ادامه جنایات در غزه و سه گزینه پیش رو در بحران فلسطین

نواندیش: جنگ جاری در غزه  به یک ماهگی خود می رسد و ادامه تجاوزات رژیم اشغالگر اسراییل به باریکه غزه ، تا کنون به شهادت بیش از 1700 فلسطینی و آوارگی دهها هزار نفر انجامیده است.

غالب انسان های آزادی خواه و دارای وجدان جهان از دیدن صحنه های حملات وحشیانه اسراییل به باریکه غزه و کشتار غیرنظامیان فلسطینی رنج می برند و در عین حال وقتی می بینند کاری از دست آنها بر نمی آید بر شدت رنج و خشم شان افزوده می شود.

با نگاهی به وضعیت جاری در فلسطین و منطقه یک سوال اساسی به ذهن متبادر می شود و آن اینکه: چه راهکارهای ممکنی برای پایان دادن به خشونت ها و تامین یک صلح پایدار و واقعی وجود دارد؟

به نظر می رسد برای پاسخ به این سوال سه گزینه ممکن وجود دارد:

1- ادامه وضع فعلی: ادامه وضع فعلی به گونه ای که فلسطینیان عملا در دو منطقه کرانه باختری تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین و باریکه غزه تحت کنترل گروه مقاومت حماس بمانند و اراضی اشغالی فلسطینی نیز تحت کنترل اسراییل باشد و هز از گاهی یک جنگ چند هفته ای صورت پذیرد و صدها و هزاران غیر نظامی به صورت نابرابر کشته شوند و غزه همچنان در محاصره همه جانبه باقی بماند و ...

2- جنگ به منظور نابودی یک طرف : گزینه دیگر این است که برای خاتمه به وضع فعلی، یکی از دو طرف بحران به طور کلی از صحنه محو شود . اما با همتی که در جهان اسلام و عرب و واقعیت های جاری در نظام بین الملل تا چه میزان می توان بر روی این گزینه حساب کرد؟ وانگهی تفکیک حدود 7 میلیون یهودی که به عنوان شهروندان رژیم صهیونیستی محسوب می شوند با عرب های ساکن سرزمین های اشغالی که جمعیت آنها به بیش از 1 میلیون نفر می رسد و دو منطقه کرانه غربی و غزه و نیز واقعیت در اختیار داشتن سلاح های هسته ای در اختیار این رژیم اشغالگر امکان تحقق این خواسته را دستکم در آینده ای میان مدت با اما و اگرهای فراوانی روبرو می کند.

3- تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی: گزینه دیگر تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی است و به نظر می رسد با توجه به دو گزینه قبلی معقولانه ترین راه برای پایان دادن با کاستن از ابعاد بحران فلسطین است. این گزینه برای رژیم غاصب صهیونیستی یک کابوس تمام عیار است و سران رژیم اسراییل به ویژه تندروهای حاکم بر اسراییل با دو گزینه نخست مشکل چندانی ندارند اما از این واقعیت که ببینند فلسطین یک کشور صاحب کرسی در سازمان ملل است ، وحشتی زاید الوصف دارند.

ادامه دودستگی در میان فلسطینی ها و تجاوزات گاه و بیگاه نظامی اسراییل به غزه و یا کرانه غربی رود اردن برای رژیم غاصب مساله خاصی نیست و سران تل آویو به دلیل نفوذ ساختاری در کنگره آمریکا و کشورهای اروپایی و مجامع بین المللی ، هیچ ابایی از انجام جنایت هایی همچون کشتار زنان و کودکان در غزه ندارند. از سوی دیگر مقامات رژیم صهیونیستی بسیار مشتاقند تا برای مظلوم نمایی با بزرگ کردن خطر گروه های مقاومت و این مساله که زیر راکت پراکنی دایمی گروه های مسلح فلسطینی هستند، از دنیا باج بگیرند و خودرا مظلوم جلوه دهند. صهیونیست ها با تبلیغات و نفوذی که بر رسانه های بین المللی دارند، نمی گذارند صدای این واقعیت به گوش جهان برسد که راکت پراکنی های گروه های مقاومت در پاسخ به جنایات و حملات وحشیانه اسراییل به مناطق فلسطینی است.

اما در صورت تشکیل کشور مستقل فلسطین ، رژیم تل آویو مجبور خواهد شد با فلسطینی ها همانند شهروندان یک کشور عضو سازمان ملل برخورد کند و فلسطین با اعتبار کرسی سازمان ملل خواهد توانست مطالبات مشروع خود از رژیم اشغالگر و غاصب صهیونیستی را تا زمان پایان اشغال اراضی فلسطینی در روندهای حقوقی و بین المللی مطالبه کند.

به نظر می رسد یگانه راه تامین صلح پایدار و پایان دادن به خشونت ها در فلسطین نابودی تدریجی  رژیم اشغالگر صهیونیستی از طریق تسریع در تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی صاحب کرسی در سازمان ملل است.