- انتقاد تلویحی محسنی اژه ای از حکم اعدام توماج صالحی و تاکید بر مسکن معلمان
- کنایه سنگین جهرمی به زاکانی و قرارداد ۲میلیارد یورویی
- واکنش به اظهارات مهدی نصیری در بی بی سی درباره «از تاجزاده تا شاهزاده»
- عذرخواهی ناشر هندی بابت اقدام توهین آمیز به امام خمینی (ره)
- جمهوری آذربایجان اموال دولت ایران را مصادره کرد!
- متلک مقام دولتی به انتقاد میرسلیم
- آیت الله نوری همدانی: آغاز برنامه «طرح نور» مبارک است / درباره حجاب به شدت حساس هستیم
- انتظار رئیسی از معلمان
- ۴ سوژه پیشنهادی به دولت که میخواهد از خدماتش فیلم و سریال بسازد: از ماجرای آقای صدیقی، تا فساد چای دبش!
- کیهان: ما محترمانه حجاب سر زنان می کنیم اما رضا شاه با ضرب و شتم حجابشان را برمی داشت
"مطلب مذکور گرچه درست است اما با ادبیاتی ارائه میشود که مخاطب را دچار اشتباه برداشت میکند".
سایت خبری نزدیک به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی (نورنیوز) صحت این خبر را تایید کرد که " در مذاکرات هسته ای اخیر در وین، روسیه و چین، ایران را متقاعد کردهاند برخی خواستههای حداکثری خود را کنار بگذارد و ایران هم پذیرفته مذاکرات را بر اساس پیشنویسی که در بهار گذشته توسط دولت قبلی ایران تنظیم شده بود آغاز کنند".
با این حال نورنیوز درباره این موضوع توضیحاتی ارائه کرده است.
بخشی از توضیحات نورنیوز دراین باره این گونه است:
نخست اینکه؛ مطلب مذکور گرچه درست است اما با ادبیاتی ارائه میشود که مخاطب را دچار اشتباه برداشت میکند.
اخبار رسمی که از سوی ایران در خصوص توافق بر سر پیشنویسهای جدید نیز منتشر شده از نظر ماهوی تفاوتی با اظهارات اولیانوف ندارد چرا که در این خصوص اعلام شد: «نظرات ما در متن اولیه اعمال شد و طبیعتا بر این اساس متن جدیدی در دستور قرار گرفته، اما پایه و مبنای متن جدید، متن ۶ ژوئن است.»
دوم اینکه؛ طبیعتا همه پیشنهادات ما در متن ۶ ژوئن اعمال نشده و مسئله عجیبی هم نیست. آیا واقعا اینکه ما با مشورت روسیه و چین پیشنهاداتمان را برای اعمال در متن ۶ ژوئن تعدیل کردیم نشان دهنده این است که دو کشور ذکر شده نظراتشان را به ما تحمیل کردهاند؟
بسیار روشن است که اگر قرار باشد تمام پیشنهادات ما یا طرفهای مقابل در یک متن بیاید اساسا نیازی به مذاکره وجود ندارد و صرفا باید یک طرف دیکته کند و طرف دیگر نیز مسئولیت نگارش را برعهده بگیرد!
هدف از مذاکره، نزدیک شدن پیشنهادات طرفین به یکدیگر و دستیابی به یک متن مورد توافق است که قطعا مورد تایید صددرصد هیچیک از طرفین نیست لذا این تلقی که ایران به دلیل تن دادن مطلق به «نظرات روس و چین» به عقبنشینی از خواستههای خود رضایت داده، اساسا سخنی غیر منطقی و مبتنی بر عدم فهم صحیح از صحنه مذاکرات است.