آسيا: سریال در پناه تو سریالی سد‌شکن بود؛ نخستین سریال از روایت عشق و عاشقی چندگانه . قصه چند دانشجوی جوان که هم‌زمان دلبسته و عاشق شاگرد اول دانشکده می شوند.

۲۵ سال پس از ساخت و پخش سریال در پناه تو و با درگذشت کارگردان آن، برخی اطلاعات درباره حذف‌های عجیب و غریب این سریال می‌تواند گوشه‌ای از فضای سانسور حاکم بر صداوسیمای سال‌های اولیه دهه ۷۰ را بازنمایی کند.

در گزارشی که سایت پارسینه در سال ۱۳۹۵، از یکی از شماره‌های نشریه سینما، منتشر کرد، از حذف ۴۰۰ صفحه از فیلمنامه سخن به میان آمده است. بر اساس این گزارش که هم‌زمان با درگذشت حسن جوهرچی، یکی از بازیگران اصلی سریال در پناه تو، و پخش مجدد این سریال از شبکه آی‌فیلم در سال ۹۵ منتشر شد، جدا از حذف ۴۰۰ صفحه، شخصیت پارسا فیروزفر در قسمت آخر حذف و همین ماجرا سبب شده است که لبخنده به حالت قهر تهران را ترک کند.

فیلمنامه در پناه تو را علیرضا طالب‌زاده نوشت و نام اولیه آن «در پناه عشق» بود. سپس در گفت‌وگو با منوچهر شاهسواری (تهیه‌کننده تازه‌کار آن سال‌های تلویزیون) فیلمنامه را با مهدی‌ ارگانی که در آن سال‌ها از چهره‌های بسیار با نفوذ صداوسیما بود، مطرح کردند. ارگانی با ساخت این سریال موافقت کرد و برای ساخت آن چراغ سبز نشان داد اما نام «عشق» را از آن حذف و واژه«تو» را به جای آن نشاند.

پس از آن، طالب‌زاده و شاهسواری که هنگام ساخت فیلم «تمام وسوسه‌های زمین» با لبخنده و فعالیت‌ها و دانشش آشنا شده بودند و در رستورانی که گروه زیرنظر سمندریان آن را برپا کرده بودند، آشنایی نسبی با او داشتند، کارگردانی سریال را به حمید لبخنده پیشنهاد و فیلمنامه یک هزار و ۳۰ صفحه‌ای را به او ارائه دادند؛ فیلم‌نامه‌ای با ۵۰ شخصیت اصلی.

با این حال، فیلمنامه دستخوش تغییرات بسیاری شد که از جمله آن‌ها حذف داستان پارسا پیروزفر از سریال بود. پیروزفر در این سریال در نقش پارسا فرزین‌پور، ایفای نقش کرده است؛ فرزند مرد ثروتمندی که مخفیانه با منشی‌اش ازدواج کرده است. همسرش (هما روستا) ماجرا را نمی‌داند اما زمانی که مطلع می‌شود، به روان‌پریشی دچار می‌شود و به خودکشی روی می‌آورد.

این سریال و کارگردان آن چندین بازیگر نامدار را به فضای سینمایی و تلویزیونی ایران معرفی کردند که بعدها هر کدام نقش اول بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها شدند.

خبرمرتبط؛

تولید سریال در سال ۷۳ آغاز شد اما کنار رفتن مهدی ارگانی از شبکه ۲ و جایگزینی جعفری جلوه، کار تولید را با دشواری‌های فراوانی روبه‌رو کرد.

بر اساس این گزارش، گروه ۱۲ قسمت از سریال را آماده پخش می‌کند و دو قسمت از سریال هم پخش شده بود که مدیران تلویزیون بازبینی قسمت‌های بعدی را خواستار می‌شوند و اعلام می‌کنند پنج قسمت از سریال قابل پخش نیست. گروه اعتراض می‌کند اما مدیران زیر بار نمی‌روند تا در نهایت ۱۰۰ صفحه از فیلمنامه و بیش از ۲۰ شخصیت از سریال حذف می‌شوند.

گروه به ادامه کار راضی می‌شود اما سانسور در این حد متوقف نمی‌شود و مدیران محافظه‌کار شبکه ۲، پخش قسمت آخر را تنها در صورتی می‌پذیرند که مطابق خواسته آن‌ها باشد. در این گزارش آمده است که مدیران از لبخنده می‌پرسند: «مگر می‌شود یک پسر مومن با دختری ازدواج کند و آن دختر نازا بماند؟» توضیحات لبخنده به گروه ناظر و مدیران که اصل قصه روی نازایی و سترونی زن بنا شده است، آن‌ها را قانع نمی‌کند و در نهایت سبب می‌شود تا حمید لبخنده به یک ایده منحصربه‌فرد برسد که آن اضافه کردن گفتاری به پایان فیلم است.

در نسخه توصیه شده، مخاطب در چهار دقیقه پایانی صحنه عروسی مریم (لعیا زنگنه) با محمد منصوری (حسن جوهرچی) را می‌بیند و بیرون آمدن جمشید لایق (پدربزرگ گلنار با بازی کودک گلنار لبخنده) که صحنه عروسی را ترک می‌کند و از دری بزرگ خارج می‌شود. هم‌زمان با خروج او، لبخنده روی صحنه با صدای خودش متنی را می‌خواند که توصیفی از آینده زندگی مریم و محمد است که به تولد بچه‌ آن‌ها اشاره می‌کند.

البته بعدها صحنه‌های سانسور شده سریال به رسانه‌های اجتماعی راه پیدا یافت که خود لبخنده در انتشار آن‌ها دستی داشت و بینندگان بسیاری هم پیدا کرد. از جمله صحنه‌ای چهار دقیقه‌ای که گفته می‌شود پایان‌بندی اصلی سریال بوده است. صحنه‌ای که نشان می‌دهد رامین پرچمی در تیمارستان است و حسن جوهرچی و لعیا زنگنه به دیدار او می‌روند؛ در حالی که او به تمام معنا مجنون شده است و صحنه با ترک اندوهناک جوهرچی از اتاق تیمارستان به پایان می‌رسد.

لبخنده پس از سریال در پناه تو،‌ سریال «در قلب من» را ساخت که تقریبا استقبال خوبی از آن شد، اما در دهه ۸۰ و ۹۰ و با حذف‌های گسترده‌ای که در صداوسیما رخ داد،‌ ادامه همکاری او و بسیاری شبیه او عملا امکان پذیر نشد و او عمده وقتش را به مدیریت آموزشکده سمندریان و تربیت جوانانی که برخی از آن‌ها در زمره آتیه‌داران سینما و تئاتر ایران به شمار می‌روند، اختصاص داد./