وقتی اسب های شخصی مهم تر از مردم و کشور می شود!

نواندیش: عراق در 3 هفته گذشته روزهای به شدت بحرانی را سپری می کند به نحوی که از نظر برخی ناظران ادامه روند کنونی ممکن است با تجزیه این کشور پایان یابد.

 سه هفته پیش گروه تروریستی داعش با همراهی بازمانده های عناصر بعثی در ارتش و برخی بعثی های متواری شبانگاه وارد شهر موصل مرکز استان نینوا شدند و نیروهای امنیتی و واحدهای ارتش عراق به جای اینکه در برابر تروریست ها مقاومت کنند، پا به فرار گذاشتند.

استاندار نینوا نیز که " اثیل نجیفی" برادر اسامه النجیفی رییس پارلمان عراق است ، پا به فرار گذاشت و به اربیل گریخت. گفته می شود النجیفی دارای اصطبلی بزرگ با دهها اسب گران قیمت است که هنگام گریختن از ترس گروه داعش فرصت نکرده است آنها را با خود ببرد.



آقای استاندار پا به فرار گذاشت و بدون اینکه عملا در برابر تروریست ها مقاومت کند به شهر اربیل گریخت و به جای اینکه خطر گروه تروریستی داعش را برای مردم استان و کشورش تشریح کند و مردم را به مبارزه با تروریست های بعثی – تکفیری فرابخواند، تیغ تیز انتقادات را متوجه دولت مرکزی بغداد و شخص نوری مالکی نخست وزیرعراق کرد.

البته انتقادات النجیفی از مالکی طبیعی به نظر می رسد چه آنکه النجیفی با مالکی رقیب سیاسی محسوب می شود اما این انتقادات در شرایطی بیان شد که کل کشور عراق درگیر یک گروه تروریستی بی رحم است و ائتلافی بین گروه داعش و برخی عناصر بعثی که نوستالژی احیای یک نظام دیکتاتوری و علم کردن یک صدام جدید برای عراقی ها را دارند، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کل کشور عراق را در معرض تهدید قرار داده است.

آقای النجیفی از همان شبی که به اربیل گریخته جرات نکرده است به استان نینوا بازگردد و حالا در خبرها آمده است آقای استاندار فراری با گروه داعش در حال مذاکره است تا اسب های اصطبل بزرگ خود را تحویل بگیرد.

گفته می شود داعش برای تحویل اسب ها 1 میلیون دلار درخواست کرده است و دو طرف درباره رقم معامله در حال چانه زنی اند!

" تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل" ؛ استاندار یک دولت که عالی ترین مقام سیاسی دولت مرکزی در استان است به جای مقاومت در برابر یک گروه تروریستی از شهر و دیار تحت سرپرستی اش گریخته و حالا به جای اینکه به فکر و اندیشه بیرون راندن تروریست ها از استان تحت مدیریتش باشد، به فکر اسب های شخصی خود است !

 " اوضاع عراق این روزها به همین تیرگی و پریشانی حال و روز سیاستمداران و مقامات آن است." وقتی برای یک مقام بلند پایه عراقی "اسب های شخصی" ارزشمند تر از خاک و مردم گرفتار و اسیر در دست تروریست های وحشی همچون گروه داعش باشد، تا چه میزان می توان به انسجام و وحدت و یکپارچگی آن کشور امید بست!

عراق را امروز باید خود عراقی ها و بسیج مردمی نجات دهد وگرنه امید بستن به سیاستمدارانی چون النجیفی که به جای مقاومت در برابر تروریست ها از ترس جان خود شبانگاه و زودتر از مردم شهر موصل از آنجا گریخته و حالا نیز به جای اینکه به فکر مردم استان نینوا و کشور عراق باشد به فکر اسب هایش است، آب در هاون کوبیدن است.