ارائه گزارش مناظره داخلى شوراى پنجم به چمران!

نوانديش - محمد علیخانی رییس كميسيون عمران و حمل و نقل شورای پنجم: رييس محترم شورای شهر تهران هفته گذشته در سخنانی، وضعیت مدیریت شهری را در پایان مسئولیت اصلاح طلبان زیر صفر توصیف کرده بود و متعاقب پاسخ مستدل اعضای شورای پنجم به این سخنان و اعلام آمادگی برای مناظره درمورد وضعیت مدیریت شهری، جناب مهندس چمران، با اظهار اینکه تعداد اتوبوس های تهران در دوره گذشته، از ۶ هزار دستگاه به ۱۶۰۰ دستگاه رسیده، شورای پنجم را به مناظره با خودشان حواله کرده بود.

با توجه به اطلاعات اشتباه ارائه شده به جناب آقای چمران، به پيشنهاد ايشان كميسيون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران - دوره پنجم، مناظره‌ای داخلی را برگزار كرد! كه نتيجه آن جهت استحضار ایشان و تنوير افكار عمومی تقديم می گردد.

1–در اين مناظره درونی مشخص شد كه قانون شركت واحد اتوبوسرانی تهران مصوب سال 1331 حتی قبل از قانون شهرداری ها می باشد و حمل و نقل عمومی كلان شهرها و ابرشهری چون تهران اهميت به سزایی دارد، هم از جهت خدمت‌رسانی به مردم و هم از بعد عدالت اقتصادی و اجتماعی و لذا بايد در اولويت برنامه‌های سران سه قوه و شورای شهر و شهرداری تهران قرار گيرد.

2–براساس اين قانون، مجمع شركت واحد اتوبوسرانی تهران، شورای اسلامی شهر تهران است. لذا با توجه به اهميت آن، شورای شهر می تواند و بايد همچنانکه برای شهر تهران شهردار انتخاب می کند، برای شركت واحد نیز مدير عامل تعيين نمايد كه البته اين اختيار را با مصوبه‌ای در شورا به شهردار می دهند. هنوز شورای ششم اين كار را انجام نداده، لذا مسئوليت مديريت شركت واحد اتوبوسرانی تهران و كيفيت و كميت خدمت‌رسانی آن به عهده شورای شهر تهران است كه به نظر میرسد اعضای شورای ششم شهر تهران از اين امر آگاهی كامل ندارند.

3–از زمان تشكيل شركت واحد اتوبوسرانی، هميشه اين دولت‌ها بوده اند كه اتوبوس مورد نياز را به اين شركت تزريق می كردند. چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب همه دولت‌ها كم و بيش به وظيفه خود عمل كرده‌اند ولی دولت يازدهم و دوازدهم و تا به حال دولت سيزدهم باوجود مصوبات و قوانين مثبت، به اين مهم نپرداخته و لذا حمل و نقل عمومی تهران دچار عقب ماندگی جدی شده است.

4–از سال 85 در وزارت كشور و شهرداری بحث خصوصی سازی خدمات مسافربری با اتوبوسرانی در تهران و كلان شهرها مطرح شده و در بعضی از كلان شهرها، از جمله تهران به اجرا گذاشته شده است.
هم اكنون از حدود 6300 اتوبوس فعال و غير فعال در تهران، حدود 1800 اتوبوس در خطوط پرسرعت و ويژه در 10 خط كه به نظر سه خط آن فعال نيست، مشغول خدمت‌رسانی هستند. بقیه در حدود 4500 اتوبوس در دوره مدیریت جناب آقای دکتر قالیباف به بخش خصوصی واگذار شده است تا به صورت خود مالكی به مسافران خدمت برسانند.

5–متأسفانه به دليل عدم حمايت لازم و رسيدگی به قيمت تمام شده بليط، زیان دهی و فرسودگی اتوبوس‌های خصوصی شده و بعضاَ كم سفر بودن بعضی از خطوط با طول 2200 كيلومتری مجموعه خطوط، باعث گرديده بخش خصوصی از عمليات مسافركشی خود راضی نبوده و لذا كم كم از اين شغل و كار خارج شوند و حتی نسبت به نوسازی و خريد اتوبوس جديد نیز اقدام ننمايند. هنوز هم تكليف يارانه بليط آنها با توجه به تورم 50% اخير روشن نشده است.

6–فقط حدود 1800 دستگاه و شايد كمتر، اتوبوس در اختيار شركت واحد اتوبوسرانی است كه اكثراَ به سمت سن فرسودگی پيش مي روند و لذا با شرایط اقتصادی و محدودیت های موجود، خصوصی سازی سفر شهری در اتوبوسرانی تهران از پايه، كار اشتباهی بوده و باعث گرديده وظيفه دولت و شهرداری در اين امر به فراموشی سپرده شود. متأسفانه اكنون وزرای كشور و راه و شهرسازی و سازمان برنامه بودجه اهميتی به اين امر مهم نمی دهند. البته اين تصميم در دوره سوم شورای شهر تهران به اجرا گذاشته شده بود.

7–بنابراین در مورد تعداد اتوبوس فعال يا شاغل، جناب آقای چمران دچار دريافت گزارش‌دهی غلط از طرف همكاران قرار گرفته و لذا به اشتباه افتاده‌اند، واقعيت اين است كه در سال 96 از 6262 اتوبوس فرضی، 3434 دستگاه فعال يا شاغل بوده‌اند كه 1800دستگاه از آن در خطوط پرسرعت و ويژه فعالند. در سال 1400 از 6262 اتوبوس 2400 اتوبوس به اضافه 500 اتوبوس و مينی بوس تامین شده فعال بوده است. لذا عمدتاَ اتوبوس‌های واگذار شده به بخش خصوصی از دور خدمت‌رسانی خارج شده‌اند. چرا كه نحوه حمايت از بخش خصوصی در تهران توسط دولت‌ها و شهرداري به فراموشی سپرده شده است. با اینکه در طول 10 سال بعد از خصوصی سازی حدود 10 ميليون خودرو در کشور توليد و توزيع شده است اما متاسفانه ساخت و تولید اتوبوس شهری و واگن مترو بسيار اندك و كمتر از 5000 دستگاه بوده است!

پس مناسب است به جای متهم كردن يكديگر، با این شرایط ابتدا خصوصی سازی در امر حمل و نقل عمومی متوقف و از دولت خواسته شود تا اهميت لازم را به حمل و نقل عمومی اعم از تأمين اتوبوس و همچنین تامین تجهيزات ثابت و متحرك مترو بدهند.

لذا باید برای رسيدن به 15 ميليون سفر با حمل و نقل عمومی در تهران يعنی ده ميليون سفر با مترو و 5 ميليون سفر با اتوبوس به عنوان مكمل مترو، این موارد دنبال شود. چرا كه تنها راه حل مشكل آلودگی هوا و ترافيك تهران جز رفع این کمبود نمی باشد.