مشكل روشن و راهكار روشن تر!

نوانديش: اين روزها بحث مشكلات اقتصادى بيش از گذشته محور بحث مردم و نيز صاحبنظران شده است. دولت سيزدهم هم كه شعار پيوند نزدن اقتصاد به مسائل خارجى را طرح كرده بود و تنها ٢٠ درصد مشكلات را ناشي از تحريم ها مى دانست، امروز بعد از گذشت بيش از ١/٥ سال از فعاليت خود بدون اينكه بتواند شرايط موجود را بهبود ببخشد عملا نظاره گر بدتر شدن وضعيت معيشت مردم و نيز، بحرانى شدن روابط خارجى كشور است. 

صاحبنظران مختلف اقتصادى، اجتماعى، سياسي و سياست خارجى تاكنون علت مشكلات و راهكارهاى مدنظر را كه تقريبا داراى فصل مشترك روشنى بوده بيان كرده اند، اما نشانه اى از توجه به آنها ديده نمى شود.

شايد جان كلام اين بحث ها در دو نكته مهم "علت مشكل و راهكار حل آنها" باشد كه چندى پيش اسحاق جهانگيرى، معاون اول دولتهاى يازدهم و دوازدهم آنها را در گفتگو با روزنامه جمهورى اسلامى طرح كرد.

توجه دوباره به اين دو نكته خالى از لطف نيست:

*امروز مبحث معشیت مردم، با آسیبی که در دهه نود به اقتصاد ملی وارد شده، بسیار مهم است. نقطه محوری در دهه90، تحریم‌های شورای امنیت و آمریکا و سپس جنگ اقتصادی ترامپ بر علیه ملت ایران است. جنگ اقتصادی این دهه نه فقط با همه تحریم‌های گذشته و تحریم‌ها با سایر کشورها متفاوت‌تر، شاید از جنگ نظامی هم بدتر و زیان‌‌بارتر بود؛ تحریم فروش نفت، تحریم بانکی (جابجایی پول)، تحریم حمل و نقل، بیمه کشتیرانی و... سرمایه‌گذاری در این دهه تقریبا صفر بود، قدرت خرید مردم به‌شدت کاهش یافت و فشار اقتصادی بر زندگی مردم سنگینی کرد. تنها دو سال در این دهه استثنا شد و آن، مربوط به دو سالی بود که برجام کار کرد. تلفیق بهبود شرایط خارجی و رفع تحریم‌ها با تدابیر صحیح مدیریتی، در دو سال 1395 و 1396 باعث رشد اقتصادی 12.5 درصد و 4 درصد و کاهش تورم به 6.8 درصد و 8.1 درصد شد. وقتی شرایط بین‌المللی برزخی باشد، تدابیر مدیریتی نمی‌تواند به توسعه مطلوب بیانجامد، و دولت مجبور است که تمرکز خود را بر کاهش آسیب‌های تحریم بر زندگی مردم قرار دهد.

حل مسائل کشور نیازمند حل مشکلات معیشتی و بهبود وضعیت رفاهی مردم ایران است. لازمه حل مشکلات معیشتی نیز تمرکز بر مسائل اقتصادی، و این یعنی اقتصادی به مسئله اصلی ایران تبدیل شود. پذیرش این سیاست بمعنای قبول تمام الزامات آن است در زمان کنونی حل مسائل اقتصادی نیز به میزان زیادی به حل مسائل خارجی و تحریم‌ها برای فراهم شدن بستر لازم بر‌ای تعامل گسترده و بدون محدودیت با کشورهای هدف است نیاز دارد. و برای حضور پر قدرت در مذاکرات برای حل مسائل خارجی هم خود مستلزم حل مسائل سیاسی داخلی و تحقق تفاهم و انسجام ملی است. تحقق این امر، در به‌ رسمیت شناختن مطالبات و حقوق مردم، و نقش و سهم آنها در همه امور کشور است. باید به مردم امتیاز داد و از آن معنای عقب ‌نشینی را استنباط نکرد. باید ایران را از آن همه ایرانیان دانست و به اعتبار این حق و خواست مردم، سیاست عملی اصلاح همه امور و بازگشت به جمهوریت نظام را به موقع به اجرا درآورد. و با قدرت مردم می‌توان در مذاکرات خارجی هم به تفاهم رسید و با داشتن رابطه خوب با کشورهای دنیا می‌توان به توسعه و پیشرفت و حل مشکلات اقتصادی کشور پرداخت و این چرخه صحیح و تقویت‌ کننده کشور است.