از گاندو سازى و ممنوعيت مذاكره با قاتلين شهيد سليمانى به مرحله اى رسيدند كه با افتخار از توافق برد - برد بگويند!

مسيح مهاجرى در روزنامه جمهورى اسلامى نوشت:

يکي از ويژگي‌هاي حکمراني اينست که حکمرانان با واقعيت‌هائي آشنا مي‌شوند که تا قبل از رسيدن به قدرت و مسئوليت با آنها آشنا نبودند و از آنها اطلاعي نداشتند. اين آشنائي مي‌تواند به حکمرانان براي برخورد واقع‌بينانه با مسائل کمک کند و آنها را از عالم شعار دادن به عالم تصميم‌گيري منطقي منتقل نمايد.

تازه‌ترين اظهارنظر مذاکره‌کننده ارشد برجامي کشورمان درباره مذاکرات وين اينست که گفته: در اين مذاکرات، شرايط براي توافق «بُرد – بُرد» آماده است.

اصطلاح «بُرد – بُرد» همانست که وقتي مسئولان دولت گذشته آن را در دفاع از برجام بکار مي‌بردند، مخالفان برجام، يعني همين حضراتي که حالا براي احياء برجام کمر همت بسته‌اند، بکار بردن چنين تعبيري را از محرمات مي‌دانستند و هرکس آن را به زبان مي‌آورد از نظر آنها خائن بود. به ياد داريم که مذاکره‌کننده ارشد فعلي کشورمان، خود برجام را يک «کاريکاتور» مي‌دانست و همفکران او تعابيري از قبيل «مرده» و «پيکر بي‌جان» و «چيزي که بايد آن را آتش زد» را درباره برجام بکار مي‌بردند و بعضي از آنها در مجلس دهم، نماد برجام را جلوي دوربين رسانه ملي به آتش کشيدند و البته تلويزيون هم صحنه به آتش کشيده شدن برجام در صحن مجلس شوراي اسلامي را نشان داد! ساختن مجموعه تلويزيوني «گاندو» عليه کساني که برجام را به ثمر رسانده بودند نيز از ابداعات همين نحله بود. حالا همين حضرات از اينکه در مذاکرات برجامي به مرحله‌اي رسيده‌اند که شرايط براي توافق «بُرد – بُرد» آماده است، ابراز خرسندي مي‌کنند و اين خبر را با افتخار به اطلاع عموم مي‌رسانند.

اين، يعني وقتي به حکمراني مي‌رسي متوجه واقعيت‌هائي مي‌شوي که قبلاً از آن بي‌خبر بودي و يا قبلاً با عينکي به آن نگاه مي‌کردي که خود مي‌پسنديدي و حالا که روزگار عينک ديگري را به تو تحميل کرده، ناچار هستي آن را جور ديگري ببيني.

تفسير ديگر اين واقعه اينست که عده‌اي از حکمرانان معتقدند هرچه خودشان انجام بدهند خوب و درست است و هرچه ديگران انجام بدهند خلاف و نادرست و خيانت است. شايد يکي از آثار سوء قدرت همين باشد که صاحبان آن، خود را و فکر و سخن و تصميم و رفتار و کردار خود را زيبا مي‌پندارند و ايراد گرفتن به آن را برنمي‌تابند.

ماجراي مذاکره هم عيناً به همين سرنوشت مبتلا شد. افرادي که مي‌گفتند مذاکره کردن با قاتلان سردار شهيد قاسم سليماني خيانت به کشور و ملت و انقلاب است، حالا نه‌تنها با همان قاتلان مذاکره مي‌کنند، بلکه داوطلب مذاکره مستقيم با آنها هم هستند و حتي آمادگي دارند زندانيان آنها را نيز آزاد کنند تا موانع رسيدن به توافق و رفع تحريم‌ها هرچه زودتر برطرف شوند.

تصور نشود که اينها را به عنوان ايراد و اشکال دولتمردان فعلي يادآور مي‌شويم. بهيچوجه اينطور نيست. هدفمان اينست که بگوئيم درک واقعيت‌ها يکي از نتايج رسيدن آدم‌ها به حکمراني است. هدف ديگرمان اينست که به درگاه خداي متعال شکرگزاري کنيم که دولتمردان ما به اين نتيجه رسيده‌اند که برجام به عنوان يک تصميم جمعي نظام در زمان خودش و با توجه به شرايط وقت، دستاورد قابل قبولي بود و کساني که براي تعطيل کردن آن با دونالد ترامپ همراهي کردند ضربه بزرگي به منافع ملي زدند.

از اين مجموعه نکات، بايد نتيجه مهم‌تري بگيريم که هوشياري در برابر وسوسه کساني است که هنوز هم با برجام و حتي با مذاکرات برجامي دولت سيزدهم مخالفت مي‌کنند و خارج شدن از برجام را شعار خود قرار داده‌اند. اين افراد يا نمي‌دانند خروج از برجام موجب مي‌شود به صورت خودکار تمام قطعنامه‌هاي قبلي عليه ايران فعال شوند و يا مي‌دانند و برايشان مهم نيست که کشور و ملت در معرض چنان تهديد بزرگي قرار گيرند. نکته قابل تأمل اينست که اين افراد با اينکه خود در گذشته دستي در مذاکرات هسته‌اي داشتند تصور مي‌کنند ايران مي‌تواند براي ممانعت از فعال شدن مجدد قطعنامه‌ها عليه ايران به حق وتوي چين و روسيه اميد داشته باشد!

در حالي که در اين حالت، هيچ دولتي حق وتو ندارد و کسي نمي‌تواند مانع فعال شدن قطعنامه‌ها عليه ايران شود. اينهمه خوشبيني به چين و روسيه که جيب‌هاي گشادشان را از تحريم ما پرده کرده‌اند نيز از عجايب روزگار ماست.

مسئولان نظام بايد در برابر زبان‌ها و قلم‌هاي وسوسه‌گري که تلاش مي‌کنند مانع توافق بر سر احياء برجام شوند، هوشيارانه بايستند. اين افراد، با اين وسوسه‌ها اگر موفق به تحقق خواسته‌هاي خود شوند، مانع رفع تحريم‌ها خواهند شد و کشور را گرفتار گردابي عميق خواهند کرد. دولت سيزدهم راه درستي را براي رفع تحريم‌ها انتخاب کرده و در پيمودن اين راه بايد به اين وسوسه‌هاي خطرناک بي‌اعتنا باشد.