آقای رئیسی! نوکری مردم، آداب دارد، به ادعا نیست/ دولت و جنابعالی، ارباب شده‌اید

محمدصادق جنان‌صفت در جهان صنعت نوشت: نوکری آداب و آیین دارد. هیچ‌کس نمی‌تواند به صرف اینکه ادعا می‌کند واقعا نوکر مردم باشد.

احمد توکلی در انتخابات سال ۱۳۷۲ ریاست‌جمهوری رقیب اصلی مرحوم هاشمی‌رفسنجانی بود و توانست با استفاده از برخی شرایط سیاسی و حمایت‌های پیدا و پنهان و با ادبیات پوپولیستی رای بالایی بیاورد.

علاقه‌مندان به سیاست در ایران باور دارند او نخستین سیاستمدار ایرانی است که ادبیات پوپولیستی را در ایران به صورت گسترده رواج داد. وی در یک دوره و در شرایط انتخاباتی آن روزها از اصطلاح «نوکر مردم هستم» استفاده و تصریح کرد؛ اگر مقام بیاورم برای مردم نوکری خواهم کرد.

این اصطلاح بعدها از سوی محمود احمدی‌نژاد که دست توکلی را در پوپولیسم از پشت بست نیز به کار آمد. نگارنده در همان روزها در روزنامه شرق خطاب به احمد توکلی نوشت: «نوکری آداب و آیین دارد. هیچ‌کس نمی‌تواند به صرف اینکه ادعا می‌کند واقعا نوکر مردم باشد» و تاکید کردم: «این نوکری کار بسیار دشواری است و به نظر می‌رسد یک پدیده مدرن شده است که اتفاقا از سوی رئیسان دولت‌هایی که دموکراسی در آنها نهادینه شده واقعا اجرا می‌شود.» حالا نیز پس از سال‌ها ابراهیم رئیسی به شهرستان پاکدشت رفته و خبرگزاری‌ها به نقل از او نوشته‌اند که گفته است: «نوکری برای مردم بزرگ‌ترین خدمت ما محسوب می‌شود.»

پیش از اینکه نوشته حاضر را ادامه دهم به نقل از لغت‌نامه شادروان «اکبر دهخدا» معنای نوکر را یادآور می‌شوم و همان‌طور که به آقای توکلی یادآور شدم تاکید می‌کنم آقای رئیسی ذات اندیشه شما و نیز رفتار و کارنامه و برنامه شما اکنون در مقام رئیس دولت و در گذشته در مقام بالاترین مقام قوه قضاییه و خدمت در بالاترین بخش‌های این نهاد گونه‌ای است که نمی‌توانید حتی اگر بخواهید نوکر مردم باشید.

در لغت‌نامه دهخدا درباره نوکر آمده است: «نوکر یعنی خادم، خدمتگزار، فرمان‌بر و زیردست که آماده خدمت و مطیع فرمان است» با توجه به این معنایی که در دهخدا آمده است، نوکر مردم یعنی اینکه هرچه مردم می‌گویند باید از سوی نوکر بدون چون و چرا رعایت و اجرا شود و نوکر حق ندارد درباره چرایی فرمان چیزی بپرسد. این ویژگی‌ها امروز از سوی رهبران کشورهای دارای نهاد آزادی به خوبی اجرا می‌شود. به این معنی که رئیس دولت از سوی نهادهای مدنی مثل رسانه‌ها، خانواده‌ها و بنگاه‌ها آنچنان زیر فشار است که نمی‌تواند گامی برخلاف خواست و اراده شهروندان بردارد و به واقع نوکر مردم است.

اما آقای رئیسی! شما رئیس دولتی هستید که حاضر نیست سخنان معترضان به تصمیم‌های سیاست خارجی را قبول کند و تابعی از خواست شهروندان نیست.

اگر ادعای نوکری شهروندان را دارید از آنها بپرسید نظرشان درباره تعامل سرافرازانه یا تقابل و ادامه خصومت با آمریکا چیست و هرچه مردم گفتند، اطاعت کنید. آقای رئیسی! شما که بنگاه‌ها را زیر فشار قیمت‌های دستوری به ورشکستگی می‌رسانید، نمی‌توانید ادعای نوکری مردم را داشته باشید.

شما به عنوان رئیس دولت حاضر نیستید به جوانان آزادی انتخاب روش زندگی را بدهید و به همین دلیل نمی‌توانید نوکر مردم باشید. شما قیمت سپرده شهروندان در بانک‌ها را نصف قیمت تورم تعیین می‌کنید، شما اجازه نمی‌دهید واردات انواع لوازم خانگی و خودرو آزاد شود و شهروندان را مجبور می‌کنید کالایی را مصرف کنند که شما می‌خواهید. این چه جور نوکری مردم است که به جای اربابتان یعنی مردم فکر می‌کنید و به آنها همه دستورها را می‌دهید و ادعای نوکری هم دارید.

نوکری کردن در دنیای امروز کار سختی است و رسانه‌های ایران با همه دشواری‌ها می‌نویسند که دولت و جنابعالی ارباب شده‌اید و شوربختانه این شهروندان هستند که نوکر شده‌اند.