آمارهایی از برخی درآمدهای شهرداری تهران؛سازمانی که۵۸۰۰۰حقوق بگیر دارد

روزنامه دنیای اقتصاد ۵ سوال را از شهردار تهران پرسیده است:

۱) در مجموع، درآمدهای شهرداری تهران از محل عوارض ساختمانی و تغییر کاربری در سال ۱۳۹۱ بیش از ۷۵درصد درآمدها و برابر ۸.۲ هزار میلیارد تومان بوده است؛ رقمی که به نسبت سال ۱۳۸۵، حدودا شش برابر شده است. آيا این به معنای وابستگی شدیدتر شهر تهران به درآمدهای ساخت و ساز و فشار به بدنه مدیران و شهرداران مناطق در زمینه کسب درآمدهای بی‌قاعده از ساخت‌وسازهای شهری نیست؟

این افزایش‌ها زمانی اتفاق افتاده که شهرداری تهران از محل سهم مالیات بر ارزش افزوده بیش از ۲.۲ هزار میلیارد تومان درآمد داشته است. درآمدی که همواره محقق شده و طی سال‌های ۱۳۹۳-۱۳۸۹ بیش از هفت هزار میلیارد تومان برای شهرداری تهران کسب درآمد کرده است و دقیقا در این سال‌ها ۱۰ برابر شده است.
۲) آیا وجود ۵۰۰هزار واحد مسکونی خالی در شهر تهران بیشتر به علت نادیده گرفته شدن مسکن فقرا در برنامه‌های توسعه شهر است یا به سبب تمرکز ایشان از کسب درآمد از ساخت مسکن مختص طبقه‌های بالای درآمدی در شهر تهران؟ آیا تخریب و نوسازی ساختمان‌های با عمر کمتر از ۱۵ سال که در این سالها جهش داشته است برای تامین مسکن طبقه مستضعف شهر بوده است؟

۳) چه کسی به شهرداری تهران این مجوز را داده است که مطابق با تفریغ بودجه ۱۳۹۱ارسالی به فرمانداری تهران، تنها در این سال بیش از هفت برابر رقم مصوب شورا (حدود ۷۶ میلیارد تومان) از محل عوارض حذف پارکینگ که به نوعی فروش تخلف و قانون در شهر است کسب درآمد کند؟

۴) سیستم مديريت شهري تهران چه مجوزی برای کسب حدود ۳۶۰۰ میلیارد تومان درآمد وصولی از محل تغییر کاربری در سال ۱۳۹۱ داشته است؟ موضوعی که اساسا با ذات برنامه‌ریزی شهری در تضاد است. پس این همه ادعا در زمینه برنامه محور کردن تهران و تکمیل طرح‌های جامع و تفصیلی تهران برای چیست؟

۵) آیا اعلام توقف فروش پروانه ساختمانی واقعا جدی است؟ پرواضح است كه هیچگاه در شهرداری تهران سیستمی برای ذخیره و پس‌انداز درآمدهای فصلی و مقطعی وجود نداشته، در این صورت چگونه قرار است سیستمی که حدود ۷۰درصد هزینه‌هایش را از محل درآمدهای حاصل از ساخت و ساز تامین می‌کند و با متورم کردن بدنه شهرداری، ۵۸ هزار کارمند حقوق بگیر دارد، هدایت شود و به قول آقاي شهردار «به نحو مطلوب» اداره شود؟