خاتون؛ داستان عشق در زمان اشغال/ پایانی دل‌انگیز

عصرایران ؛ محمد جلالی - «خاتون» به خط پایان رسید. از اَمرداد ۱۴۰۰ که این سریال با موضوع عشق و دلدادگی خاتون و شیرزاد در روزهای جنگ و اشغال در سال ۱۳۲۰ به نمایش خانگی آمد، کمتر کسی فکر می‌کرد که یک کارگردان خانم با کارنامه‌ای نه چندان پربار، اثری فاخر را به نمایش بگذارد.

تینا پاکروان کارگردان سینمای ایران که «لس‌آنجلس- تهران»، «نیمه‌شب اتفاق افتاد» و «خانوم» را در کارنامه خود دارد و با ساخت آنها نتوانست چندان منتقدان را راضی کند این بار در نمایش خانگی و با استفاده از انبوهی از بازیگران مطرح سینمای ایران، سریالی را خلق کرد که نگاهی دیگر به ایران ۱۳۲۰ را به نمایش گذاشت. سالهای اشغال، قحطی و فلاک مردم ایران...

نزدیکترین سریال به وقایع آن روزگاران «هزاردستان» علی حاتمی است. سریالی فاخر و بی‌نظیر...

در بُعد زمانی، کمیته مجازات هزاردستان در اواخر دوره قاجار و سلطنت احمدشاه فعالیت خود را آغاز می‌کند و دست به سلسله ترورهایی از شخصیت‌ها و رجال نه‌چندان مهم مملکت می‌زند و تا اواخر دوره پهلوی اول یعنی شهریور ۱۳۲۰ و اشغال ایران از سوی قوای متفقین ادامه می‌یابد.

اما همه اینها در تهران و در شهرک غزالی رخ می‌دهد. شهرکی که حاتمی با جان و دل آن را ساخت و در همین سریال خاتون نیز مورد استفاده قرار گرفت.

اما تینا پاکروان به کمک افرادی زبده و کاربلد توانست از شمال تا تهران آن روزگاران را به تصویر بکشد.

هومن بهمنش با فیلمبرداری تحسین برانگیزش به همراه موسیقی اثرگذار کیهان کلهر در کنار چهره‌های سینمای ایران، خاتونی را خلق کرد که مخاطبانش نمی‌خواستند پایانش به این زودی‌ها باشد.

اما نقدی که به این سریال می‌توان وارد نمود فاصله بین نیم فصل اول آن که ۸ قسمت بود با ادامه سریال است.

ریسک فاصله بین فصلها چندان خوشایند نبود و شبکه نمایش خانگی آن را تجربه کرده است. به عنوان نمونه سریال شهرزاد وقتی به فصل دوم و سوم رسید مخاطبانش را از دست داد، هر چند فقط «فاصله» عامل رکود نبود و محتوا هم از بین رفت و به گفته شهاب حسینی بازیگر نقش نخست آن آب به فیلمنامه بسته شد!

اما در نگاهی کلی‌تر محتواسازان فرهنگی نیاز است تا با تولید اینگونه فیلم‌ها و سریال‌ها در تلویزیون ایران و شبکه نمایش خانگی بتوانند ایرانیان را مجذوب و میخکوب خود کنند.

یادمان نرفته که همین چند سال پیش اشتیاق به ماهواره چقدر بود و شبکه‌هایی با سریال‌های بلند مدت چند صد قسمتی ترکی بینندگان را جذب خود می‌کرد اما با تنوع و کیفیتی که شبکه نمایش خانگی ارائه داد شاهد چرخش مردم به سمت سریال‌ها و فیلم‌های وطنی بیشتر شد و جالب‌تر آنکه همان شبکه‌های فارسی زبان هم که این اشتیاق را مشاهده کرده‌اند بدون در نظر گرفتن قوانین کپی رایت اقدام به پخش سریال‌ها و فیلم‌های نمایش خانگی می‌کنند.

در حال حاضر سریال‌هایی همچون «جیران»، «خسوف»، «ساخت ایران 3»، «راز بقا»و برنامه‌هایی همچون «جوکر»، «شب‌های مافیا»، «بندبازی»، «مهمونی» در حال پخش از شبکه نمایش خانگی می‌باشد و در تلویزیون سریال‌هایی همچون «خوشنام»، «از سرنوشت»، «نجلا 2» و «مسافران شهر» روی آنتن شبانه می‌روند هر چند هنوز نتوانسته‌اند فاصله خود را با شبکه نمایش خانگی کم کنند و طبیعتاً این حاصل نمی‌شود مگر با کم رنگ کردن خط قرمزهایی که بیشتر سلیقه‌ای است و می‌توان از آنها چشم‌پوشی نمود.

بی‌شک بازگرداندن سریالهای پر مخاطبی مثل «پایتخت»، «نون‌خ»، «برره» و یا برنامه‌هایی همچون «90»، «کلاه قرمزی» و... می‌تواند آشتی مخاطب و رسانه ملی را رقم بزند.

باشد که چنین شود...