"وطن" یعنی اینکه نباید همه این ها اتفاق می افتاد!

نواندیش- پرهام غنی: از همه افرادی که این مطلب را می خوانند، چه مخالف و چه موافق و حتی حامی و برانداز تمنا دارم پیش از هرگونه قضاوت و احتمالا درج نظر ابتدا تمام جملات را به دقت بخوانند. اگر هم حس می کنید که مطالعه آن از حوصله تان خارج است پیشنهاد می کنم به کلی آن را نادیده بگیرید.

متاسفانه یکی از آفات بزرگ جامعه ما که این روزها هم خودش را به وضوح نشان داد، قضاوت عجولانه، اتهام زنی و اعمال فشار به سایر افراد برای موضع گیری متناسب با خواست ما است، با این اوصاف خواهش دارم با خواندن یک جمله یا یک پاراگراف در مقام قاضی در نیامده و اینجانب را با توجه به باورهای ذهنی خود قضاوت نکنید، البته که به قول شیخ اجل غرق در نیل چه اندیشه کند باران!

بنده همواره سعی کرده ام در مسائلی خارج از حوزه روابط و نظام بین الملل اظهار نظری نداشته باشم و قلم نزنم، اما وقتی پای آینده وطن در میان باشد همه چیز فرق می کند، وقتی فضاسازی های بی سابقه را می بینم و چنین خشونت نگران کننده کلامه و رفتاری را از نزدیک لمس می کنم دیگر زمانی است که باور دارم سکوت جایز نیست. این روزها با دیدن برخی تصاویر تلخ از آشوب و خشونت مدام این جمله غسان کفانی در ذهن ام تداعی می شود، اینکه وطن یعنی این‌که نباید همه‌ی این‌ها اتفاق می‌افتاد!

البته که قصد دارم در این نوشته از بعدی تا حدی متفاوت و از منظر مناسبات رو به تغییر نظام بین الملل هم نگاهی به حوادث اخیر بیاندازم.

 من معتقدم آنچه شرایط را حساس و نگران کننده ساخته است، تغییرات نظام بین الملل است، حرکت نظام بین الملل به سمت نظم چند قطبی که ممکن است بیش از پیش کشوری با موقعیت جمهوری اسلامی ایران را در معرض تهدیدات مختلف آن هم به واسطه رقابت ابرقدرت ها بیاندازد.

فاصله مردم و حاکمیت، چالش بزرگ پیش رو کشور

همانطور که اغلب جامعه شناسان، مردم شناسان و فعالان سیاسی طی روزها یا بهتر بگویم سال های اخیر هشدار داده بودند، امروز فاصله حاکمیت و مردم به شکل خطرناکی افزایش یافته است، آنچه که این روزها در کف خیابان و حتی فضای مجازی هم شاهد آن بودیم، همه ناشی از همین مساله است. 

ابتدا این را بگویم که من عمیقا معتقدم مقصر این همه فضاسازی بیگانگان قبل از هر کسی خود ما هستیم، بنابراین اینگونه تصور نشود مراد از این بحث انداختن همه بار مسئولیت بر گردن مردم است، اساسا من برخلاف بسیاری از خودی ها و بی خودی ها که همه این سالها سعی کردند نظام و مردم را جدا از هم به تصویر بکشند آنها را در قالب یک کالبد می بینم، پس آنچه که می گویم خطاب به همه است، همه مایی که دغدغه کشورمان را داریم.

فضاسازی بی سابقه بین المللی در راستای هدف نهایی؟!

امروز همه به ویژه جوانان و نوجوانانی که تا چند روز پیش مطالبات خود را در کف خیابان دنبال می کردند، باید به یک نکته خوب فکر کنند، اینکه مثلا چه می شود سرمایه گذاری سعودی که وابسته به خاندان سلطنتی این کشور هم هست شبکه ای 24 ساعته به زبان فارسی راه می اندازد و اینطوری شبانه روز انواع و اقسام روش ها را برای تحریک جوانان به کار می گیرد تا جایی که حتی می گوید اگر بازداشت شدید در بازجویی احتمالی چه بگویید! آیا منطقی است او دلسوز مردم ایران باشد یا چه می شود کسانی که تا دیروز در همدستی آشکار با صدام حسین علیه وطن خود می جنگیدند و دستشان به خون هزاران نفر آلوده است امروز پرچمدار آزادی و آزادی خواهی بشوند؟! اصلا چطور می شود زنی که با خون مردم برای خود تجارت چند هزار پوندی می کند دلش برای جوان ایرانی بسوزد؟!

این سوالات که باید به آن ها فکر کنیم البته که یکی دوتا هم نیست، باز باید از خود بپرسیدم چرا شبکه سعودی اینترنشنال همیشه از تجزیه طلبان برای کارشناسی برنامه هایش استفاده می کند، چرا ابایی از به تصویر کشیدن پرچم مزدوران کومله و فرقه دموکرات یا الاحوازی ندارد؟! چرا چهره های بدنامی مثل شادی صدر با کارنامه ننگین شان پای ثابت برنامه های این شبکه هستند؟! چرا در این شرایط باز از فدرالیسم که اسم رمز تجزیه طلبی است، سخن به میان می آورد؟! چرا در برنامه ای آشکار و سازمان یافته سعی در شوراندن ارتش  دارد؟! چرا وقتی مهمان برنامه بی بی سی از لزوم جمع شدن گشت ارشاد می گوید مجری تاکید دارد که مطالبه براندازی است نه جمع شدن گشت ارشاد، واقعا چه خوابی برای ایران عزیز ما دیده اند؟!

این ها همه حکایت از آن دارد که این رسانه ها به پشتوانه سرویس های اطلاعاتی برنامه بلند مدتی برای ایران دارند و آن به آشوب کشیدن، تضعیف حاکمیت به وجود آوردن خلا قدرت و در نهایت تکه پاره کردن کشور است.

تغییرات نظام بین الملل و خطر پیش رو ایران!

امروز نظام بین الملل در آستانه تحولات شگرفی است، کاهش قدرت هژمونی آمریکا در کنار به چالش طلبیده شدن آن توسط روسیه و چین و البته همراهان منطقه ای شان جهان را به سمت نظمی تازه می برد، نظمی که اگر ایران به عنوان قدرت منطقه ای نتواند در مرحله اول تعارضات داخلی خود را حل و فصل کند مدام طعمه حوادث این چنینی خواهد شد.

همانطور که تاریخ روابط بین الملل نشان می دهد، با بالا گرفتن رقابت قدرت های بزرگ، کشورهای منطقه ای اگر هشیار نباشند ممکن است بیش از هر چیز در معرض رقابت این قدرت ها قرار گیرند و به بیانی دیگر وجه المصالحه شوند، امروز به حمدالله کشور ما به لحاظ نظامی در اقتدار کامل به سر می برد، وضعیت اقتصادی هم با برنامه ریزی و مدیریت درست و البته تلاش برای لغو تحریم ها طی 5 تا 10 سال می تواند بهبود چشمگیری را ثبت کند، پس آنچه باید نسبت به آن نگران و سعی در برطرف کردن اش داشت همین چالش های داخلی است، چالش هایی که همه ما از مردم گرفته و حاکمیت باید در مقام حل آن برآییم.

 آنچه که به آن در اشاره کردم یک هشدار برای سال های پیش رو بود، اینکه فضای بین المللی ممکن است به سمتی برود که کشورهایی مثل آمریکا و متحدانش برای ضربه زدن به روسیه و چین هم که شده به دنبال فعال کردن هر چه بیشتر شکاف داخلی در ایران باشند تا ایران به زمین جدید رقابت شان تبدیل شود.

در پایان چون از نقش مردم و جوانان و لزوم هشیاری آنها نسبت به تحریکات خارجی گفتم، لازم است به نقش حاکمیت هم اشاره کنم، خود کارگزاران حاکمیت باید بدانند چه مسئولیتی بر گردن آنها است پس از این پس نباید فضایی را به وجود آورند که این قدرتها یا رسانه ها فضایی برای عرض اندام و تبلیغ داشته باشند، دشمنان ایران امروز فضایی را به وجود آورده اند که حاکمیت و بخشی از مردم رو به روی هم قرار بگیرند، اینکه فضا دو قطبی شود، اینکه عملیات روانی بر حاکمیت به قدری افزایش یابد که هرگونه سر فرود آوردن در برابر خواست مردم شکست تلقی شود. آنها عمیقا علاقمند به سر لج انداختن بخشی از مردم با حاکمیت و البته حاکمیت با بخشی از مردم هستند و این همان چیزی است که نباید رخ دهد.

امید است که نظام هر چه سریع تر در راستای تخریب این دیوار دروغین ایجاد شده بین مردم و حاکمیت گام بردارد، ابعاد پرونده مرحومه مهسا امینی را در کمال شفافیت روشن کند، از تکرار حوادث مشابه جلوگیری به عمل آورد، رافتی اسلامی را در برخورد با بازداشتی های بی گناه یا کم گناه در دستور کار قرار دهد و در نهایت هم با به خرج دادن شجاعت در برآوردن خواست مردم نقشه دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی ایران را نقش بر آب کند.