چرا با مردم رودربایستی دارید؟

نمی‌دانم حضرت آیت‌الله دیگر چرا دچار لکنت زبان در مقابل قدرتمندان است؛ لکنتی که امام علی(ع) با آن مخالف است. چرا به صراحت نمی‌گویند این فرد کیست تا مردم دچار اشتباه در محاسبه نشوند؟

نعمت احمدی در شرق نوشت:

سخنان اخیر دونفر از بلندپایگان نظام، در روزهای گذشته در رسانه‌ها منتشر شد. ویژگی مشترک آنها این بود که هر دو در لفافه سخن گفته‌اند و همین مطلب باعث ابهام شده که مخاطب این دو بزرگوار چه‌کسانی هستند و توقع می‌رود کسانی که در جامعه تاثیرگذارند و تریبون و مخاطب دارند و احساس وظیفه می‌کنند که به نقد افراد و جامعه بپردازند، با سخنان خود بر ابهامات نیفزایند.

1- آیت‌الله مصباح‌یزدی، عضو خبرگان رهبری و مطرح‌ترین روحانی منتقد دولت به نقل از –رسا- در حسینیه امام‌خمینی قم در ادامه نقد خود نسبت به دولت و یکی از مسوولان بدون ذکر نام گفته است: «انسان وقتی برخی اشخاص را می‌بیند واقعا تعجب و شک می‌کند اینها عاقل هستند یا دیوانه‌اند؟ وقتی از دور اینها را نگاه می‌کنی مخصوصا با درنظر‌گرفتن سوابقشان تعجب می‌کنی از اینکه اینها دنبال چه می‌گردند... آدمی که پایش لب گور است و به ‌قدری دارد که اگر خودش و هفت پشتش بخورند تمام نمی‌شود، حرف‌هایی نامربوط می‌زند و آبروی خود و اطرافیانش را می‌برد. محبت خدا در دل چنین شخصی جای نمی‌گیرد».

توقع مردم از افراد تاثیر‌گذار و صاحبنظر این است که به صراحت سخن بگویند و بیان مطالبی اینچنینی آن‌هم در لفافه بر ابهام و گمانه‌زنی‌هایی که متاسفانه راه به جایی نمی‌برد، می‌افزاید و ممکن است افراد مختلفی به تناسب برداشت‌های متفاوت مورد ظن قرار گیرند. وقتی در گفته‌ها می‌خوانیم «آدمی که پایش لب گور است و به ‌قدری دارد که اگر خودش و هفت پشتش بخورند تمام نمی‌شود» و اسم این فرد را نمی‌آورند نگاه‌ها به افراد مختلف معطوف می‌شود. نگارنده دنبال چنین فردی که پایش لب گور باشد و ثروتی اندوخته باشد که هفت پشتش را هم کافی باشد در میان فعالان اقتصادی می‌گشتم اما به بخش دوم سخنان آیت‌الله مصباح که نگاه می‌کنم مطابقتی با فعالان اقتصادی ندارد مثلا «اگر شما نبودید امام بلد نبود چکار کند. شما راهنمایی کردید» یا بخشی از صفات افرادی که موردنظر آیت‌الله هستند اینگونه باشد «بچه‌ها رفتند جنگ و فداکاری کردند ولی برخی می‌گویند ما کردیم. مردم با اخلاص برای اسلام زحمت کشیدند ولی می‌گویند ما کردیم»

دومین بخش از سخنان وی هم خواندنی و شنیدنی است هرچند شاید بتوان راحت‌تر گمانه‌زنی کرد. به این بخش از سخنان ایشان توجه کنید: «خداوند می‌فرماید وای برکافران که چه عذاب سختی خواهند داشت. کار این افراد به جایی می‌رسد که اسلام را چیز طفیلی و خیالی می‌دانند و می‌گویند مهم این است که بخوریم، بسازیم و پیشرفت کنیم.» کافر خطاب‌کردن افراد، اتهام سختی است و تبعات قانونی دارد اما وقتی این خطابیه سخت‌تر می‌شود که می‌فرمایند «اگر کسی صحبت از آخرت کند اینها می‌گویند شما بیکارید که فکر آخرت مردم هستید. ما کار داریم و باید تحریم‌ها را برداریم حالا دیدیم که چقدر هم تحریم‌ها برداشته شد، کار ایجاد شد، گرانی‌ها برطرف شد.»

اینکه فردی را کافر خطاب کنیم یا طوری صحبت کنیم که خدای‌ناکرده باور به آخرت را که از اصول دین است در طرف مقابل سست بدانیم آیا مرتکب گناه نشده‌ایم و در اذهان مردم ایجاد شک نسبت به مسوولان نکرده‌ایم؟

دومین‌نفری که در هفته گذشته با سخنرانی خود و اسم‌نبردن از طرفی که به نقد او نشسته بود موجبات ابهام را فراهم آورد، حجت‌الاسلام‌والمسلمین ناطق‌نوری است که همانند آقای مصباح‌یزدی در شب 21 ماه رمضان و شب‌قدر اما در مرقد امام‌خمینی(ره) به حیف‌ومیل بیت‌المال در گذشته و عدم برخورد با کسانی که موجبات هدررفتن بیت‌المال را فراهم آوردند، پرداخت ولی به‌صراحت از کسی نام نبرد. ناطق‌نوری که علاوه بر عضویت در مجمع‌تشخیص‌مصلحت‌نظام رییس دفتر بازرسی دفتر مقام‌معظم‌رهبری می‌باشد و مدتی است از روزه سیاسی خارج و هرازگاهی به نقد ایام گذشته می‌پردازد، بازهم صراحت ندارد و با همه اطلاعات و جامعیتی که به لحاظ تصدی ریاست دفتر بازرسی دفتر مقام‌معظم‌رهبری نسبت به عملکرد مسوولان دارد در لفافه سخن می‌گوید هرچند بارزترین صفت ایام حکومتداری مولا علی(ع) را برخورد صریح و بدون رودربایستی با کارگزاران حکومتی خود می‌داند و می‌گوید: «یکی از مشکلات کشور ما تعارف و رودربایستی است اگر اعلام می‌کنیم چندمیلیارد حیف‌و‌میل کردند، رسیدگی می‌کنیم و نتیجه را به اطلاع برسانیم اگر همه زیر سوال بمانند مردم در تشخیص راست و دروغ دچار مشکل می‌شوند و خدای‌ناکرده به اجماع مرکب می‌رسند».

اما با تاسف جناب ناطق‌نوری هم به‌نوعی رودربایستی دچار شده است وقتی بدون ذکر نام و درخواست برخورد با چنین شخصی می‌گوید: «شخصی مسوولیتی را در کشور برعهده می‌گیرد و هرطور دلش خواست بیت‌المال را خرج می‌کند آن وقت می‌گویند تا زمانی که بر مسند است مصلحت نیست جلو او را بگیریم وقتی هم که از مسندش کنار رفت، می‌گوییم حالا که رفته است و دیگر مرده را لگد نزنیم پس کی و کجا می‌خواهیم حساب بیت‌المال را برسیم.»

شخصی در مقام و جایگاه و با سابقه ناطق‌نوری همان‌طور که خودشان تاکید دارند می‌توانند رودربایستی را کنار بگذارند و در لفافه نگویند: «مردم مدام از خودشان می‌پرسند پس تکلیف چندمیلیاردی که حیف‌ومیل کردند چه شد؟ سوال می‌کنند که بیمه تامین‌اجتماعی چه شد؟ رسیدگی کنید و پاسخ مردم را بدهید اگر هم نتوانستید، بگویید نتوانستیم و دلایل را برای آنها بیان کنید ما که نباید با مردم رودربایستی داشته باشیم.» کاش روزی برسد که مسوولان با مردم رودربایستی نداشته باشند.

گزارش خطا