جهان در آشوب و قدرتهای برتر جهان رو به افول

لس آنجلس تایمز در تفسیری نوشت: جهان گرفتار آشوب است و قدرتهای برتر جهان رو به افول گذارده و قطعه قطعه شده اند و حاکمیتها قادر به کنترل اوضاع نیستند و آمریکا فاقد یک استراتژی جهانی برای هدایت و رهبری است.

ˈدویل مک مانوسˈ ستون نویس روزنامه ˈلس آنجلس تایمزˈ در این تفسیر می نویسد:

جهان در آشوب و بلوا بسر می برد, اما بهتر است به این وضعیت عادت کنیم ، بعید نیست این وضعیت، هنجار جدید ثابت جهان بماند.

خاورمیانه در شعله های آتش می سوزد، غزه؛ سوریه ,عراق و لیبی گرفتار این شعله های آتش اند .

کمی آن طرف تر, روسیه نیروهایش را در مرزهایش با اوکراین آرایش نظامی داده است.

اوضاع در آفریقای مرکزی افتضاح است و به همان ترتیب شرایط در افغانستان و پاکستان نیز به همین روال است.

بخش هایی از مکزیک و آمریکای مرکزی در سلطه تبهکاران و کارتل های قاچاق مواد مخدر گرفتار مانده است.

شدت وخامت این بحرانها به حدی است که سرفصل همه توجهات افکار عمومی جهانیان را به خود اختصاص داده است.

ˈزبگنی یف برژنسکیˈ از مشاوران سابق امنیت ملی آمریکا در مصاحبه ای با روزنامه ˈفارین پالیسی ˈ گفت :ˈ وضعیت امروز جهان در تاریخ کره زمین بی سابقه است ˈ.

برژنسکی افزود: ˈ بخشهای عظیمی از کره خاکی در سیطره گستره قیامهای مردمی , خشم و خروش ملتها قرار دارد و کنترل اوضاع از دست حکومتها خارج شده است ˈ.

وی تصریح کرد: ˈ جهان امروز روز به روز بی ثبات تر می شود, چون قدرت در حال قطعه قطعه شدن است.ˈ

دیدگاه برژنسکی این نیست که این بی ثباتی؛ امر ذاتی مراحل ابتدایی هر انقلاب و جنگی است که اوضاع آن با اروپای بعد از جنگ جهانی اول قابل قیاس است؛ نکته ای که برژنسکی قصد طرح آن را دارد این است که سراسر جهان همزمان شاهد ناآرامی و آشوب است و حاکمیتها چون گذشته قادر به مدیریت این چالشها نیستند .

در عصر ارتباطات سریع ، منازعات و ستیزه ها هم با شتابی مضاعف در سطح جهان منتشر می شود.

در خاورمیانه ؛ دومینوی قیام های دمکراتیک ˈبهار عرب ˈ آشوب هایی را در لیبی، سرنگونی انقلاب در مصر و یک جنگ داخلی در سوریه برپا کرد.

جنگ داخلی سوریه خیلی سریع به جنگی بزرگتر در سطح منطقه بدل گشت و مرزهای سوریه را پشت سر گذاشت و تا درون خاک عراق امتداد پیدا کرد.

این طغیان گسترش یافته یک چالش حماسی را نیز مطرح کرد: نبردی سیاسی بر سر اینکه چه کسی حاکم کشورهای متمرد جهان عرب باشد جنگی دینی میان مذاهب بزرگ اسلام به راه انداخت. اینها نبردهایی نیستند که به سرعت و با سرانجامی موجه به پایان رسند.

ˈریچارد هاس ˈ رئیس ˈشورای روابط خارجی ˈ آمریکا , شبیه ترین قیاس منطقی به اوضاع کنونی جهان را جنگهای سی ساله میان کاتولیکها با پروتستانها بین سالهای 1618 تا 1648 می داند که حاصلی جز ویرانی اروپا نداشت.

این وضعیت تنها اختصاص به خاورمیانه ندارد.

25 سال قبل هم در پایان جنگ سرد ,نخبگان سیاسی هشدار می دادند که جهان رو به بی ثباتی بیشتر در حرکت است چون قدرتهای برتر جهان رو به افول و قطعه قطعه شدن اند.

حکومتهای بزرگ و ارتشهای متعارف قدرت آن را دارند که نیروهای سرکش را تحت اطاعت و فرمانبرداری خود درآورند. در قرن نوزدهم میلادی 5 فروند ناو جنگی انگلیس سلطان ˈزنگبارˈ را مجبور ساخت تنها بعداز 38 دقیقه آتش توپخانه خود را تسلیم سازد.

اما امروز این قدرتهای بزرگ فاقد برتری چشمگیر نظامی اند . آمریکا متجاوز از 10 سال در عراق و افغانستان جنگید اما موفق نشد آرامش وصلح را در هیچیک از این دو کشور حاکم سازد.

چرایی این ضعف در این نیست که قدرتهای بزرگ دیگر قدرتمند نیستند بلکه علت این است که نیروهای مخالف مانند حکومتهای سرکش و یا شورشیان و یاغیان و یا نیروهای جهادی امروز نیرومندتر از گذشته اند.

این نیروها امروزمجهزترند ، از حمایتهای قوی مالی برخوردارند و مهارت بیشتری برای مبارزه و جنگیدن در میادین رزم شورشی مآبانه کسب کرده اند.

در مقابل؛ قدرتهای جهانی همچون آمریکا ,دیگر اشتهای چندانی برای جنگیدن در میادین رزم ضد شورش ندارند.

وانگهی, فرونشاندن بی نظمی ها در جهان در حال توسعه ؛ روز به روز دشوارتر و هزینه برتر شده است و همین مشکل قدرتهای بزرگ را در ورود به این مبادین رزم بی میل ساخته است.

ˈراندال شوه لرˈ محقق از ایالت اوهایو عصر حاضر را ˈعصر آنتروپی( مبحث ترمودینامیک در فیزیک) نامیده است, یعنی جهانی فاقد رهبر و فاقد یک ابرقدرت که نظم را در آن حاکم سازد.

جمهوریخواهان ˈباراک اوباماˈ را مقصر این وضعیت معرفی می کنند اما بی انصافی است که ریشه همه تحولات شگرف در سراسر جهان را متوجه اوباما بدانیم.

دمکراتها هم ˈجورج بوشˈ جمهوریخواه و مقام سلف اوباما را مقصر وضعیت امروز جهان معرفی می کنند که آمریکا را وارد جنگ عراق کرد.

البته واضح است که سیاست خارجی هردو رئیس جمهور آکنده از خطا بود.

بوش به توانایی آمریکا برای گسترش دمکراسی در سطح جهان ایمان نداشت. اوباما هم محور وظایفش را بر روی این این امید سست بنیان نهاد که دستی مبسوط به جانب دشمنان امریکا بکشاند و آنها را به همکاری با واشنگتن دعوت کند.

در خاورمیانه؛ او مشکلات متعاقب قیامهای ˈبهار عربˈ را کم اهمیت انگاشت و نهایت تلاشش این بود که با تلاشی ارزان دمکراسی را در لیبی شاهد انقلاب ؛ سوریه و سایر نقاط حاکم سازد اما آنها را در راه نیل به این آرمان کمک نکرد.

اوباما امروز تصمیم گرفته است دامنه سیاست خارجی خود را محدود سازد.

به رغم انتقاد منتقدان, اوباما خود را فارغ از اهتمام به امور بین الملل نکرده است , برعکس از اصلی ترین اولویتهایش همچنان مبارزه با تروریزم است.

این رویکرد خشم قائلین به نظریه بین المللی اندیشیدن آمریکا را برانگیخته است .این افراد آمریکا را کشوری غیرقابل اجتناب برای حل و فصل معضلات و مشکلات جهانی می دانند.

برژنسکی هم خود به این مفهوم اعتقاد داشت که ˈآمریکا به مرور زمان از اراده استراتژیک و روحیه هدایت کردن تهی می گرددˈ.

اما این اغراق گویی است.

اوباما اگر در سالهای پایانی کاری اش آرمانی بزرگ را در سر می پروراند، باید به دنبال تبیین یک استراتژی جهانی فراگیر برای امریکا در جهانی باشد که به مرور زمان هرچه بیشتر در هرج و مرج فرو می رود .

چگونگی رسیدن به این آرمان؛ خود تفسیری جداگانه را می طلبد.

گزارش خطا

X Share

Telegram Google Plus Linkdin

Cloob Facenama

لینک کپی شد

نظر شما

قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.

پربازدید ها
پربحث ترین

کدهای تپ سواپ امروز ۸ آذر و ۹ آذر؛ جواب تسک های یوتیوب Get Paid To Chat و Start a Bussiness و Turn Old Junk Into Cash و….

آخرین اخبار
عکس و فیلم