رژيمي كه از درون فرو مي ريزد

سعيد آقاعليخاني

حملات سهمگين ارتش رژيم صهيونيستي به غزه، همچنان ادامه دارد و تا زمان نگارش اين يادداشت، نزديک به 583 فلسطيني کشته و 3 هزار و 640 نفر نيز زخمي شده اند. نيروي هوايي رژيم صهيونيستي مي گويد که در دو هفته گذشته 3 هزار هدف را در غزه نابود کرده است و اين همه در پرتراکم ترين نقطه زمين از حيث سکنه اتفاق مي افتد و به چنان فاجعه انساني منجر مي شود که ۱۰ سازمان به اصطلاح حقوق بشري اسرائيل در يک نامه سرگشاده از مقامات اين رژيم خواستند که از «نقض قوانين جنگي» و حمله به غيرنظامي ها دست بردارد و تحليلگران نظامي در رسانه هاي اسرائيل آن را «خشن ترين تهاجم در تاريخ اسرائيل» مي دانند. تصاوير کودکان تکه تکه شده و مادران بي پناه و پدراني که در سوز و سوگ فرزندان شان گريبان مي درند، البته همان چيزي است که بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي در مصاحبه با سي. ان.ان، آن را «تصويرسازي زيباي مرگ و جزئي از شيطنت هاي حماس» تلقي مي کند اما اين سخن اکنون چنان مشمئز کننده است که حتي «سيما کدمون»، ستون نويس يديعوت آحارونوت از آن به عنوان «تصويري واقعي» که تلاش هاي نتانياهو و يعلون موفق به پنهان کردن آن نشده، ياد مي کند. از بين بردن کامل تونل هاي زيرزميني، سيطره بر منطقه (به عمق 3 کيلومتر از خط فاصل)، ايجاد نفوذ برمناطق مشرف بر خط فاصل غزه و تشکيل منطقه امنيتي و فراهم کردن زمينه نظارت بر نقاط راهبردي غزه جهت جلوگيري از شليک موشک، مواردي است که اسرائيل به عنوان اهداف تهاجم زميني خود برمي شمرد (معاريو هفتگي 20/7/2014 گزارشي به قلم عاموس يدلين، شلومو بروم واودي ديکل).

اين اهداف با وجود حجم سنگين حملات ارتش به غزه و بنا به اذعان تحليلگران اسرائيلي در زمان دولت هاي قبلي محقق نشدند (بن کسبيت- معاريو هفتگي 21/7/2014) و بعيد است که دولت نتانياهو نيز کاري بيش از دولت اولمرت و باراک انجام دهد چنان که در بيانيه دوشنبه گذشته نتانياهو به صراحت از «لحظات دشوار و عصبي ارتش اسرائيل» سخن به ميان آمد.

اما فاحش ترين جنبه شکست نتانياهو و دولت ائتلافي و تندروي وي، نه در آن سوي مرزها که در محدوده خود دولت عبري است. دولت نتانياهو اين روزها در تلاش براي تفکيک ميان حماس و مردم غزه مي کوشد تا مردم بي دفاع را قربانيان تندروي حماس و موضوع ناگزير حملاتي بداند که در مسير پروسه به اصطلاح مبارزه با تروريسم قرار گرفته است. اين تلقي هيچ گاه حتي در داخل اسرائيل جدي گرفته نشده است. چنان که در سال 2012 که دولت ايهود باراک از چنين توجيهي براي حمله به غزه استفاده مي کرد «يوري آونري»، فعال و موسس «جنبش صلح اسرائيل» نوشت: «70 سال پيش در طول جنگ جهاني دوم، جنايت نفرت انگيزي در لنينگراد رخ داد. يک گروه تندرو بيشتر از هزار روز ميليون ها شهروند غيرنظامي را به گروگان گرفته و از ميان آن ها، ارتش آلمان را تحريک مي کردند. طوري که براي ارتش آلمان راهي جز بمباران مردم غيرنظامي و محاصره کامل شهر که به کشته شدن صدها هزار نفر منجر شد، نماند. گروه تندروي يادشده ارتش سرخ نام داشت! هنوز مدت زيادي نگذشته است که در انگلستان نيز يک چنين جنايتي رخ داد. اعضاي باند چرچيل خود را ميان ساکنين لندن مخفي کرده و به اين وسيله ميليون ها شهروند را به سپر دفاعي خود تبديل کرده بودند و آلمان ها مجبور شدند با استفاده از نيروي هوايي خود لندن را به تلي از خاکستر تبديل کنند. اينها آن مزخرفاتي بودند که اگر نازي ها فاتح جنگ دوم جهاني بودند، امروز ما در کتاب هاي تاريخ ناگزير به خواندنش بوديم! اين پوچ و عبث نيست؟ نه پوچ تر و عبث تر از چيزي که رسانه ها آن را با عنوان: استفاده حماس از مردم غزه به عنوان سپر انساني، تکرار مي کنند!» امروز نيز رسانه هاي اسرائيل آکنده از انتقاداتي است که دولت فريبکار نتانياهو را متهم مي کند که با ارائه تصويري غير واقعي از جنبشي مردمي، آنان را گروه هايي با مطالبات غيرممکن و عامل اصلي بحران معرفي کند حال آنکه در واقع امر چنين نيست.

کوتاه سخن آنکه؛ دولت ائتلافي و راستگراي نتانياهو اگرچه بخوبي از تبعات منفي حمله به غزه آگاه است اما اکنون براي ممانعت از واگرايي حزب راستگراي «اسرائيل بيتنو» و اثبات رويکرد افراطي خود چندان وقعي به بازتاب اعمال خود در آينه افکار عمومي جهان نمي گذارد. نقطه اتکاي دولت نتانياهو در اين مسير تنها از طريق توجيه رفتار خود با آنچه «بي مسئوليتي حماس» مي نامد، قابل تصور است اما همين بهانه نيز اکنون در رسانه هاي اسرائيل نيز بشدت متزلزل و سست مي نماياند، سست تا بدان پايه که بي راه نيست اگر بگوييم شکست اسرائيل در دور جديد حمله به غزه، بيش از افکار عمومي جهان، در ميان بخش هاي مختلف جامعه يهودي ساکن در سرزمين هاي اشغالي رقم خورده است.

*پژوهشگر امور خاورميانه

□روزنامه ايران

گزارش خطا