تفاوت در سخنرانی های مقامات در مجمع عمومی سازمان ملل

نوانديش- اكبر مختارى: در نیمه پایانی ماه سپتامبر همه ساله اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل برگزار میگردد و رهبران بسیاری از کشورهای جهان در سطوح مختلف از وزیرامورخارجه تا نخست وزیر و رییس جمهور وشاه در آن شرکت میکنند تا در مورد مسائل مختلف و مهم جهانی به تبادل نظر بپردازند.

در حاشیه اجلاس نیز نمایندگان و مقامات سیاسی کشورها بایکدیگر به دیدارهای دیپلماتیک میپردازند و در مورد مسائل مختلف گفت وگو میکنند.

مهم ترین بخش نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنرانی های رسمی است که رهبران کشورها در طی زمانی کوتاه در پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل به مسائل مهم موجود جهان در آن می پردازند.

مرور سخنان رهبران کشورهای مختلف بخصوص اروپاییان و بطور اخص آمریکا با دیگر رهبرها بخصوص مقامات ایران تفاوت جدی دارد.

از ابتدای انقلاب که مقاماتی از ایران در این اجلاس سخنرانی کرده اند به سخنانی کلی همراه با پند و اندرز به جهان پرداخته اند.

از درخواست برای ارائه حق وتو به کشورهای اسلامی تا واژه زیبای گفت و گوی تمدنها یا جهان عاری از خشونت تا آماده شدن جهان برای ظهور و دگرگونی بزرگ یا زیر سوال بردن یازده سپتامبر همه مفاهیمی کلی و اخلاقی را با خود در برداشته است.

امسال هم ابراهیم رییسی بیشتر کلیدواژه سخنرانی اش واژه عدالت و تلاش برای گسترش وبسط عدالت در جهان بود.

اگرچه سخنرانی محمد خاتمی در سال ۷۷ با پیشنهاد «گفت و گوی تمدنها »و نامگذاری سال ۲۰۰۱ با این نام به افزایش پرستیژ جهانی ایران کمک کرد اما در مجموع روند سخنان معمولا حتی بیانگر سیاست های کلی ایران و نگاه ایران به جهان بصورت فکت به فکت وجود نداشته است.

سخنرانی امسال جوبایدن در کمتر از نیم ساعت نشان داد که چرا درک سیاسی مقامات غربی با مقامات خاورمیانه بخصوص ایران در چنین سخنرانی های مهمی متفاوتست.

جو بایدن تمرکز اصلی سخنرانی امسالش در مورد جنگ‌روسیه و اکراین بود و او در سخنرانی اش نحوه برخورد احتمالی آمریکا با این جنگ را مشخص ساخت.

بایدن با دفاع از اکراین و محکوم سازی حمله روسیه اعلام کرد که آمریکا از اکراین حمایت خواهد کرد و روسیه هم باید به منشور ملل متحد احترام گذارد.

او بطور شفاف نگرانی اش را از توسل روسیه به دست بردن به سلاحهای نامتعارف بیان کرد و به رهبران روسیه در این مورد هشدار داد.

تمرکز دوم سخنرانی جوبایدن بر چین و سیاست آمریکا در برابر چین و پندهای محکم به چین بود.

او اعلام کرد از سیاست چین واحد حمایت میکند اما در برابرش به چین هشدار داد که دست از تلاشهای پنهانکارانه اش برای گسترش سلاحهای هسته ایش بردارد.

او با بیان چین واحد خواست نگرانی چین را از در مورد تایوان کم کند اما پیش از این سخنرانی، در سخنرانی دیگری علنا به چین اعلام کرد که اگر به تایوان حمله کند آمریکا مستقیما وارد درگیری با چین و به نفع تایوان وارد عرصه جنگ خواهد شد.

در مورد ایران نیز بطور شفاف اعلام کرد که به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که ایران به سلاح هسته ای دست یابد اما هنوز راه حل دیپلماتیک را بهترین راه حل برای حل مسئله هسته ای ایران می داند.

جو بایدن در مورد موضوع محیط زیست با اعلام اعداد و ارقام کمک آمریکا اعلام کرد که دولت او مسئله محیط زیست و تغییرات اقلیمی را بسیار جدی میگیرد.

بایدن به کره شمالی هم هشدار داد که دست از بلندپروازی نظامی خویش بردارد.

جو بایدن حتی از تحولات این روزهای ایران غافل نشد و گفت که از هرگونه تحولات دموکراتیک و حقوق بشر دفاع میکند.

مرور سخنرانی بایدن نوعی انسجام در مجموعه سخنرانی او را نشان می دهد.

در سخنرانی جو بایدن رئوس مطالب و سیاستهای اعلانی در برابر آن تاحدود زیادی مشخص بود اما در سخنرانی مقامات ایران کلی گویی بدون بیان فکت نقش اساسی تری دارد.

از جمله سخنرانی مقامات ایرانی در سازمان ملل که فکتی در آن بود و به جزئیات هم اشاره شد اولین سخنرانی حسن روحانی در سازمان ملل در شهریور نودو دو بود که او اعلام کرد که ایران حاضر و آماده است که برنامه هسته ای خویش را از طریق دیپلماتیک حل کند.

در مجموع به قول استاد برجسته روابط بین الملل دکتر سریع القلم ما ایرانی ها کمتر در سخنرانی هایمان از فکت و آمار استفاده میکنیم این درحالیست که مقامات دولت های مدرن غربی معمولا میکوشند در یک زمان مشخص و با فکت و آمار و ارقام پیام خود را به مخاطبان برسانند و از کلی گویی پرهیز کنند.