اختلاف رفسنجانی و آیت الله جنتی به روایت علی جنتی

علی جنتی، وزیر سابق فرهنگ: پدرم معمولا پشت تریبون انتقادات خود را مطرح می‌کردند. ایشان صراحت خاص خودشان را دارند و گاهی هم احساس وظیفه شرعی می‌کنند و مسائلی را بیان می‌کنند اما آیت‌الله‌ هاشمی هیچ‌گاه هیچ‌ اظهارنظری در این زمینه نداشت.

روزنامه آفتاب یزد ۹ بهمن ۱۳۹۵ نوشت: «علی جنتی دو هفته بعد از استعفای پر حاشیه خود از وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی به دیدار آیت‌الله‌ هاشمی می‌رود. این جلسه خصوصی بوده است و گویا بنا بوده آیت‌الله از کم و کیف استعفا مطلع شود. پس از سخنان جنتی یا بهتر بگوییم درددل وی، رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام از این رویداد ابراز تاسف می‌کند.

علی جنتی علی‌رغم اصرار ما، جزئیات بیشتری از این جلسه را افشا نمی‌کند و فقط به انکار، سر تکان می‌دهد و می‌گوید بیشتر نمی‌توان گفت. او آیت‌الله‌ هاشمی را پدر معنوی خود می‌داند. از همین رو هم است که وقتی در خصوص لحظات ابتدایی رسیدن خبر فوت آیت‌الله سخن می‌گوید، بغض می‌کند و دست‌هایش می‌لرزد. مبرهن است که فقدان‌ هاشمی سنگین است. این مهم را حتی می‌توان از لرزش صدای جنتی تشخیص داد.

وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن اشاره‌ای گذرا به دوران وزارت خود بلافاصله در این گفت‌وگو به ماجرای رحلت آیت‌الله‌ هاشمی می‌پردازد و اثرات آن بر سپهر سیاسی کشور را تحلیل می‌کند. او نقبی هم به اختلافات پدر سببی و معنوی خود می‌زند و می‌گوید که آیت‌الله جنتی برای بیان انتقادات خود از هاشمی در تریبون‌های عمومی احساس تکلیف شرعی می‌کرد. علی جنتی به حال و روز امروز تخریب‌کنندگان آیت‌الله‌ هاشمی هم می‌پردازد و عنوان می‌کند که توبه آنان پذیرفته نیست؛ چرا که حق‌الناس بر گردن دارند.

گزیده گفت‌وگوی آفتاب یزد با علی جنتی، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره آیت‌الله‌ هاشمی و رحلت ایشان، پیش روی شماست:

پدرم از ابتدا هم موافق نبودند من در وزارت ارشاد باشم. به دلیل همین حاشیه‌هایی که دائما در این وزارتخانه وجود دارد و مسائل و مشکلات خاصی که با آنها مواجه است لذا پس از استعفا هم احساس پدر این بود که از دست این حاشیه‌ها رهایی یافتم. (با خنده)

ویژگی خاصی که وزارت ارشاد دارد این است که مجموعه سیاست‌هایی که مقام معظم رهبری تعیین می‌کنند، حاکم بر آن است. در حالی که در خیلی از وزارتخانه‌های دیگر چنین دیدی وجود ندارد.

تا آنجا که من اطلاع دارم از دوره ریاست‌جمهوری آیت‌الله‌هاشمی تا دوران اصلاحات و بعد از آن یعنی در دوره احمدی‌نژاد و در حال حاضر هم در دولت یازدهم برای انتصاب وزرای چند وزارتخانه حتما با مقام معظم رهبری هماهنگی می‌کنند که یکی از آنها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

(رابطه آیت‌الله جنتی با آیت‌الله‌ هاشمی) میان پدر و آیت‌الله‌ هاشمی یک رابطه دوستی و عاطفی حاکم بود. فکر می‌کنم پدرم با ایشان از سال‌های ۳۷، ۳۸ رفاقت داشتند. رفاقتی حدود ۶۰ سال. قبل از انقلاب با هم، همدوره بودند و در مبارزات پیش از انقلاب نیز همرزم بودند و بعد از انقلاب نیز در جایگاه‌های مختلفی که آیت‌الله‌ هاشمی داشتند چه در مجلس شورای اسلامی و چه در زمان ریاست جمهوری همکاری گسترده‌ای با هم داشتند. رفاقتشان کاملا در جای خودش بود اما از دیدگاه سیاسی اختلاف نظر داشتند. پدر من خیلی از دیدگاه‌های سیاسی آیت‌الله‌ هاشمی را قبول نداشت. آقای‌ هاشمی هم نقطه نظرات آیت‌الله جنتی را قبول نداشت.

پدرم معمولا پشت تریبون انتقادات خود را مطرح می‌کردند. ایشان صراحت خاص خودشان را دارند و گاهی هم احساس وظیفه شرعی می‌کنند و مسائلی را بیان می‌کنند اما آیت‌الله‌ هاشمی هیچ‌گاه هیچ‌ اظهارنظری در این زمینه نداشت.

(آیت‌الله جنتی) گاهی احساس می‌کردند که انحرافی رخ می‌دهد، می‌خواستند نگذارند این اتفاق بیفتد. به هر حال دیدگاه‌های سیاسی و فرهنگی آیت‌الله‌ هاشمی با پدرم کاملا متفاوت بود و با یکدیگر اختلاف نظر داشتند.

من در رابطه با پدرم هم گفتم که ایشان را هم پدر معنوی خودم می‌دانم و هم پدر نسبی. ایشان در تربیت من نهایت کوشش را به خرج داده‌اند. اگر من ویژگی مثبتی داشته باشم، قطعا بخشی از آن معلول تربیت خانواده است و پدرم نقش موثری در این زمینه داشته‌اند. اگر دانشی کسب کرده‌ام یا روحیاتی پیدا کرده‌ام ایشان تاثیرات خود را گذاشته ‌است ولی آقای‌ هاشمی رفسنجانی را به عنوان شخصیتی که دیدگاه‌هایش را در حوزه‌های مختلف قبول داشتم و خیلی خودم را نزدیک به دیدگاه‌های ایشان می‌دانستم و سالیان دراز از محضر ایشان استفاده می‌کردم، پدر معنوی خودم می‌دانم.

پدر هیچ وقت من را منع نمی‌کردند با این که می‌دانستند گرایش‌های فکری من به آیت‌الله‌ هاشمی بسیار نزدیک است.

من احساس می‌کنم همه کسانی که در گذشته با آیت‌الله هاشمی به شدت مخالفت می‌کردند، اکنون منفعل و شرمنده هستند. به جز یک اقلیت که هنوز هم کینه خود را در برخی از رسانه‌ها ابراز می‌کنند بقیه منفعل هستند و شاید شرمندگی‌شان بیشتر از این باشد که فرصت حلالیت طلبیدن از ایشان را هم پیدا نکردند و مسئله به روز قیامت افتاده است و این حق‌الناسی است که حتی اگر توبه هم بکنند بخشیده نمی‌شود.

فقدان آیت‌الله‌ هاشمی به ویژه برای جریان اعتدال و اصلاح‌طلب خسارتی بزرگ محسوب می‌شود. در کوتاه‌مدت این موضوع به نفع جریان اعتدال و اصلاح‌طلب است. در درازمدت فقدان ایشان خسارت بزرگی برای کل کشور است نه فقط برای جریان اصلاح‌طلب.

شعار «ایران پر از بهشتیه» اصلا شعار درستی نیست. ایران نه تنها پر از بهشتی نیست بلکه با شناختی که من شخصا از مرحوم شهید بهشتی دارم نظیرش را هم نمی‌توانیم با ویژگی‌های وی پیدا کنیم.. آقای‌ هاشمی هم چنین بود.

خبرهای مرتبط