خصوصی سازی "پرسپولیس و استقلال" یعنی نابودی این دو باشگاه!

نواندیش- رضا امیری: پرسپولیس و استقلال دو سرمایه ارزشمند ملی که احتمالا هر جای دیگر دنیا بود آن ها را بالای سرشان می گذاشتند، این جا اما بر سر نخواستن این دو باشگاه دعوا است، دو باشگاهی که دلخوشی یا بهتر بگوییم تنها دلخوشی میلیون ها نفر هستند و حالا روز به روز بیشتر در مسیر نابودی گام بر می دارند.

طی هفته اخیر اگرچه خبر حذف این دو باشگاه از آسیا کام بسیاری از هواداران قرمز و آبی را تلخ کرد، اما به واقع آنها باید ممنون ای اف سی باشند چرا که شاید حذف این دو باشگاه کمی مسئولان را به فکر فرو برد بلکه فکری عاجل به حال فوتبال مملکت کنند، فوتبالی که نه تنها از نبود ساده ترین امکانات رنج می‌برد بلکه حتی داشتن مدیرانی لایق و دلسوز هم بی نصیب است. ایرادات بیش از 500 صفحه‌ای ای اف سی از دو باشگاه که برخی از آنها تنها به خاطر ساده‌ترین نکات مثل پر کردن یکسری جدول بازی‌ها بوده هیچ چیزی جز ناکارآمدی مدیران و کارکنان این دو باشگاه نیست.

لیگ برتر ما و اساسا تیم داری در فوتبال ما در مبتدی ترین شرایط ممکن قرار دارد، باشگاه‌هایی دولتی و نیمه دولتی که تبدیل به وبال گردن متولیان خود شده‌اند و چیزی بیشتر از هزینه برای آنها ندارند، خصوصی سازی هم که برخی مدام بر آن تاکید می‌کنند به هیچ روی امکان پذیر نیست و اگر در شرایط فعلی اقتصاد کشور صورت بگیرد نتیجه‌ای جز نابودی بیشتر این دو باشگاه نخواهد داشت، خرید دو باشگاه در لیگی که هیچ رویکرد حرفه‌ای در آن وجود ندارد، باشگاه‌های از ساده‌ترین منابع درآمدزایی خود مثل بلیط‌فروشی و حق پخش محروم هستند واقعا با چه منطقی باید صورت بگیرد؟! حالا مسائلی مثل برندینگ این‌ها اصلا به کنار!

امروز فوتبال تبدیل به یک صنعت شده است، صنعتی پردرآمد که عملا بخشی از اقتصاد هر کشوری است، بنابراین وقتی حال اقتصاد یک کشور رو به راه نباشد نمی‌توان از فوتبال آن انتظار حال خوب داشت، شرکت‌ها، کارخانجات و هلدینگ‌ها در شرایطی حاضر به سرمایه‌گذاری در این عرصه هستند که امکان رقابت و درآمدزایی برایشان وجود داشته باشد، وقتی چنین چیزی در کشور ما مهیا نیست پس خصوصی سازی فوتبال هم عملا ممکن نخواهد بود.

تا زمانی که شرایط اقتصادی کشور بهبود نیابد، درهای اقتصاد کشور به روی دنیا گشوده نشود، برندهای مطرح دنیا امکان ورود نیابند، قوانینی مثل کپی رایت به اجرا در نیاید حال و روز فوتبال ما همین هست که می بینید در این شرایط خصوصی سازی اصلا ممکن و منطقی نیست اگر هم صورت بگیرد عاقبت آن چیزی شبیه تراکتور تبریز، استیل آذین سابق یا امثال هم خواهد شد، در این شرایط دولت بهتر است حداقل دو باشگاه را زیر نظر دو نهاد اقتصادی برده و اقدام به انتخاب مدیرانی شایسته برای یک دوره حداقل 5 ساله کند، در پایان هر دوره نیز مدیران مجبور به حسابرسی در مورد تک تک هزینه‌کردها و اقداماتشان شوند تا شاهد فجایع فعلی در عرصه مدیریتی دو باشگاه نباشیم.

در پایان باید دوباره تاکید کرد که با شرایط حاکم بر ساختار فوتبال و اقتصاد ما خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال چیزی جز نابودی این دو باشگاه نخواهد بود.