یک نکته در مورد جنبش "من هم"؛ لطفا از اين به بعد همان لحظه فاش کنید !

نواندیش- محمد صادقی: جنبش من هم ایران روایت قربانیان ایرانی از آزارهای جنسی است که از تابستان ۱۳۹۹ در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه توئیتر آغاز شد؛ این رخداد شبیه به جنبش من هم بود که در سال ۲۰۱۷ جنجال‌های زیادی را آفرید. کیوان امام‌وردی، دانش‌آموختهٔ باستان‌شناسی دانشگاه تهران، به تجاوز جنسی سریالی متهم و سپس دستگیر و به افساد فی‌الارض متهم شد. سارا امت‌علی، روزنامه‌نگار سابق، آیدین آغداشلو، نقاش، را پس از ۱۴ سال سکوت به تعرض جنسی متهم کرد. روزنامهٔ نیویورک تایمز در آبان ۱۳۹۹ طی گزارشی مفصل به اتهام‌های جنسی علیه آغداشلو پرداخت که بنا بر آن ۱۳ زن طی ۳۰ سال خود را قربانی او دانستند و ۱۹ نفر به او لقب «هاروی واینستین ایران» دادند.

این به نوعی آغاز جنبش من هم در ایران بود که خیلی زود به سینما هم کشیده شد و برخی از بانوان یک به یک ادعاهایی را علیه افراد مختلف مطرح کردند. اینکه زنان یا حتی مردان و هر کسی که مورد تعرض جنسی قرار می گیرد نسبت به این موضوع اعتراض کند و این به فرهنگی عام تبدیل شود گامی بی نهایت مهم در راستای مقابله با این موضوع است، متاسفانه طی سالیان و دهه های گذشته به دلیل قبح این مساله کمتر شاهد فاش شدن چنین اتفاقاتی بودیم و افرادی که مورد تعرض یا سواستفاده قرار می گرفتند از ترس به قولی آبرو خودشان هم که شده بود از بیان آن پرهیز می کردند و این راز سر به مهر را سال ها در سینه خود نگاه می داشتند، رازی که بعضا لطمات روحی جبران ناپذیری هم به آنان وارد می کرد.

این مقدمه را عرض کردم که آنچه در ادامه می نویسم باعث سو تفاهم یا گمان به توجیه تعرض تعبیر نشود آنچه می خواهم بگویم نگاهی به طرف دیگر این اتهامات یعنی افرادی است که ممکن است به هر دلیلی اتهاماتی دروغین علیه آنان مطرح شود، همه ما باید بدانیم تا زمانی که جرمی ثابت نشده توهین و بی احترامی به متهم نه به لحاظ قانونی و نه شرعی و عرفی جایز نیست، پس نمی توان به راحتی و بدون هیچ ادله ای چنین اتهاماتی را متوجه هر کسی کرد!

به عنوان مثال روز گذشته کتایون ریاحی با انتشار عکسی نوشت:

این عکس مربوط به بیست و پنج سال پیش است.

آن سال‌ها آقای داوود رشیدی ریاست هیئت‌مدیره خانه سینما و آقای پورصمیمی دستیار یا معاون بودند.

من توسط همکاران خودم و در خانه سینما به اتهامات واهی بازجویی و مواخذه شدم. آقای پورصمیمی که در نقش بازجو وارد شده بود با سوء‌استفاده از موقعیت خود به من تعرض کرد. روزگار سختی بود و من هیچ نگفتم. هنوز پس از ۲۵ سال روح و روانم از این حادثه تلخ التیام نیافته و آزرده است.

ما در مورد این ادعا و سایر ادعاهای این چنینی قضاوت نمی کنیم، اما این جنبش به نظر در حال رفتن به سمت و سویی است که گویی برخی تصور می کنند می توانند از آن به عنوان اهرمی علیه هر کسی که با او زاویه دارند استفاده کنند، این البته در جهان هم سابقه دارد به عنوان مثال یکی دو سال پیش خانمی علیه یکی از ستاره های مطرح دنیای فوتبال ادعایی را مطرح کرد که کار به دادگاه کشیده شد، در جریان دادگاه اما مشخص شد که این خانم به دلیل رد درخواست اش با مطرح ساختن این ادعا قصد انتقام جویی را داشته است، این روزها همزمان شاهد طرح چنین ادعاهایی علیه افراد مختلف از رونالدو گرفته تا ایلان ماسک و غیره هستیم و این چیزی است که نسبت به آن باید هشدار داد!

آنچه می گوییم از اکنون به بعد است شاید در گذشته به دلیل یکسری مسائل امکان طرح چنین مسائلی فراهم نبود و ما هم دلیل سکوت همه این سال های هنرمندان را همین موضوع بدانیم، اما از الان به بعد از همه خانم ها چه هنرمند و چه هر جایگاهی دیگر و حتی از آقایان چون تعرض جنسی تنها مختص به خانم ها نیست می خواهیم که به محض رخ دادن چنین اتفاقی همان لحظه ادعای خود را مطرح کنند تا امکان بررسی صحت و سقم آن فراهم باشد، نه اینکه خودشان هم لب نگشایند و بعد از 10 یا 20 سال هر زمانی که لازم دانستند آن را مطرح کنند، نباید فراموش کنیم که همه این ادعاها طرف دیگری هم دارد و آن فردی است که چنین ادعایی علیه وی مطرح شده است.