تشخیص، درمان و خدمات اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می شود. برخی از افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای یک تفاوت شناخته شده مانند یک بیماری ژنتیکی هستند. علل دیگر هنوز مشخص نیست. دانشمندان بر این باورند که علل متعددی برای اختلال طیف اوتیسم وجود دارد.

افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در رفتار، ارتباط، تعامل و یادگیری با افراد دیگر تفاوت داشته باشند. اغلب چیزی در مورد ظاهر آنها وجود ندارد که آنها را از سایر افراد متمایز کند. توانایی های افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. به عنوان مثال برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است مهارت های مکالمه پیشرفته ای داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است غیرکلامی باشند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در زندگی روزمره خود به کمک زیادی نیاز دارند. دیگران می توانند بدون هیچ حمایتی کار کنند و زندگی کنند.

اوتیسم قبل از ۳ سالگی شروع می شود و می تواند در طول زندگی فرد ادامه یابد، اگر چه علائم ممکن است در طول زمان بهبود یابد. برخی از کودکان علائم اوتیسم را در ۱۲ ماه اول زندگی نشان می دهند. در برخی دیگر، علائم ممکن است تا ۲۴ ماهگی یا بعد از آن ظاهر نشوند. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم تا حدود ۱۸ تا ۲۴ ماهگی مهارت‌های جدیدی به دست می‌آورند و به نقاط عطف رشد می‌رسند و سپس مهارت‌های جدید را از دست می‌دهند یا مهارت‌هایی را که قبلا داشتند از دست می‌دهند.

هنگامی که کودکان مبتلا به اوتیسم به نوجوانان و بزرگسالان جوان تبدیل می شوند، ممکن است در ایجاد و حفظ روابط دوستانه، برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان یا درک اینکه چه رفتارهایی در مدرسه یا در محل کار مورد انتظار است، دچار مشکل شوند. آنها ممکن است مورد توجه متخصص اوتیسم قرار گیرند زیرا آنها همچنین دارای شرایطی مانند اضطراب، افسردگی یا اختلال نقص توجه و بیش فعالی هستند که اغلب در افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به افراد بدون اوتیسم رخ می دهد.

علائم و نشانه های اوتیسم

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری مشکل دارند. افراد مبتلا به اوتیسم نیز ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه داشته باشند. این ویژگی ها می توانند زندگی را بسیار چالش برانگیز کنند. توجه به این نکته مهم است که برخی از افراد بدون اوتیسم نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند.

تشخیص اوتیسم

تشخیص اختلال طیف اوتیسم می تواند دشوار باشد زیرا هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. پزشکان برای تشخیص به رفتار و رشد کودک نگاه می کنند. اوتیسم گاهی اوقات در سن ۱۸ ماهگی یا کمتر قابل تشخیص است. در سن ۲ سالگی، تشخیص توسط یک متخصص با تجربه می تواند قابل اعتماد در نظر گرفته شود. با این حال بسیاری از کودکان تا زمانی که خیلی بزرگتر شوند، تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند. برخی از افراد تا نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند. این تاخیر به این معنی است که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است کمک اولیه مورد نیاز خود را دریافت نکنند.

درمان اوتیسم

درمان‌های کنونی برای اختلال طیف اوتیسم به دنبال کاهش علائمی هستند که با عملکرد روزانه و کیفیت زندگی تداخل دارند. اوتیسم روی هر فرد بصورت متفاوت تأثیر می گذارد به این معنی که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای نقاط قوت و چالش های منحصر به فرد و نیازهای درمانی متفاوتی هستند. بنابراین برنامه های درمان اوتیسم معمولاً شامل چندین متخصص می شود و به افراد ارائه می شود.

عوامل خطر در اوتیسم

تنها یک دلیل برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. عوامل مختلفی شناسایی شده اند که ممکن است کودک را بیشتر به اختلال طیف اوتیسم مبتلا کند از جمله می توان به عوامل محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی اشاره کرد. اگر چه ما در مورد علل خاص اطلاعات کمی داریم ولی شواهد موجود نشان می دهد که موارد زیر ممکن است کودکان را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم قرار دهد:

-داشتن یک خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم

-داشتن شرایط ژنتیکی یا کروموزومی خاص مانند سندرم X شکننده یا اسکلروز توبروس

-تجربه عوارض در بدو تولد

-به دنیا آمدن از والدین بزرگتر

جهت دریافت خدمات تشخیصی و درمانی اوتیسم می توانید از طریق شماره ۰۹۳۵۶۱۱۷۷۴۲ با بهترین کلینیک توانبخشی کودکان تماس حاصل فرمایید و از این خدمات بهره مند شوید.