پس از چين، نوبت روسيه شد تا عليه ايران گام بردارد؟

مسيح مهاجرى در يادداشتى با عنوان "زيان‌هاي سياست خارجي تک‌ بعدي" در جمهورى اسلامى نوشت:

 هرچه زمان مي‌گذرد، غير قابل اعتماد بودن قدرت‌هاي شرقي که لاف وفاداري به جمهوري اسلامي‌شان گوش فلک را کر کرده بود، بيشتر نمايان مي‌شود.

اهل فن، اين را از اول مي‌دانستند و هشدار هم مي‌دادند. بنابراين، آنچه اين روزها رخ مي‌دهد براي آنها تازگي ندارد. کساني بايد متوجه واقعيت‌ها شوند که به هشدارها توجه نمي‌کردند و حتي هشدار دهندگان را به بدخواهي متهم مي‌کردند.

بعد از دهن‌کجي بي‌سابقه رئيس‌ جمهور چين به تماميت ارضي کشورمان در سفرش به عربستان درخصوص تأييد ادعاي واهي امارات نسبت به جزاير سه‌گانه ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک و همينطور متهم نمودن کشورمان به دخالت در امور داخلي کشورهاي منطقه و حمايت از تروريسم و زياده ‌خواهي در موضوع انرژي هسته‌اي و اخيراً هم پيمان نظامي با اعراب، حالا همتاي روسي او هم با تحويل دادن 5 نفر از مدافعان حرم که از جمهوري آذربايجان در سوريه عليه داعش و ساير تروريست‌ها مي‌جنگيدند به دولت باکو، عملاً نشان داد که منافع خود را بر تعهدات جمعي ترجيح مي‌دهد. اين 5 نفر، همچون ساير کساني که از کشورهاي ديگر در سوريه عليه تروريسم و عليه مداخلات آمريکا مبارزه مي‌کردند، با خواست و رضايت دولت سوريه در آن کشور حضور داشتند و بدون آنکه مرتکب جرمي شده باشند توسط نيروهاي روسي بازداشت و به دولت باکو تحويل شدند. اين اقدام، علاوه بر اينکه دهن‌کجي آشکار روس‌ها به هم‌پيمانان ايراني و سوري خود در زمينه عمليات مشترک عليه تروريسم در سوريه است، نوعي چراغ سبز دادن به اشغالگران سوريه و تروريست‌ها و حاميان آنها يعني آمريکا و رژيم صهيونيستي محسوب مي‌شود.

اگر حضور در سوريه و جنگيدن عليه اشغالگران و تروريست‌ها در آن کشور جرم است، اين جرم را نيروهاي روسي هم مرتکب مي‌شوند. آنها بيش از ديگران و به صورت گسترده و درازمدت و با استفاده از امکانات و تجهيزات پيشرفته در سوريه مشغول فعاليت هستند و هر کاري بخواهند در آنجا انجام مي‌دهند. چگونه است که روس‌ها مي‌توانند آزادانه در سوريه هر اقدامي که بخواهند انجام بدهند ولي اين اقدام براي ديگران جرم محسوب مي‌شود و روسيه به خود حق مي‌دهد آنها را بازداشت کرده و به هر جا و هرکس که بخواهد تحويل بدهد؟

برگزاري اجلاس‌هائي با بعضي کشورهاي منطقه در خصوص مسائل سوريه بدون حضور ايران نيز از جمله اقدامات ديگري است که روس‌ها آن را براي خود جايز مي‌دانند. آنها تلاش مي‌کنند ميوه‌هاي «سوريه بعد از جنگ» را به تنهائي بچينند و براي سرنوشت آينده اين کشور تصميم بگيرند. نبايد از چنين وضعيتي تعجب کرد، زيرا اصولاً خوي قدرت‌هاي زياده‌ خواه اقتضا دارد همه چيز را براي خود بخواهند و هرجا لازم بدانند ديگران را نيز قرباني منافع خود نمايند.

در جنگ اوکراين نيز که از جمله اقدامات ناشي از زياده‌ خواهي روس‌ها بوده و هست، آنها تلاش کردند جمهوري اسلامي ايران را نيز به باتلاقي که خود در آن فرو رفته‌اند بکشانند. حالا بعد از نزديک يکسال جنگ بيهوده و نمايان شدن ناکامي روسيه در اوکراين، رهبران کرملين درصدد پيدا کردن راهي براي نجات دادن خود از اين باتلاق هستند در حالي که عوارض منفي آلوده کردن ايران به آن همچنان بر جاي مانده و مشکلاتي را به وجود آورده است. گره خوردن برجام به منافع روسيه و گره کوري که پديد آمد نيز در جاي خود قابل تأمل است.

آنچه در روابط تنگاتنگ جمهوري اسلامي ايران با چين و روسيه در يکسال اخير به وجود آمده، به روشني نشان داده که سياست تک‌ ‌بعدي نگاه به شرق بهيچوجه به نفع ما نيست کمااينکه سياست تک‌بعدي نگاه به غرب نيز به نفع نيست. مسئولان نظام جمهوري اسلامي بايد با توجه به تجربيات اين سال‌ها در تنظيم روابط بين‌الملل تجديد نظر اساسي کنند و همانگونه که قانون اساسي نظام جمهوري اسلامي مقرر کرده، سياست تعامل با شرق و غرب بدون پذيرش سلطه بيگانگان را مبناي سياست خارجي کشور قرار دهند.