29 اکتبر روز "کوروش بزرگ" در تقویم جهانی و یک غفلت بزرگ!

کوروش بزرگ به عنوان یکی از چهره های بزرگ جهان به عنوان نماد عدالت و حکمرانی مترقی شناخته می شود. پادشاهی که از چنان عقاید روشنی برخوردار بود که دوست و دشمن همواره لب به ستایش او گشوده اند. امروز در تاریخ 29 اکتبر به عنوان روز جهانی او در تاریخ بین المللی سایت آی فاند دت به بررسی این چهره بی نظیر تاریخ پرداخته است.

نواندیش- محمد صادقی: کوروش بزرگ به عنوان یکی از چهره های بزرگ جهان به عنوان نماد عدالت و حکمرانی مترقی شناخته می شود. پادشاهی که از چنان عقاید روشنی برخوردار بود که دوست و دشمن همواره لب به ستایش او گشوده اند. امروز در تاریخ 29 اکتبر به عنوان روز جهانی او در تاریخ بین المللی سایت آی فاند دت به بررسی این چهره بی نظیر تاریخ پرداخته است.

در 29 اکتبر سال 539 پیش از میلاد، کوروش بزرگ، پادشاه ایران، وارد شهر بابل شد و خودش را به عنوان "پادشاه بابل، پادشاه سومر و اکد و پادشاه چهار گوشه جهان" معرفی نمود. او در همان جا استوانه خودش را به عنوان اولین منشور حقوق بشر جهان در زیر دیوارهای بابل قرار داد.

کوروش بزرگ که بود و چه کرد؟

کوروش یک فاتح معمولی نبود. امپراتوری وسیع ایرانی ای که او ایجاد کرد، یک شکل اولیه فدرالیسم بود که در آن هر کشوری در برخی امور دارای استقلال مطلق بود. در هر یک از کشورهای فتح شده تفاوت های فرهنگی مورد احترام قرار گرفته و کوروش در آداب و رسوم، دین، قوانین و گویش های آنان دخالت نمی کرد. با در نظر گرفتن قلمرو او در سه قاره که شامل 25 کشور جهان می شد، کوروش اثبات کرد که او نه تنها خیرخواه، بلکه عاقل نیز هست.

بر خلاف بسیاری از پادشاهان پیش و بعد از او، کوروش به راستی لایق فرمانروایی بود. او اعتقاد داشت هیچ مردی مناسب پادشاهی نیست، مگر اینکه از تواناترین مردمان باشد. وقتی که مردانش می جنگیدند، او در کنار آنها می جنگید. کوروش به قدری معقول و هوشمند بود که هیچ نیازی برای ساختن شکوه و جلال ساختگی از خودش نداشت.

نظر مردمان درباره کوروش چه بود؟

پارس ها او را "پدر" نامیدند. یهودیان که در بابل توسط کوروش آزاد شدند ، او را به عنوان «الهی خداوند» ستایش می کنند. حتی یونانیان، دشمنان باستانی ایران، کوروش را " حاکمی ارزشمند و قانونگذار می دانستند. "به راستی چرا کوروش از چنین احترامی نزد تمامی ملل جهان برخوردار بوده و است؟ وقتی صحبت های او را در ابتدای ورودش به بابل را می خوانید آن گاه بهتر درک خواهید نمود که چرا از چنین عظمتی برخوردار است.

"در حال حاضر که تاج پادشاهی ایران را بر سر می نهم، بیان می دارم که من به سنتها، آداب و رسوم ملتهای امپراطوری احترام گذاشته و هرگز اجازه نخواهم داد که فرمانداران و زیردستان من به این عقاید توهین نموده و آن ها را زیر پا گذارند. من سلطنت خود را بر هیچ ملتی تحمیل نخواهم کرد. هر کسی در پذیرفتن و یا نپذیرفتن آن کاملا آزاد است. هرگز اجازه نخواهم کسی دیگران را سرکوب کند و اگر چنین اتفاقی بیفتد، من مجبور خواهم شد که او را مجازات کنم و ستمگر را محاکمه نمایم. من هرگز اجازه نخواهم داد که مالکیت افراد و زمینهای دیگران توسط سپاه من نقض شود. تا زمانی که من زنده ام، از کار غیر مجاز، اجباری جلوگیری خواهم کرد. امروز اعلام می کنم که هر کس آزاد است که دین خودش را انتخاب کند. مردم در تمام مناطق آزاد زندگی می کنند و مشغول به کار هستند و هرگز حقوق دیگران را نقض نمی کنند. من از برده داری جلوگیری می کنم و فرمانداران و زیردستان من موظف هستند مبادله مردان و زنان را به عنوان بردگان در حوزه های حکومت خودشان ممنوع کنند. چنین سنتی نباید در جهان وجود داشته باشد..."

چرا 29 اکتبر به عنوان روز جهانی کوروش نام گذاری گردید؟

بر اساس رویدادنامه نبونعید، کوروش در 29 اکتبر (7 آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد وارد بابل شد و به همین خاطر این روز به عنوان روز او نام گذاری گردید. برای نخستین بار در 29 اکتبر 2004 جشن سالانه روز کورش بزرگ توسط مردم ایران و قهرمانان حقوق بشر در سراسر جهان جشن گرفته شد. به رسمیت شناختن بیشتر از سهم قابل توجه کوروش در تاریخ بشر، منشور کوروش در بسیاری از موزه های بزرگ (اصل آن در موزه بریتانیا است) نمایش داده می شود و یک نسخه از آن نیز سال گذشته به عنوان یادآوری و نماد رهبری عدالت آمیز در جهان در سازمان ملل به نمایش درآمد.

غفلت تاریخی از اهمیت نمادهای ملی

امسال به دلیل شرایط امنیت ویژه کشور و همچنین حادثه تروریستی دلخراش در شیراز نمی توان از بستن تخت جمشید و پاسارگاد گلایه کرد، اما متاسفانه این رویه ای مرسوم در سالیان گذشته هم بوده است، دست کم گرفتن برخی نمادهای ملی طی همه این سالیان بیش از هر چیز باعث سو استفاده دشمنان و افزایش فاصله مردم و حاکمیت شده است.

امروز در سراسر تهران بیلبوردهایی با مفاهیم و مضامین ملی به چشم می خورد، صدا و سیما هم سرودهای ملی بسیاری با کلید واژه ایران و نمایش نمادهای ملی به تصویر می کشد، این یعنی آنکه همه می دانیم تاکید بر این مفاهیم ملی تا چه اندازه می تواند وحدت بخش باشد، این یعنی اینکه می دانیم مردم چه می خواهند و ذائقه شان چیست با این حال به محض فروکش کردن بحران دباره دچار غفلت می شویم.

شعائر ملی و مذهبی و به طور کلی دین و ملیت دو بال قدرت ما هستند، هر دو این ها در کنار هم قرار دارند و هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند بنابراین باید سعی کرد مناسبت های ملی هم در کنار مناسبت های دینی پاسداشت شوند چرا که ایران نقطه اشتراک ما با هر دین و مذهب و خط فکری است پس باید برای این کاهش فاصله از آنها بهره برد.

خبرهای مرتبط