- ناگفته های عجیب جهانگیری از وضعیت خودرو در ایران
- توماج صالحی به اعدام محکوم شد
- عصبانیت رسانه دولت از طرح نام رئیسی به عنوان عامل بازگشت گشت ارشاد
- کیهان: چرا مسئولان ایران مثل آمریکا و اروپا با بدپوششی دانشجویان برخورد نمی کنند!؟
- درباره محرومیت سیدحسین حسینی و برخورد مومنانه با کاظم صدیقی!
- شیخ حسین انصاریان: نماز جماعت در کشور به خط پایان رسیده است
- اقدام جدید آمریکا علیه سپاه: علیرضا شفیعی نسب، کمیل برادران سلمانی و رضا کاظمیفر تحریم شدند
پايگاه اطلاع رسانى آيت الله مكارم شيرازى:
پرسش : نماز تراویح چیست و در کجا تشریع شده است؟
پاسخ: نماز تراویح همان نمازهای شب هاى ماه مبارک رمضان است که اهل سنّت آن را به جماعت می خوانند.
نمازهای مستحبی شب هاى ماه مبارک رمضان مورد قبول هر دو مذهب می باشد. امّا پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)، امیرالمؤمنین(علیه السلام) و دیگر امامان اهلبیت (علیهم السلام ) همگى آن را مانند بقیه نمازهاى مستحبى به صورت فرادى می خواندند.
طبق نقل بخارى اوّلین بار عمر بن الخطاب دستور به جماعت داد و از کرده خود خشنود بود و می گفت «نعم البدعة هذه ...»؛ (این چه بدعت خوبى است؟!) (1)
قسطلانى آن را تشریع عمر می داند، عمر آن را با تعبیر بدعت آورد؛ چون پیامبر براى مردم جماعت خواندن نماز تراویح را بیان نکرده و در زمان ابوبکر نبوده است. (2)
عینى: عمر تعبیر «بدعت» آورد؛ چون پیامبر جماعت را براى این نماز تشریع نکرد و در زمان ابوبکر هم نبود. (3)
قلقشندى: عمر اولین کسى است که جماعت رمضان را تشریع کرد و آن در سال 14 هجرى بود.(4)
بیهقى چهار روایت از قول امیرالمؤمنین نقل می کند و خودش سند همه را ضعیف می شمرد که در آنها امیرالمؤمنین نماز تراویح را تأیید کرده اند.
ائمه شیعه همگی نماز تراویح را بدعت و جماعت نماز مستحبى را حرام دانسته اند .(5)
عبداللَّه بن عمر بشدت از آن نهى می کرده است.
در جواز به جماعت خواندن نوافل رمضان هیچ روایتى از پیامبر و اهل بیت پیامبر نرسیده است.(6)، (7)
پی نوشت: (1). صحیح بخارى، ج 1، ص 342.
(2). ارشاد السارى ج 4، ص 656.
(3). عمده القارى، ج 11، ص 126.
(4). مآثر الاناقة فی معالم الخلافه، ج 2، ص 337.
(5). سرائر، ج 3، ص 639.
(6). پاسخ به برخى شبهات- طبسى.
(7). گردآوری از کتاب: پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، صانعی، نیره سادات، نشر مشعر، تهران، ١٣٨۵، ص: 226.
تكميلى:
نماز تراویح لغتی عربی است و به نمازهایی اطلاق میشود که مسلمانان سنی در شبهای ماه رمضان به جماعت میخوانند. این نماز پس از نماز عشاء خوانده میشود. در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان، قرآن ختم شود.