون را پس از همه‌گیری آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸ گزارش کردند.

اما مطالعه جدید محققان دانمارکی، با بررسی ۱۰ هزار و ۲۰۰ مرد و زن که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ به پارکینسون مبتلا شده بودند و مقایسه آنها با ۵۲ هزار فرد سالم، به این نتیجه رسیدند که در قیاس با افرادی که به عفونت آنفلوآنزا مبتلا نمی‌شوند، خطر ابتلا به پارکینسون در افرادی که دچار این عفونت می‌شوند، ۱۰ سال بعد از ابتلا، ۷۰ درصد و ۱۵ سال بعد، ۹۰ درصد بیشتر خواهد شد.

بیماری پارکینسون سال‌ها طول می‌کشد تا به‌صورت آشکار بروز کند و در ابتدا فقط علائم ظریفی مانند لرزش دست مشاهده می‌شود.

به‌گفته نویسندگان این مطالعه، چنین ارتباطی شاید منحصر به آنفلوآنزا نباشد، زیرا بین عفونت هپاتیت C و دیگر عفونت‌ها و خطر ابتلا به پارکینسون نیز ارتباط وجود دارد. عفونت‌ها می‌توانند با ایجاد التهاب در سیستم عصبی مرکزی، منجر به پارکینسون شوند.

اما آیا واکسیناسیون آنفلوآنزا، این خطر را کاهش می‌دهد؟ جواب محققان در‌این‌باره مثبت است. با این حال، کاملاً واضح است که چون پارکینسون می‌تواند به دلایل زیادی ایجاد شود، جلوگیری از ابتلا به عفونت، تنها یکی از راه‌های پیشگیری از آن است.

گزارش خطا